Z Maryją oczekujmy na kanonizację
Pierwsze soboty miesiąca związane są z objawieniami fatimskimi z 13 lipca 1917 roku. Matka Boża prosiła o wynagradzanie Jej Niepokalanemu Sercu wszystkich zniewag, obelg przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi, Jej dziewictwu, Bożemu macierzyństwu, przeciw Jej wizerunkom.
Siostra Łucja przekazała prośby Maryi najpierw swojemu biskupowi, a przez niego Papieżowi Piusowi XI, następnie Piusowi XII. Ostatecznie prośby Matki Bożej wraz z całą tajemnicą fatimską dotarły do Ojca Świętego Jana Pawła II.
Papież pochodzący z Polski już jako kapłan i biskup krakowski włączył się w pierwsze soboty miesiąca. W archidiecezji krakowskiej dość wcześnie rozwijał się kult Matki Bożej Fatimskiej i Niepokalanego Serca Maryi. Związane to było z działalnością Księży Pallotynów, a szczególnie z osobą ks. Mirosława Drozdka.
Idea pierwszych sobót miesiąca polega na wynagradzaniu Bogu razem z Maryją, z jej Niepokalanym Sercem za wszystkie zniewagi i obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu, Dziewictwu, Bożemu macierzyństwu.
Jan Paweł II miał swoje nabożeństwo do Matki Bożej, które wyraziło się w dewizie Papieża „Totus Tuus”. Inspirację do tego nabożeństwa Papież czerpał z „Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” św. Ludwika Marii Grignion de Montfort. Traktat ten Jan Paweł II czytał w czasie II wojny światowe, jako robotnik Solvayu. Lektura tej książki zrobiła wielkie wrażenie na przyszłym Papieżu. Już jako młody chłopak postanowił żyć „niewolnictwem maryjnym”. Chodzi o tajemnicę oddania wszystkiego Matce Bożej, która jako pierwsza wypowiedziała „fiat” i całkowicie oddała się w ręce Boga. Maryja potwierdziła, że chce przyjąć Bożą wolę i wypełnić ją do końca.
W życiu Jana Pawła II nabożeństwo do Matki Bożej, które było już sprawowane w Kościele, mocno połączyło się z nabożeństwem pierwszych sobót miesiąca, do których zachęcała Maryja poprzez Siostrę Łucję.
Związek Jana Pawła II z Fatimą i tajemnicą Niepokalanego Serca był bardzo głęboki i nabrał nowego wymiaru – po zamachu na Ojca Świętego 13 maja 1981 roku. Papież spotkał się z Siostrą Łucją i starał się wypełnić trzecią tajemnicę fatimską, oddać cały świat Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Akty te były dokonywane stopniowo, etapami. Dlatego też nabożeństwo to ma wielkie znaczenie dla Jana Pawła II.
Przygotowując się do kanonizacji Papieża z Polski, można zaczerpnąć z jego pobożności i przeżywać tę tajemnicę związania się z Bogiem jak Maryja. W nabożeństwie do Niepokalanego Serca Maryi chodzi o to, abyśmy żyli jak Ona: czystością serca, wiernością Bogu i w całkowitym zaufaniu Opatrzności.
Wiemy, jak jest to ważne szczególnie teraz, kiedy podważa się zaufanie do Papieża, biskupów, próbuje się przeciwstawić Ojca Świętego Episkopatom poszczególnych krajów i kapłanom. Maryja uczy nas całkowitego zaufania. Jej Niepokalane Serce mieści tę tajemnicę bezgranicznego zawierzenia swojego życia Panu Bogu.
Jan Paweł II niewątpliwie jest wzorem wierności Kościołowi, a jednocześnie doskonałym przykładem twórczego rozwijania tego, co nazywamy wypełnieniem woli Bożej do końca.
Poprzez Maryję uzyskujemy wewnętrzną wolność Służebnicy Pańskiej, która była bardzo blisko Jezusa Chrystusa i Kościoła, w którym zawsze była w centrum.
Dzisiaj bardzo istotne jest, abyśmy od Jana Pawła II nauczyli się żyć tajemnicą Niepokalanego Serca Maryi, w którym jest wielka odwaga do walki ze złem i wszystkimi atakami wymierzonymi w Kościół. To zło jest dziś coraz bardziej zuchwałe, dotyka największych wartości. Poniewierany i poniżany jest Chrystus Ukrzyżowany. Zło próbuje podnieść głowę, a my powinniśmy odpowiedzieć pokorą Maryi – nie dać się sprowokować.
Jan Paweł II jest dla nas mistrzem zaufania Bogu, wejścia w tajemnicę Niepokalanego Serca Maryi i wypełnienia woli Bożej do końca.
ks. prof. dr hab. Jan Machniak – Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, rektor Akademii Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach