Przybywam jako pielgrzym Matki Bożej Fatimskiej

Przemówienie Ojca Świętego Benedykta XVI wygłoszone w czasie
ceremonii powitania na międzynarodowym lotnisku w Lizbonie 11 maja 2010
r.

Szanowny Panie Prezydencie,
Znamienici Przedstawiciele Władz,
Czcigodni
Bracia w biskupstwie,
Panie i Panowie!
Dopiero teraz udało mi się przyjąć
uprzejme zaproszenia Pana Prezydenta i moich braci w biskupstwie, aby odwiedzić
ten umiłowany i starożytny naród, który w tym roku obchodzi stulecie
proklamowania republiki. Dotykając waszej ziemi po raz pierwszy od chwili, kiedy
Boża Opatrzność powołała mnie na Stolicę Piotrową, czuję się zaszczycony i
wdzięczny za szacunek i przyjazne przyjęcie was wszystkich. Dziękuję, Panie
Prezydencie, za pańskie uprzejme słowa powitania, wyrażające uczucia i nadzieje
dobrego portugalskiego ludu. Do wszystkich, niezależnie od ich wiary i religii,
kieruję przyjazne pozdrowienie, zwłaszcza do tych, którzy nie mogli przybyć na
spotkanie ze mną. Przybywam jako pielgrzym Matki Bożej Fatimskiej, z powierzoną
mi przez Boga misją utwierdzenia moich braci, którzy zmierzają w swej
pielgrzymce do Nieba.
Począwszy od pierwszych chwil swej państwowości naród
portugalski zwrócił się do Następcy Piotra, aby uzyskać uznanie swego istnienia
jako państwa. W konsekwencji jeden z moich poprzedników uhonorował Portugalię, w
osobie jej króla, tytułem najwierniejszego (por. Pius II, Bulla Dum tuam,
25/I/1460) za wybitną i wieloletnią służbę sprawie Ewangelii. Jeśli idzie o
wydarzenie, jakie miało miejsce 93 lat temu, to znaczy, że Niebo otworzyło się
właśnie w Portugalii – jako okno nadziei, które Bóg otwiera, kiedy człowiek
zamka drzwi – aby naprawić w ramach rodziny ludzkiej więzi solidarności
braterskiej oparte na wzajemnym uznawaniu jednego i tego samego Ojca. Chodzi o
plan miłości Boga. Nie zależy on od Papieża ani jakiegokolwiek innego organu
władzy kościelnej: „To nie Kościół narzucił Fatimę – mówił świętej pamięci
kardynał Manuel Cerejeira – ale to Fatima narzuciła się
Kościołowi”.
Najświętsza Maryja Panny przybyła z Nieba, aby nam przypomnieć
prawdy Ewangelii stanowiące źródło nadziei dla ludzkości oziębłej w miłości i
pozbawionej nadziei na zbawienie. Oczywiście, pierwszym, podstawowym wymiarem
tej nadziei nie jest relacja pozioma, lecz wertykalna i transcendentalna.
Relacja z Bogiem ma zasadnicze znaczenie dla człowieka: został on stworzony i
przyporządkowany ku Bogu, szukając prawdy w swojej strukturze poznawczej, dąży
do dobra w sferze wolitywnej i jest pociągany pięknem w wymiarze estetycznym.
Sumienie jest chrześcijańskie na tyle, na ile otwiera się na pełnię życia i
mądrość, jaką mamy w Jezusie Chrystusie. Wizyta, którą teraz rozpoczynam pod
znakiem nadziei, pragnie być propozycją mądrości i misji.
Z mądrej wizji
życia i świata wywodzi się sprawiedliwy ład społeczny. Kościół umiejscowiony w
historii jest otwarty na współpracę z tymi, którzy nie marginalizują ani też nie
redukują do sfery prywatnej istotnego rozważania sensu ludzkiego życia. Nie
chodzi o konfrontację etyczną systemu laickiego i religijnego, lecz o kwestię
sensu, któremu zawierza się swą wolność. To, co odróżnia, to wartość
przypisywana problematyce sensu i jej konsekwencje w życiu publicznym.
Ustanowienie republiki dokonane przed stu laty w Portugalii, rozróżniając
państwo od Kościoła, otworzyło nową przestrzeń wolności dla Kościoła, której
nadały formę dwa konkordaty, z 1940 i 2004 r., w dziedzinie kulturowej i
kościelnej naznaczone bardzo szybkimi zmianami. Cierpienia spowodowane
przemianami przyjęto na ogół z odwagą. Życie w pluralizmie systemów wartości i
sytuacji etycznych wymaga udania się do głębi własnego ja i do istoty
chrześcijaństwa, by umocnić jakość świadectwa, aż do świętości, aby znaleźć
drogi misji aż do radykalizmu męczeństwa.
Drodzy portugalscy bracia i
przyjaciele, jeszcze raz dziękuję za serdeczne powitanie. Niech Bóg błogosławi
tym, którzy są tu obecni i wszystkim mieszkańcom tego szlachetnego i umiłowanego
kraju, który zawierzam Matce Bożej Fatimskiej, najwspanialszemu obrazowi miłości
Boga, która obejmuje wszystkich jak dzieci.

Tekst za KAI. Tytuł pochodzi od redakcji.