Prof. P. Skrzydlewski: Wśród osób pretendujących do życia publicznego szukajmy nie tyle ciekawych programów politycznych, które najczęściej są zespołem obietnic, ale ludzi żyjących cnotliwie

Często potwierdzeniem prawości jest piękne życie rodzinne oraz dobrze wychowane potomstwo, które z miłością świadczy o dojrzałości. Szukajmy zatem do polityki ludzi prawych, którzy są jak ojcowie, tj. są ludźmi dojrzałymi, niosącymi życie, umiejącymi to życie podtrzymać i doprowadzić do pełni, a w chwilach zagrożeń – umiejącymi to życie skutecznie obronić – mówił prof. Paweł Skrzydlewski, filozof, rektor Akademii Zamojskiej w swoim felietonie z cyklu „Spróbuj pomyśleć”, wyemitowanym na antenie Radia Maryja.

Zbliża się czas kampanii wyborczej, a już teraz trwa intensywna walka polityczna nazywana „prekampanią”, podczas której politycy próbują pozyskać jak największą liczbę potencjalnych wyborców. W związku z tym prof. Paweł Skrzydlewski w swoim felietonie próbował odpowiedzieć na pytanie o rolę i zasadność demokracji.

– Media głównego nurtu pouczają, że jedyną formą polityki w ogóle jest polityka demokratyczna. Ale na czym ma ona tak naprawdę polegać? Czy na wskazywaniu tych, którzy będą sprawować władzę na mocy większości zdobytych głosów? – pytał filozof.

Zaznaczył, że człowiek współczesny, wychowany na ahistoryzmie i fałszywych pojęciach ma trudność ze zrozumieniem i oceną polityki.

– Łatwo, jak dziecko, poddaje się manipulacji i różnym oszustwom. Zapomina natomiast o tym, czym polityka w ogóle jest, że nie jest sprawą gierek partyjnych, nie jest sprawą różnych agitacji spryciarzy i demagogów, ale jest ciężką i odpowiedzialną służbą dla dobra wspólnego, w którym ostatecznym kryterium jest nie tyle popularność i wola większości, co dobro wspólne – podkreślił felietonista Radia Maryja.

Wskazał, że owo dobro wspólne „jest w istocie rzeczy tym, co realnie buduje ludzką szczęśliwość.

– Dlatego tak Arystoteles, jak i św. Tomasz z Akwinu, a także wielki święty Jan Paweł II określali politykę jako roztropną realizację dobra wspólnego. Dlatego też przez wieki ustroje polityczne nie dzieliły się na demokratyczne i niedemokratyczne, ale na dobre lub złe. Te dobre spełniały skutecznie ludzką szczęśliwość, która istniała w postaci rozwoju osoby ludzkiej. Te złe istniały dla innych celów niż dobro wspólne, czyli dla innych celów niż ludzka szczęśliwość, doskonałość – zwrócił uwagę.

Owa szczęśliwość to ubogacanie ludzi różnymi dobrami, w tym danie możliwości zdobycia przez człowieka dobra największego, nieprzemijającego, czyli zbliżenia do Boga.

– Dziś jednak sami politycy jak i partie nie zdążają do ubogacania ludzi autentycznymi dobrami, ale raczej chcą zyskać w ludziach całą serię emocji, dzięki którym wybory sprowadzą się do wyniesienia pewnej grupy osób do sprawowania władzy. Głosowanie jest zatem środkiem, celem zaś – sprawowanie władzy – mówił prof. Paweł Skrzydlewski.

Podkreślił, że według zasad naszej cywilizacji od ludzi zajmujących się polityką należy wymagać dojrzałości i cnotliwego życia.

– Szukajmy zatem wśród osób pretendujących do życia publicznego nie tyle ciekawych programów politycznych, które najczęściej są zespołem obietnic, ale ludzi, którzy autentycznie żyją cnotliwie, a swym życiem indywidualnym i doświadczeniem życia publicznego udowadniają, że są w tym życiu cnotliwi, skuteczni i prawi. Często potwierdzeniem ich prawości jest piękne życie rodzinne oraz dobrze wychowane potomstwo, które z miłością świadczy o dojrzałości tych, którzy zabierają się do polityki. Kto bowiem nie umie kierować dobrze swym domem, swoją rodziną i wspólnotą najbliższych, jakże będzie umiał kierować czymś większym i bardziej wymagającym, tj. społeczeństwem, państwem czy jakąś gałęzią życia gospodarczego? Szukajmy zatem do polityki ludzi prawych, którzy są jak ojcowie, tj. są ludźmi dojrzałymi, niosącymi życie, umiejącymi to życie podtrzymać i doprowadzić do pełni, a w chwilach zagrożeń – umiejącymi to życie skutecznie obronić – skonkludował filozof.

Całość felietonu można odsłuchać [tutaj].

radiomaryja.pl