Warszawa: Premier M. Morawiecki wziął udział w odsłonięciu tablicy upamiętniającej Annę Walentynowicz

Premier Mateusz Morawiecki wziął udział w odsłonięciu tablicy upamiętniającej Annę Walentynowicz – działaczkę Wolnych Związków Zawodowych i współtwórczynię NSZZ „Solidarność”. Tablica została odsłonięta w sobotę na terenie Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL w Warszawie.

W Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL uroczyście została odsłonięta tablica upamiętniająca Annę Walentynowicz. pic.twitter.com/V3UKbsyRy7

— Kancelaria Premiera (@PremierRP) December 14, 2019

W uroczystości uczestniczyli także m.in. matka premiera Jadwiga Morawiecka, marszałek Sejmu Elżbieta Witek, prezes IPN Jarosław Szarek, syn Anny Walentynowicz Janusz Walentynowicz, dyrektor Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL Jacek Pawłowicz oraz wiceprezes PiS Antoni Macierewicz.

Na tablicy upamiętniającej Annę Walentynowicz widnieje napis: „W tym budynku w 1982 r. była więziona Anna Walentynowicz (1929-2010). Uczestniczka Gdańskiego Grudnia ’70, działaczka Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, matka Solidarności, więziona, internowana i prześladowana przez władze PRL. Zginęła 10 IV 2010 r. w katastrofie smoleńskiej. Cześć jej pamięci!”.

„Historia życia Anny Walentynowicz – ściśle zespolona z losami Polaków w XX wieku – jest jak portret zbiorowy polskich robotników wstających z kolan, by zbuntować się przeciwko komunizmowi. Zawsze skromna, swoje życie traktowała jako służbę” – napisał o Annie Walentynowicz autor jej obszernej biografii, historyk Sławomir Cenckiewicz, nazywając przy tym Annę Walentynowicz „Anną Solidarność”.

W tym roku – 15 sierpnia – minęła 90. rocznica urodzin Anny Walentynowicz. W 1970 r. brała ona udział w antykomunistycznych protestach robotniczych w Trójmieście i w strajku w Stoczni Gdańskiej. Od 1978 r. działała w Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża. Udostępniała mieszkanie jako punkt kontaktowy, redagowała i kolportowała niezależne pismo „Robotnik Wybrzeża” oraz współorganizowała obchody rocznic Grudnia’70 i kultywowała pamięć ofiar komunistycznego mordu na robotnikach. Była prześladowana przez funkcjonariuszy komunistycznego państwa i wielokrotnie zatrzymywana na 48 godzin.

W sierpniu 1980 r. Anna Walentynowicz została zwolniona z pracy. Stało się to bezpośrednią przyczyną wybuchu 14 sierpnia strajku w Stoczni Gdańskiej. Pierwszym postulatem protestujących było przywrócenie jej do pracy. Wspólnie z Aliną Pieńkowską doprowadziła do kontynuacji strajku 16 sierpnia i przeobrażenia go w strajk solidarnościowy z robotnikami strajkującymi w innych zakładach pracy. Zapoczątkowana tym narastająca fala strajków i protestów w wielu miejscach Polski zmusiła komunistów do negocjacji i zawarcia porozumienia ze strajkującymi oraz doprowadziła do powstania NSZZ „Solidarność”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. Anna Walentynowicz była internowana i więziona. W następnych latach kontynuowała działalność na rzecz niepodległości Polski. Była przeciwniczką obrad Okrągłego Stołu i konsekwentnie domagała się powrotu do idei i postulatów „Solidarności”.

Anna Walentynowicz, którą w 2006 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył Orderem Orła Białego, zginęła 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie Tu-154M pod Smoleńskiem. Była w polskiej delegacji, która zmierzała na uroczystości z okazji 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

PAP