Z Ojczyzny Jezusa

Pobierz Pobierz

Pokój i Dobro!
Dla chrześcijan Ziemi Świętej, a zwłaszcza dla sióstr zgromadzenia Różańca Świętego, niedziela 22 listopada zostanie historycznym dniem. Niewiasta palestyńskiej ziemi, córka jerozolimskiego Kościoła i zakonnica poświęcona Bogu została wyniesiona do chwały ołtarzy. Uroczystość beatyfikacji odbyła się w bazylice Zwiastowania N.M.P. w Nazarecie. Koncelebrowanej eucharystii z udziałem licznych biskupów, kapłanów, zakonników, sióstr zakonnych oraz bardzo licznych wiernych przewodniczył patriarcha Fouad Twal. Ojca Świętego Benedykta XVI reprezentował abp Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, który odczytał akt beatyfikacyjny s. Marii Alfonsiny. Kim jest nowa błogosławiona?
Maryam Soultaneh Danil Ghattas urodziła się 4 października 1843 roku w Jerozolimie w wielodzietnej rodzinie, która przez wiele lat mieszkała w niedużym mieszkaniu Kustodii Ziemi Świętej w Starym Mieście. Ojciec Danil był stolarzem we franciszkańskim warsztacie przy klasztorze Najświętszego Zbawiciela. Mama Katarzyna w przeciągu 28 lat wydała na świat 19 dzieci, z których 11 umarło wkrótce po urodzeniu. Z pozostałych przy życiu, pięciu chłopców i trzech dziewczynek, jeden syn został kapłanem a wszystkie trzy córki wstąpiły na zakonu. Urodzona w uroczystość św. Franciszka, jako szósta z żyjących dzieci, otrzymała imię Sultaneh, czyli Królowa. Na chrzcie świętym dodano jej imię Maryam Sultaneh. Uczęszczała do nowo otwartej szkoły Kustodii Ziemi Świętej. W powierzonej siostrom św. Józefa szkole nauczyła się nie tylko czytać i pisać, ale również prawd wiary i miłości do Pana Boga. Mając 14 lat poprosiła rodziców o możliwość wstąpienia do zgromadzenia sióstr św. Józefa. Ojciec dając jej pozwolenie i błogosławieństwo zastrzegł jednak, że jego córka nie może opuścić palestyńskiej ziemi. Ta decyzja, wyrażająca mentalność chrześcijańskich rodzin Palestyny, wpłynęła na poproszenie Stolicy Apostolskiej o możliwość formacji nowicjuszek z Jerozolimy poza oficjalnym domem nowicjackim. Po okresie przygotowania 17 letnia Maryam otrzymała habit zakonny i przyjęła imię s. Maria Alfonsina. Ceremonia odbyła się na Kalwarii przy ołtarzu Matki Bożej Bolesnej. Po pierwszych ślubach zakonnych, młodej siostrze znającej język arabski, została powierzona misja nauczania katechizmu w prowadzonej przez siostry szkole dla dziewczyn. Z kręgu starszych uczennic, zachęconych jej przykładem, została stworzona w jerozolimskiej parafii aktywna grupa „Córek Maryi”.
Po kilkuletniej posłudze w Jerozolimie s. Maria Alfonsina została przeniesiona do Betlejem. Siostry św. Józefa mieszkały w skromnym domu i z poświęceniem pracowały w szkole oraz w parafii. Również tutaj stworzyła grupę „Córek Maryi”, która po lekcjach zbierała się na modlitwie różańcowej w kaplicy szkolnej lub w sanktuarium Groty Mlecznej. Siostra Maria Alfonsina od młodości była bardzo aktywna w szerzeniu kultu Matki Bożej przez modlitwę różańcową.
W uroczystość Objawienia Pańskiego, 6 stycznia 1874 roku, s. Maria Alfonsina miała pierwsze widzenie Matki Bożej. Podczas modlitwy różańcowej w klasztornej kaplicy sióstr w Betlejem ukazała jej się Niepokalana Dziewica, z różańcem. Ponownie widzenie Madonny miała pierwszego maja przy Grocie Mlecznej. Ten dar uświadomił jej małości i grzeszności. Jej życie stało się ciągłymi aktami wyrzeczeń i umartwień oraz radosnego wykonywania wszelki obowiązków. Rok po pierwszym objawieniu, 6 stycznia 1875 roku Maryja ukazała się w otoczeniu młodych dziewczyn, a z intensywnego światła wyłaniał się napis: DZIEWICE RÓŻAŃCA. Po raz pierwszy usłyszała też wewnętrzny głos: „Chcę, abyś zaczęła zakładać zgromadzenie Różańca”. To żądanie Matka Boża będzie jej powtarzać w kolejnych wizjach. Z nakazu Maryi bł. Maria Alfonsina udała się do patriarchy, któremu z pokorą opowiedziała o swoich widzeniach, ale nie miała jednak odwagi powiedzieć o poleceniu Matki Bożej w sprawie nowego zgromadzenia. Następują kolejne wizje i natarczywe żądania: „Zaufaj mi i zrób to co ci nakazuję. Pragnę, by powstało zgromadzenie Różańca. Dzięki temu zgromadzeniu – dodała Matka Boża – zniknie z ziemi wiele zła i cierpienia”.
Wyjazd jej spowiednika do Europy postawił ją przed dylematem znalezienia nowego ojca duchownego. Modliła się usilnie do Matki Bożej, by wskazała jej kapłana, który pomoże jej zrealizować polecenie założenia zgromadzenia Różańca Świętego. Tym opatrznościowym kapłanem okazał się kanonik Joseph Tannus. Po zapoznaniu się z objawieniami s. Marii Alfonsiny rozpoznał w nich Boży zamiar, potwierdzony prośbą pięciu młodych dziewczyn z Jerozolimy, gotowych poświęcić się Bogu w zgromadzeniu założonym dla palestyńskich powołań. Ks. Joseph zakupił nieduży dom w pobliżu patriarchatu i 24 lipca 1880 roku wprowadził do niego 5 dziewczyn, pierwszych Córek Różańca Świętego. Wśród nich była Hanneyh rodzona siostra s. Aflonsiny. Po otrzymaniu pozwolenia Stolicy Apostolskiej, patriarcha Vincent Bracco, 15 grudnia 1881 roku nałożył habity na pierwsze nowicjuszki nowego zgromadzenia. S. Maria Alfonsina po 20 latach spędzonych w zgromadzeniu św. Józefa poprosiła o zwolnienie ze ślubu posłuszeństwa. Po otrzymaniu dyspensy przez trzy lata mieszkała w domu rodzinnym, czekając na pozwolenie wstąpienia do nowej wspólnoty. W październiku 1883 roku otrzymała habit sióstr Różańca a dwa lata później złożyła pierwsze śluby w zgromadzeniu przez nią zainspirowanym. Rozpoczął się nowy etap w jej życiu. Z zaangażowaniem brała udział w fundacji nowych klasztorów i szkół swojego zgromadzenia w Jafie Galilejskiej, w Beit Sahour, czyli miasteczku Pasterzy oraz w Salt w Jordanii. Pracowała ofiarnie w Nablus, Zababdeh i w Nazarecie, gdzie otoczyła troskliwą opieką umierającego współzałożyciela zgromadzenia ks. Josepha Tannusa. W 1893 udała się do Betlejem, by założyć pracownię dla biednych dziewcząt z miasta i okolic. Przy Grocie narodzenia spędziła owocne 15 lat. Po kilkuletnim pobycie w Jerozolimie została wysłana do Ain Karem, gdzie wspierała założenie sierocińca.
Bł. Maria Alfonsina Z natury była bardzo spokojną i pokorną osobą, unikającą rozgłosu wokół siebie. Nikt za jej życia, z wyjątkiem jej ojców duchownych oraz patriarchy, nie był świadomy nadzwyczajnych darów i mistycznych wizji jakimi Bóg ją obdarzył. Jak ważną rolę odegrała błogosławiona w powstaniu zgromadzenia sióstr Różańca Świętego dowiedziano się dopiero po jej śmierci. Nawet jej rodzona siostra, matka Hanneyh Danil, przełożona generalna zgromadzenia przez 20 lat, poznała całą prawdę z dzienniczka, który s. Maria spisała z polecenia ojca duchowego. W ciszy Gór Judzkich spędziła ostatnie lata swojego życia, wyśpiewując z Maryją hymn uwielbienia Magnificat, za wielkie dzieła Boże. Zmarła 25 marca 1927 roku.
Zgromadzenie sióstr Różańca Świętego jest do dzisiaj wspólnotą opartą wyłącznie na powołaniach lokalnych. 285 sióstr Arabek prowadzi działalności edukacyjną, charytatywną i duszpasterską w Autonomii Palestyńskiej, Izraelu, Jordanii, Libanie, Syrii, Egipcie oraz w Zatoce Perskiej.
jk