Bardzo często w środowiskach dalekich od Kościoła da się słyszeć głosy w rodzaju „Gdyby tylko Kościół… (tu można wstawić dowolny, zwłaszcza liberalny postulat), to nie miałbym z nim problemu, a nawet sam bym mógłbym być katolikiem”. Ta życzeniowa postawa idzie w parze z popularnym hasłem „Bóg tak, Kościół nie” oraz ze zjawiskiem wierzących, lecz niepraktykujących. Wspólnym mianownikiem tych postaw jest subiektywizm, zaś w praktyce przejawiają się one w postaci tzw. „chrześcijaństwa socjologicznego bez ustalonych dogmatów i bez obiektywnej moralności”, przed którym przestrzegał św. Jan Paweł II na początku lat 80.

W dokumencie końcowym synodu znalazły się wezwania, aby liturgia stała się „bardziej synodalna”. W tym celu ma nawet powstać specjalna komisja, która zajmie się szczegółami reformy. Abstrahując od tego, czym w ogóle jest synodalność (nawet sami uczestnicy Synodu mieli problem ze zdefiniowaniem tego terminu), z jednym wypada się zgodzić. Liturgia rzeczywiście potrzebuje reformy (choć może lepiej powiedzieć odnowy), jednak nie w duchu bliżej nieokreślonej synodalności, lecz w duchu prawdziwej wierności Tradycji i postanowieniom soborowej Konstytucji o liturgii, które są dziś masowo ignorowane lub błędnie interpretowane.

Największe w historii badanie przeprowadzone wśród amerykańskich katolików pokazało, że miażdząca większość z nich chce powrotu do przyjmowania Komunii Świętej na klęcząco i do ust. Ich zdaniem forma Komunii na rękę jest jedną z głównych przyczyn utraty wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii. A przecież z akceptacją tego dogmatu w USA (i z pewnością nie tylko tam) jest bardzo źle – z innych badań przeprowadzonych kilka lat temu wynika, że 2/3 tamtejszych katolików uznaje chleb i wino za symbole Ciała i Krwi Pańskiej. Mając to na uwadze warto zastanowić się nad kilkoma istotnymi pytaniami: Czy rzeczywiście forma przyjmowania Komunii Świętej jest kwestią drugorzędną lub wręcz nieistotną? Czy oba sposoby są w Kościele równorzędne? Jaka jest prawda o współczesnej praktyce przyjmowania Komunii na rękę?

Wielkimi krokami zbliża się druga, końcowa sesja Synodu o Synodalności, która rozpocznie się w Watykanie w najbliższą środę i potrwa do 27 października. Zgromadzenie to nie bez powodu rozpala gorące dyskusje, gdyż w istocie toczy się tam fundamentalny spór o kształt chrześcijaństwa. Tymczasem widać, że synodalność jest wykorzystywana przez liberalne skrzydło w Kościele jako narzędzie do forsowania swojej agendy. Czy zatem owa synodalność rzeczywiście jest głównym przymiotem Kościoła, co próbuje się nam wtłoczyć przez ostatnie lata?

Ministerstwo „Zdrowia” opublikowało dokument, który ma na celu upowszechnienie zabijania dzieci nienarodzonych na niespotykaną dotąd skalę. Nowo przyjęte „standardy mordowania ludzi” (bo inaczej nie da się określić tych wytycznych) łamią nie tylko polskie prawo, ale przede wszystkim są całkowitym podeptaniem godności człowieka.