Euro 2016. „11” nieobecnych – piłkarze, których reprezentacje nie awansowały na turniej
Po raz pierwszy w historii w turnieju finałowym mistrzostw Europy zagrają 24 drużyny narodowe. Mimo to, we Francji zabraknie wielu znakomitych piłkarzy, których reprezentacje nie dały rady zakwalifikować się do kontynentalnego czempionatu.
Bramkarz – Jan Oblak (Słowenia/Atletico Madryt)
Oblak to podstawowy golkiper finalisty tegorocznej Ligi Mistrzów – Atletico Madryt. Seniorską karierę rozpoczął w 2009 roku w zespole Olimpija Lublana. Rok później, za 1,7 mln euro, trafił do Benfiki Lizbona. Orły wypożyczały go przez kilka 
sezonów do słabszych klubów ligi portugalskiej, aby się ogrywał. W sezonie 2013/2014 wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie Benfiki. Z drużyną z Estadio da Luz zdobył mistrzostwo Portugalii, krajowy puchar i puchar Ligi. Świetna postawa Oblaka zaowocowała transferem do Atletico Madryt za 16 mln euro. W swoim pierwszym sezonie w stolicy Hiszpanii Słoweniec był drugim bramkarzem i zagrał w jedenastu ligowych spotkaniach. Rok później przebił się do podstawowego składu Los Colchoneros i miał spory udział w awansie ekipy Diego Simeone do finału Ligi Mistrzów. Jan Oblak zadebiutował w kadrze swojego kraju 11 września 2012 roku. Do tej pory w narodowych barwach wystąpił ośmiokrotnie. Reprezentacja Słowenii w eliminacjach do Euro 2016 zajęła trzecie miejsce w grupie E (za Anglią i Szwajcarią), ale przegrała w dwumeczu barażowym z Ukrainą.
Prawy obrońca – Branislav Ivanović (Serbia/Chelsea Londyn)
Branislav Ivanović od kilku dobrych sezonów ma miejsce w pierwszym składzie londyńskiej Chelsea. Serb startował do dużej kariery w barwach klubu Srem Sremska Mitrovica, w którym występował w latach 2002-2003. W styczniu 2004 roku 
przeszedł do OFK Belgrad. Dwa lata później po Ivanovicia zgłosił się Lokomotiw Moskwa i za mln euro ściągnął piłkarza do siebie. To właśnie w barwach ekipy ze stolicy Rosji defensor zapracował sobie na transfer do Londynu. The Blues pozyskali reprezentanta Serbii za kwotę ok. 12 mln euro w styczniu 2008 roku. Od tego momentu Ivanović pozostaje wierny barwom Chelsea. Ma w swoim dorobku triumfy w Lidze Mistrzów (2012), Lidze Europejskiej (2013) oraz dwa tytuły mistrza Anglii (2010, 2015). W reprezentacji Serbii zadebiutował 8 czerwca 2005 roku w meczu z Włochami. Do tej pory w rozegrał w kadrze osiemdziesiąt osiem spotkań. Serbowie nie zakwalifikowali się na mistrzostwa Europy, ponieważ zajęli dopiero czwarte miejsce w grupie I (za Portugalią, Albanią oraz Armenią).
Środkowy obrońca – Sokratis Papastathopoulos (Grecja/Borussia Dortmund)
Grecki stoper od kilku lat występuje w niemieckich klubach. Swoją karierę seniorską rozpoczynał w AEK-u Ateny, w którym grał (z przerwą na wypożyczenie) w latach 2005-2008. Latem 2008 roku, za kwotę 3,8 mln euro, trafił do włoskiej 
Genoi. Kolejnym klubem Papastathopoulosa był Milan, który pozyskał go w 2010 roku. Rok później piłkarz wrócił do Genoi. Potem został wypożyczony do Werderu Brema, który wykupił go w lipcu 2012 roku za 3,5 mln euro. Dobrą grą w Bremie zainteresował Borussię Dortmund, która zapłaciła Werderowi za jego pozyskanie prawie 10 mln euro. Najważniejszym klubowym sukcesem Greka jest mistrzostwo Włoch z Milanem w 2011 roku oraz dwa superpuchary Niemiec z BVB (2014, 2015). Sokratis Papastathopoulos zadebiutował w reprezentacji narodowej 5 lutego 2008 roku w starciu z Czechami. W greckiej kadrze zagrał do tej pory sześćdziesiąt cztery razy. Grecja w eliminacjach do Euro 2016 skompromitowała się, zajmując ostatnie miejsce w grupie F (za Irlandią Północną, Rumunią, Węgrami, Finlandią oraz Wyspami Owczymi).
Środkowy obrońca – Stefan Savić (Czarnogóra/Atletico Madryt)
Stefan Savić w minionym sezonie reprezentował Ateltico Madryt. Jego pierwszym seniorskim klubem była Borca Belgrad, w której grał w latach 2008-2010. Wówczas, za 300 tys. euro, trafił do Partizana Belgrad. W tym zespole występował tylko 
przez sezon. Następnie, za kwotę 12 mln euro, przeszedł do Manchesteru City. Po sezonie zamienił Manchester na Florencję, wiążąc się z Fiorentiną. W ekipie Violi grał do 2015 roku, kiedy to został pozyskany przez Atletico za sumę 25 mln euro. Savić ma w dorobku krajowe mistrzostwa z Manchesterem City (2012) oraz z Partizanem Belgrad (2011). W reprezentacji Czarnogóry defensor zadebiutował 11 sierpnia 2010 roku w meczu z Irlandią Północną. Do tej pory w narodowych barwach wystąpił trzydzieści siedem razy. Czarnogóra zakończyła eliminacje do mistrzostw Europy 2016 na czwartej pozycji w grupie G (za Austrią, Rosją i Szwecją).
Lewy obrońca – Daley Blind (Holandia/Manchester United)
Reprezentant Holandii od 2014 roku jest piłkarzem Manchesteru United. Blind to wychowanek słynnej akademii Ajaxu Amsterdam. W pierwszej drużynie debiutował w 2008 roku. Dwa lata później został wypożyczony na pół roku do FC 
Groningen. W zespole z Amsterdamu występował do połowy 2014 roku. Wówczas trafił do Manchesteru United. Czerwone Diabły wydały na ten transfer 17,5 mln euro. Daley Blind ma w dorobku cztery tytuły mistrza Holandii z rzędu w barwach Ajaxu (2011, 2012, 2013, 2014) oraz puchar Anglii z Manchesterem United (2016). Blind po raz pierwszy zagrał w reprezentacji Holandii 6 lutego 2013 roku. Wraz z kadrą Oranje zdobył brązowy medal mistrzostw świata w Brazylii w 2014 roku. Do tej pory w kadrze wystąpił trzydzieści sześć razy. Holendrzy w eliminacjach do Euro 2016 rywalizowali w grupie A, w której zakończyli zmagania na czwartym miejscu, za Czechami, Islandią oraz Turcją.
Środkowy pomocnik – Miralem Pjanić (Bośnia i Hercegowina/AS Roma)
Miralem Pjanić dzieciństwo spędził w Luksemburgu, ale jego pierwszym seniorskim klubem w karierze było francuskie Metz. Reprezentował barwy tego klubu w sezonie 2007/2008. Jego talent dostrzegli trenerzy Olympique Lyon. Pomocnik 
trafił więc do ówczesnego mistrza kraju za 7,5 mln euro. Po czterech latach spędzonych w Lyonie, Bośniak został kupiony przez Romę. Rzymianie zapłacili za ten transfer 11 mln euro. Pjanić zaliczył bardzo udany poprzedni sezon. Został najlepiej asystującym piłkarzem w Serie A, a do tego wybrano go do jedenastki sezonu ligi włoskiej. Miralem Pjanić jako junior reprezentował kadry Luksemburga, ale już jako senior przyjął powołanie do reprezentacji Bośni i Hercegowiny. W bośniackiej kadrze zagrał po raz pierwszy 20 sierpnia 2008 roku. Od tego czasu w reprezentacji wystąpił sześćdziesiąt dziewięć razy. BiH w eliminacjach do mistrzostw Europy we Francji zajęła trzecie miejsce w grupie B (za Belgią i Walią), a w barażach okazała się słabsza od Irlandii.
Środkowy pomocnik – Nemanja Matić (Serbia/Chelsea Londyn)
Drugi w naszej „11” przedstawiciel reprezentacji Serbii. Co ciekawe Nemanja Matić, podobnie jak jego rodak Branislav Ivanović, również występuje w Chelsea Londyn. Pierwsze kroki w seniorskiej karierze pomocnik stawiał w klubie FK 
Jedinstowo. Występował tam w latach 2004-2007. Od 2007 roku Matić grał w słowackim MFK Koszyce. Dwa lata później za prawie 2 mln euro trafił do Chelsea. Nie zdołał wywalczyć sobie miejsca w podstawowej jedenastce londyńczyków i w 2010 roku został wypożyczony do filialnego klubu The Blues – Vitesse Arnhem. W lipcu 2011 roku przeszedł do Benfiki Lizbona za kwotę 5 mln euro. W zespole Orłów występował przez dwa i pół roku. W styczniu 2014 roku ponownie został zawodnikiem Chelsea. Tym razem Anglicy zapłacili za ten transfer 25 mln euro. Wraz z The Blues dwa razy zdobył mistrzostwo Anglii (2010, 2015), a także puchar kraju (2010) i puchar Ligi Angielskiej (2015). Nemanja Matić w reprezentacji Serbii po raz pierwszy wystąpił 14 grudnia 2008 roku w spotkaniu z Polską. Od tego momentu dwadzieścia dziewięć razy przywdziewał narodowe barwy.
Środkowy pomocnik – Wesley Sneijder (Holandia/Galatasaray Stambuł)
Wesley Sneijder, podobnie jak Daley Blind, jest reprezentantem Holandii. Piłkarską edukację odbierał w szkółce Ajaxu Amsterdam. W kadrze pierwszej drużyny znalazł się w sezonie 2002/2003. Po udanych rozgrywkach 2006/2007 został 
piłkarzem Realu Madryt. Królewscy zapłacili za pomocnika 27 mln euro. Sneijder grał w ekipie Realu przez dwa lata. Wówczas za 15 mln euro trafił do Interu Mediolan. We Włoszech spędził cztery lata, by w styczniu 2013 roku przenieść się do Galatasaray Stambuł za 7,5 mln euro. W tureckim zespole występuje do dnia dzisiejszego. Wesley Sneijder ma w dorobku, m.in. mistrzostwo Holandii z Ajaxem (2004), mistrzostwo Hiszpanii z Realem (2008), mistrzostwo Włoch z Interem (2010) oraz mistrzostwo Turcji z Galatasaray (2013). W barwach ekipy z Mediolanu triumfował również w Lidze Mistrzów (2010). Pomocnik zadebiutował w holenderskiej reprezentacji 30 kwietnia 2003 roku w meczu z Portugalią. Do tej kadry dla kadry Oranje zagrał sto dwadzieścia jeden razy. Wraz z drużyną narodową zdobył srebrny (2010) oraz brązowy (2014) medal mistrzostw świata.
Prawoskrzydłowy – Henrich Mchitarjan (Armenia/Borussia Dortmund)
Ormianin często grywa jako ofensywny pomocnik, ale na potrzeby ustawienia naszej „11” został przypisany do prawej strony boiska. Seniorską karierę rozpoczął w 2006 roku w zespole Pyunik Erewan. Trzy lata później trafił do Metalurga 
Donieck za 350 tys. euro. W 2010 roku kosztował już prawie 6 mln euro. Tyle wyłożył za niego Szachtar Donieck, aby ściągnąć go do siebie. W 2013 roku Mchitarjan przeszedł do Borussii Dortmund. Kwota transferu wyniosła 27,5 mln euro. Ormianin może pochwalić się czterema tytułami mistrza kraju w barwach Pyunika (2006, 2007, 2008, 2009) oraz trzema mistrzostwami Ukrainy z Szachtarem (2011, 2012, 2013). Dodatkowo został królem strzelców ligi ukraińskiej w sezonie 2012/2013 – strzelił wówczas dwadzieścia pięć goli. Henrich Mchitarjan zadebiutował w reprezentacji Armenii 14 stycznia 2007 roku. Do tej pory w narodowych barwach wystąpił pięćdziesiąt dziewięć razy. Armenia w eliminacjach do Euro 2016 zajęła ostatnie miejsce w grupie I (za Portugalią, Albanią, Danią oraz Serbią).
Środkowy napastnik – Edin Dzeko (Bośnia i Hercegowina/AS Roma)
Kolega klubowy i reprezentacyjny Miralema Pjanicia. Jego pierwszym seniorskim klubem w karierze był Zeljeznicar Sarajewo. Występował w nim w latach 2003-2005. W 2005 roku został zawodnikiem FK Teplice. Czesi zapłacili za tego 
napastnika zaledwie 80 tys. euro. W lipcu 2007 roku Dzeko za 4 mln euro trafił do Wolfsburga. Dobre występy w barwach Wilków sprawiły, że snajperem zainteresował się Manchester City. Ostatecznie Obywatele pozyskali Dzeko w styczniu 2011 roku za 37 mln euro. W 2015 roku napastnik został wypożyczony do Romy. Rok później rzymianie zdecydowali się na transfer definitywny, za który zapłacili 11 mln euro. Edin Dzeko po stronie sukcesów może zapisać m.in. mistrzostwo Niemiec w 2009 roku oraz dwa mistrzostwa Anglii (2012, 2014), a także puchar Anglii (2011). Piłkarz Romy po raz pierwszy zagrał w kadrze Bośni i Hercegowiny 2 czerwca 2007 roku w meczu przeciwko Turcji. Do tej pory wystąpił w reprezentacji narodowej osiemdziesiąt razy.
Lewoskrzydłowy – Arjen Robben (Holandia/Bayern Monachium)
W ostatnich latach przeważnie grywa po prawej stronie boiska, ale wcześniej był również lewoskrzydłowym – stąd taka, a nie inna pozycja Holendra w naszej „11”. Arjen Robben rozpoczynał seniorską karierę w FC Groningen, gdzie grał w latach 
2000-2002. W lipcu 2002 roku przeniósł się do PSV Eindhoven za 4,3 mln euro. Dwa lata później zmienił barwy klubowe, zostając graczem Chelsea Londyn. The Blues wydali na transfer skrzydłowego 18 mln euro. W sierpniu 2007 roku Chelsea sprzedała Robbena do Realu Madryt za 36 mln euro. W 2009 roku Holender trafił natomiast do Bayernu Monachium. Transfer opiewał na sumę 24 mln euro. Arjen Robben ma w dorobku mistrzostwo Holandii z PSV (2003), dwa tytuły mistrza Anglii w barwach Chelsea (2005, 2006), mistrzostwo Hiszpanii z Realem (2008) oraz pięć tytułów mistrza Niemiec jako gracz Bayernu (2010, 2013, 2014, 2015, 2016). Skrzydłowy Bawarczyków zadebiutował w reprezentacji Holandii 30 kwietnia 2003 roku w spotkaniu z Portugalią. W narodowych barwach rozegrał osiemdziesiąt osiem meczów. Wraz z Oranje zdobył dwa medale mistrzostw świata – srebrny (2010) oraz brązowy (2014).
Sport.RIRM