Pamięć o Rotmistrzu Pileckim

Ulicami Warszawy, Gdańska, Poznania i Wrocławia przejdą dziś marsze upamiętniające rtm. Witolda Pileckiego, żołnierza AK, więźnia i organizatora ruchu oporu w obozie w Oświęcimiu, którego po wojnie zamordowały komunistyczne władze.

Marsz Rotmistrza w stolicy rozpocznie się o godz. 13 przy Alei Wojska Polskiego na Żoliborzu, gdzie ma powstać pomnik Pileckiego. Uczestnicy marszu przejdą ulicami Mickiewicza, Andersa, przez Plac Krasińskich, do Placu Zamkowego.
Uroczystość zakończy Msza Św., sprawowana w Bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela.

W tym roku marsz poprzedzi piknik historyczny skierowany głównie dla dzieci i młodzieży. Planowane są m.in. zajęcia dotyczące historii wojskowości, a także przedstawiające pracę sanitariuszek, które zorganizują grupy rekonstrukcyjne.

Dla najmłodszych przewidziane są zajęcia plastyczne, gry i zabawy, a także spotkanie z Weroniką Zagułą – współautorką książki dla dzieci „Rycerze Lasu”.

*  *  *

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 r. Pochodził z rodziny szlacheckiej o tradycjach niepodległościowych. Był bohaterem wojny z bolszewikami, uczestnikiem kampanii 1939 roku. W okupowanej stolicy współtworzył Tajną Armię Polską (TAP). Jako jej żołnierz powziął plan zdobycia materiałów wywiadowczych z tworzonych przez hitlerowców obozów koncentracyjnych. Bezpośrednim powodem była rosnąca liczba aresztowań wśród żołnierzy TAP oraz informacje o zbrodniczych działaniach Niemców. By dostać się do obozu Pilecki 19 września 1940 r. wszedł w „kocioł” podczas łapanki na stołecznym Żoliborzu. Został zatrzymany w kamienicy przy ul. Wojska Polskiego 40. Podając się za Tomasza Serafińskiego – ukrywającego się żołnierza polskiego – został wywieziony do niemieckiego obozu Auschwitz.

Mimo nieludzkich warunków, chorób, Pilecki ps. Serafiński zbierał i przekazywał materiały wywiadowcze przez wypuszczanych na wolność więźniów. To on przygotował pierwszą tajną notę na temat ludobójstwa w Auschwitz. Uciekł z obozu pod koniec kwietnia 1943 r. W latach 1943-44 służył w oddziale III Kedywu KG AK i brał udział w powstaniu warszawskim. W pierwszych dniach powstania walczył w 1 kompanii „Warszawianka”; w miarę toczonych walk powstańczych został dowódcą jednego z oddziałów zgrupowania Chrobry II.

W latach 1944-45 był w niewoli niemieckiej w oflagu VII A w Murnau. Po wyzwoleniu obozu dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech. W październiku 1945 roku, na osobisty rozkaz gen. Andersa, wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz II Korpusu. W maju 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa; był torturowany i oskarżony m.in. o działalność wywiadowczą na rzecz polskiego rządu na emigracji. 15 marca 1948 r. rotmistrz został skazany na karę śmierci.

Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej. Miejsce pochówku Pileckiego nigdy nie zostało ujawnione przez komunistyczne władze, prawdopodobnie zwłoki zakopano na tzw. Łączce Cmentarza Wojskowego na Powązkach. Do roku 1989 wszelkie informacje o dokonaniach i losie rotm. Pileckiego podlegały w PRL cenzurze. Witold Pilecki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Orła Białego; w 2013 r. został awansowany do stopnia pułkownika.

PAP