Pasterka z Janem Pawłem II

Niech blask Twojego narodzenia rozjaśni noc świata. Niech moc Twojego orędzia miłości zniweczy butne podstępy złego. Niech dar Twojego życia pozwoli nam coraz lepiej rozumieć, jaką wartość ma życie każdej ludzkiej istoty – modlił się Jan Paweł II podczas Mszy świętej pasterskiej w Bazylice Watykańskiej w 2003 roku.

W Wigilię Bożego Narodzenia w 2000 roku w Bazylice Watykańskiej, Jan Paweł II mówił: „Tej Nocy czas otwiera się na wieczność, bo Ty, Chryste, narodziłeś się wśród nas, wschodząc z wysoka. Przyszedłeś na świat z łona Niewiasty wśród wszystkich błogosławionej — Ty, «Syn Najwyższego». Twoja świętość uświęciła raz na zawsze nasz czas: dni, wieki, tysiąclecia”.

Jan Paweł II podkreślił, że Boże Narodzenie jest świętem życia, gdyż Jezus, przychodząc na świat jak każdy z nas, pobłogosławił godzinę narodzin: godzinę, która symbolicznie przedstawia tajemnicę ludzkiego istnienia, łącząc ból z nadzieją, cierpienie z radością.

– Nic nie może podważyć naszej ufności, bo dziś rodzi się Ten, który daje światu pokój – zaakcentował Papież.

Następca św. Piotra przypomniał, że Odkupiciel, który ma ustanowić wieczne i powszechne Królestwo, nie rodzi się w królewskim pałacu, ale rodzi się w stajni i przychodząc do nas zapala w świecie ogień miłości Bożej (por. Łk 12, 49). Ten ogień nigdy nie zgaśnie.

– Oby ten ogień zapłonął w sercach jako płomień czynnej miłości – nawoływał.

Jan Paweł II wskazał również, że święto Bożego Narodzenia jest wydarzeniem pełnym światła, ponieważ w Dziecięciu z Betlejem pierwotne światło powraca, by na nowo zabłysnąć na niebie ludzkości, i rozprasza chmury grzechu.

– Blask ostatecznego triumfu Boga pojawia się na horyzoncie historii, by ukazać ludziom będącym w drodze nową przyszłość, pełną nadziei – mówił Namiestnik Chrystusa w Watykanie w 2001 roku.

W ciszy i ciemnościach nocy światło staje się słowem i orędziem nadziei.

– Czy ta pewność wiary nie kłóci się jednak z historyczną rzeczywistością, w której żyjemy? – pytał Papież.

Zauważył, że kiedy słuchamy zatrważających relacji z codziennych wydarzeń, te świetlane, pełne nadziei słowa wydają się snem, ale właśnie w tym przejawia się wyznanie wiary: sprawia ona, że wieść o narodzinach Syna Bożego pociesza, a zarazem stawia wymagania.

– Wiara pozwala nam odczuć, że Bóg otacza nas swoją czułą miłością, jednocześnie zobowiązuje nas do czynnej miłości Boga i braci – nauczał Ojciec Święty.

Narodzenie Jednorodzonego Syna Ojca «niesie zbawienie» w każdym zakątku naszego globu i w każdej chwili historii.

– Przynosi Ono ze sobą odpowiedź, która może uwolnić nas od lęku i ożywić naszą nadzieję. Chrystus powtarza nam: Nie bójcie się! On swym przyjściem na świat zwyciężył potęgę zła, wyzwolił nas z niewoli śmierci i dał nam na nowo udział w uczcie życia – akcentował Biskup Kościoła Rzymskiego.

Jezus rodzi się dla ludzkości poszukującej wolności i pokoju. Rodzi się dla każdego człowieka udręczonego grzechem, potrzebującego zbawienia i spragnionego nadziei.

– Tej nocy my także możemy wniknąć w Jej spojrzenie, by rozpoznać w tym Dziecięciu ludzkie oblicze Boga. Również my — ludzie trzeciego tysiąclecia — możemy spotkać Chrystusa i kontemplować Go oczyma Maryi. Noc Bożego Narodzenia staje się w ten sposób szkołą wiary i życia – mówił  podczas Pasterki w 2002 roku Jan Paweł II.

Historyczne wydarzenie, które przeżywamy w tym misterium, jest «drogą» daną nam, byśmy dotarli na spotkanie z Chrystusem przychodzącym w chwale. Niemowlę leżące w ubogim żłóbku: oto Boży znak. Jest to znak mały i delikatny, skromny i milczący, ale bogaty w moc Boga, który z miłości stał się człowiekiem.

W 2003 roku na Mszy świętej pasterskiej, Ojciec Święty uwrażliwił, że rodzi się Dziecię, na pozór jedno z wielu dzieci na świecie, ale to w bezbronnym, słabym Niemowlęciu, kwilącym w ramionach Maryi, «ukazała się (…) łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom» (Tt 2, 11).

– Niech blask Twojego narodzenia rozjaśni noc świata. Niech moc Twojego orędzia miłości zniweczy butne podstępy złego. Niech dar Twojego życia pozwoli nam coraz lepiej rozumieć, jaką wartość ma życie każdej ludzkiej istoty – modlił się papież.

Następca św. Piotra podkreślił, że zbyt wiele krwi przelewa się jeszcze na ziemi! Zbyt wiele przemocy i konfliktów zakłóca spokojne współistnienie narodów!

– Przychodzisz, by przynieść nam pokój. Ty jesteś naszym pokojem! Tylko Ty możesz z nas uczynić «lud oczyszczony», który zawsze będzie do Ciebie należał, lud «gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków» (Tt 2, 14).  – tymi słowami Jan Paweł II zwrócił się do przychodzącego Jezusa.

W swej prostocie betlejemskie Dziecię uczy nas odkrywać na nowo prawdziwy sens naszego życia. Uczy nas, byśmy «rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie» (Tt 2, 12).

W Wigilię Bożego Narodzenia w 2004 roku, Jan Paweł II mówił: Betlejem! W języku hebrajskim nazwa miasta, w którym według Pisma Świętego narodził się Jezus, znaczy «dom chleba». Tam właśnie przyszedł na świat Mesjasz, który powie o sobie: «Ja jestem chlebem życia» (J 6, 35. 48).

W Betlejem narodził się Ten, który w znaku łamania chleba pozostawi pamiątkę swej Paschy. Adoracja Dzieciątka Jezus staje się w tę Świętą Noc adoracją eucharystyczną – nauczał Ojciec Święty.

Bibliografia

1. Homilia Jana Pawła II z pasterki w 2000 r. [dostępna tutaj].

2. Homilia Jana Pawła II z pasterki w 2001 r. [dostępna tutaj].

3. Homilia Jana Pawła II z pasterki w 2002 r. [dostępna tutaj].

4. Homilia Jana Pawła II z pasterki w 2003 r. [dostępna tutaj].

5. Homilia Jana Pawła II z pasterki w 2004 r. [dostępna tutaj].

Źródło: Portal JP2online

Angelika Regulska/radiomaryja.pl