Zostawił nam wielkie dziedzictwo

Choć od śmierci ojca profesora Mieczysława Alberta Krąpca mijają właśnie dwa lata, on stale żyje… Żyje w sercach tych, którzy słuchali jego wykładów, żyje poprzez liczne słowa, jakie zostawił w swych publikacjach. Choć związany był z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim jako długoletni rektor i profesor, u schyłku życia pomagał także Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej. Był przy jej powstaniu, doradzał w trudnych momentach i przyjeżdżał ze słowem prawdy.

Można przywoływać wiele wzniosłych słów, by przedstawić postać o. prof. Mieczysława Alberta Krąpca i jego dokonania, jednak najważniejsze jest to, że był człowiekiem prawdy. Głosił prawdę i służył jej, promieniował nią na tych, którzy się z nim spotykali. Trudno więc nie napisać, że jego odejście dwa lata temu, patrząc po ludzku, było ogromną stratą dla Kościoła, Polski, świata naukowego. Jest jednak pewne, że to, co tak bardzo ukochał, wspiera teraz z Domu Ojca. Pozostał także w swoich licznych dziełach, w swojej myśli, którą kontynuują jego uczniowie z Lubelskiej Szkoły Filozoficznej. Najbliższy współpracownik o. prof. Krąpca, jego uczeń i następca ks. prof. dr hab. Andrzej Maryniarczyk w sobotę o godz. 12.00 w auli WSKSiM będzie mówił o osobie i dziele
o. prof. Krąpca. Wykładu można słuchać on-line poprzez internetową stronę uczelni – www.wsksim.edu.pl.

Nie bał się sytuacji trudnych
Ojciec profesor Mieczysław Albert Maria Krąpiec służył prawdzie na każdym etapie swojej pracy – na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim czy wspierając katolickie media oraz powstanie i rozwój Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej. Był honorowym przewodniczącym Rady Programowej Radia Maryja, w którym przez wiele lat wygłaszał felietony z cyklu „Myśląc Ojczyzna”, brał udział w audycjach „Rozmowy niedokończone”. Jak wspomina prof. Krystyna Czuba, ojciec profesor szybko dał się namówić do pomocy w ciężkim czasie dla Radia Maryja. – Miał odwagę stawiać wysoko poprzeczkę i nie bał się sytuacji trudnych. Zdecydował się mówić do słuchaczy Radia, mimo że nie było ono poprawne politycznie. Głoszono przecież, że Radio Maryja jest dla osób nieprzygotowanych intelektualnie, ale to go nie zrażało. Zdecydował się wesprzeć Radio swoim autorytetem – mówiła prof. Czuba.

Naród musi zachować swoją tożsamość
Ojcu profesorowi bardzo leżała na sercu także Wyższa Szkoła Kultury Społecznej i Medialnej. Jeszcze przed jej powstaniem wspierał swoim doświadczeniem założyciela uczelni o. Tadeusza Rydzyka. – Ojciec Krąpiec był przy powstaniu uczelni, zasięgałem jego rady. On bardzo inspirował, aby to dzieło powstało – wspominał o. Tadeusz Rydzyk. – Bardzo cenił sobie kształcenie i wychowanie – dodał dyrektor Radia Maryja. Na rozpoczęcie roku akademickiego w WSKSiM w październiku 2002 r. o. prof. Mieczysław Albert Krąpiec wygłosił wykład inauguracyjny zatytułowany „O humanistyczną kulturę chrześcijańską”. Podkreślił w nim, że współczesna kultura jest ideologizowana. – Obecnie żyjemy w świecie dwóch wielkich ideologii: liberalistycznej i materialistycznej – mówił o. prof. Krąpiec i przestrzegał przed złem, które one ze sobą niosą: pseudowolnością, nieodpowiedzialnością i pseudonaukowością. Tymczasem człowiek jest bytem osobowym na wzór Jezusa Chrystusa podporządkowanym życiu wiecznemu. To chrześcijaństwo ukazało nową i prawdziwą wizję człowieka jako osoby. Na koniec ojciec profesor wskazał, jak ważne i konieczne jest, by człowiek i Naród zachowały swoją tożsamość i nie zezwierzęcały się, bo wtedy łatwo poddaje się manipulacji. – Jesteśmy dziedzicami wielkiej kultury. Poprzez studiowanie mamy ją utrwalać – mówił wówczas o. prof. Mieczysław Krąpiec. Kilkakrotnie mistrz gościł też na sympozjach naukowych w Toruniu, zawsze po wykładzie był otaczany przez studentów, którzy wyczuwając jego autentyzm, szukali odpowiedzi na ważne pytania.

Prawda o polityce
Podczas konferencji „Oblicza polityki”, jaka odbyła się w WSKSiM,
20 stycznia 2007 roku, o. prof. Mieczysław Krąpiec przypomniał prawdę o polityce. Mówił wówczas o realnym i sztucznym rozumieniu polityki. W jednym z referatów podkreślił, że polityka zawsze dotyczy człowieka, który jest bytem osobowym i suwerennym, a jej główną cechą jest roztropność. – Roztropność to pamięć o rzeczach przeszłych, rozumienie teraźniejszości oraz prognozowanie przyszłości – zaznaczył o. prof. Krąpiec. Wyjaśnił też, że problem polityki w naszym Narodzie nie jest prosty, gdyż otaczają nas aż cztery cywilizacje. Prócz naszej rodzimej – łacińskiej – cywilizacja bizantyńska, żydowska i turańska.

Młodzi z charakterem
Ojciec profesor Mieczysław Albert Krąpiec kochał młodych. Im poświęcił przecież swoje życie na uniwersytecie, uczył ich, jak kształtować prawe charaktery. W czasie jednej z Ogólnopolskich Konferencji Nauczycieli i Wychowawców organizowanej przez Fundację Servire Veritati – Instytut Edukacji Narodowej zainicjował akcję „Młodzi z charakterem”. W czasie wykładu wyjaśniał, jak formować charakter. – To ćwiczenie powinno przebiegać wedle pewnych ogólnoludzkich, powszechnie znanych wzorów. Są nimi cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, męstwo, umiarkowanie – mówił o. Krąpiec. Zwrócił także uwagę na społeczny kontekst kształtowania charakteru młodego człowieka. – Budowanie charakteru odbywa się niejako dwustronnie. Musi być pobudzone od wewnątrz, ale również jest tworzone niejako z zewnątrz, przez pomoc drugiego człowieka, wychowanie ku dobremu, a więc w kontekście społecznym – wyjaśniał mistrz.

Ukoronowanie dzieła życia
Ostatnim wielkim dziełem, któremu bez reszty poświęcił się ojciec profesor, była Powszechna Encyklopedia Filozofii. Od 2000 r. do śmierci o. Krąpca powstało 8 z 10 zaplanowanych tomów. W chwili śmierci pracował nad 9. tomem, a dokładnie sprawdzał swoje hasło „Chrześcijaństwo”. Odszedł do Pana, czytając rozdział „Nadejście Mesjasza”.
– Z perspektywy teologicznej jest to znak Bożej obecności. To także symboliczny znak, że tej pracy, którą tak głęboko tworzył, którą tak bardzo żył, do końca pozostał wierny – mówił wówczas najbliższy współpracownik ojca profesora ks. prof. dr hab. Andrzej Maryniarczyk, kierownik Katedry Metafizyki KUL. Powszechna Encyklopedia Filozofii była testamentem ojca profesora. Praca ta została zrealizowana i ukończona przez jego uczniów na czas, bo tego życzył sobie mistrz. Ukazały się wszystkie 10 tomów PEF.

Tekst i zdjęcie Katarzyna Cegielska