Marsz dla Życia
Obrona życia – dziedzictwa jedynego i niepowtarzalnego
Rodzina jawi się nam jako ciepłe miejsce, gdzie miłość rodzi nowe życie, a przekazane dziedzictwo pokoleń jest chronione i pielęgnowane jak bezcenny dar od Boga, jak delikatna szkatułka z marzeniami i pragnieniami odwiecznego trwania. Współczesny człowiek, zwłaszcza młody, zaczyna cenić instytucję rodziny, człowiek dojrzały dostrzega w niej zobowiązania, ale i radości, człowiek stary pragnie wśród najbliższych znaleźć spokój i dokończenie swych dni.
Dokumenty ze Spotkania Europejskich Komisji Episkopatów ds. Rodziny i Życia z 2003 r., dotyczące sytuacji małżeństwa i rodziny w Europie, podzielają niepokój o losy ludzkiej rodziny, o jutro człowieka. Wskazują na zjawisko rozkładu rodziny, ukazują mentalność prorozwodową, proaborcyjną, antyrodzinną. Coraz bardziej laicka Europa układa konstytucję dla Unii Europejskiej, jakby zapomniała o istnieniu Pana Boga – Praprzyczyny Wszechrzeczy. Tworzone są nowe modele rodziny i małżeństwa, które oddalają się od prawidłowego pojmowania małżeństwa rozumianego jako związek – komunia dwóch osób różnych płci, które oddają się sobie nawzajem w sposób wyłączny, bez zastrzeżeń i ograniczeń w czasie, aby z całą odpowiedzialnością przekazywać życie i strzec go w każdej fazie rozwoju. Dziecko to ich dziedzictwo jedyne i niepowtarzalne. Coraz liczniejsze rozwody (w Europie Zachodniej co trzecie małżeństwo się rozpada), próby zrównania małżeństwa ze związkami partnerskimi, homoseksualnymi, konkubinatami prowadzą do świadomie ograniczonej prokreacji, stwarzając warunki do takich wynaturzeń, jak aborcja chirurgiczna czy też chemiczna (przez pigułki wczesnoporonne RU-486, spirale wewnątrzmaciczne uniemożliwiające prawidłowe zagnieżdżenie się embrionu ludzkiego w macicy i jego obumarcie).
Stańmy na straży życia
W Polsce świadomość narastających zagrożeń staje się powszechna, czego wyrazem jest podjęcie przez Sejm z inicjatywy poselskiej prac legislacyjnych nad ochroną rodziny oraz zapewnienie prawa do życia obywatelom „od poczęcia do naturalnej śmierci” przez odpowiedni zapis w artykule 38 Konstytucji RP.
Od wieków funkcjonuje prawo naturalne, z którego wynika niezbywalne prawo do życia każdego człowieka, podkreślane w Dekalogu i Ewangeliach. Podobnie traktuje wartość życia ludzkiego prawo stanowione zawarte w Deklaracji Praw Człowieka ONZ z 1948 r., której artykuł III mówi, że „każdy człowiek ma równe prawa do życia, wolności i bezpieczeństwa swej osoby”. Również Deklaracja Praw Dziecka ONZ z 1989 r. głosi, iż „dziecko z uwagi na swoją niedojrzałość psychiczną i umysłową wymaga szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony prawnej, zarówno przed, jak i po urodzeniu”. Polska jest krajem europejskim, którego Konstytucja z 1997 r. mówi, że „Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia” (art. 38). Ustawa z 7 stycznia 1993 r. „O planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży” delegalizuje aborcję poza trzema przypadkami (zagrożenia życia lub zdrowia matki, nieodwracalnego ciężkiego uszkodzenia płodu oraz gdy istnieje podejrzenie, że ciąża jest wynikiem czynu zabronionego). Ustawa nie przewiduje żadnych kar dla kobiet poddających się aborcji, lecz jedynie dla lekarza.
Polski Kodeks Etyki Lekarskiej podkreśla, że zasady etyki lekarskiej wynikają z ogólnych norm etycznych. Zobowiązują one lekarza do przestrzegania praw człowieka i dbania o godność zawodu lekarskiego. Największym nakazem etycznym dla lekarza jest dobro chorego – salus egroti suprema lex esto. Mechanizmy rynkowe, naciski społeczne, wymagania administracyjne nie zwalniają lekarza z przestrzegania tej zasady.
„Powołaniem lekarza jest ochrona życia i zdrowia ludzkiego, zapobieganie chorobom, leczenie chorych oraz niesienie ulgi w cierpieniu” (art. 2).
„Lekarz powinien z poczuciem szczególnej odpowiedzialności odnosić się do procesu przekazywania życia ludzkiego” (art. 38).
„Lekarz nie może uczestniczyć w procedurach klonowania ludzi dla celów reprodukcyjnych lub terapeutycznych” (art. 39a).
Troska o genetyczne dziedzictwo zakazuje lekarzom dyskryminacji osób ze względu na to dziedzictwo (art. 51h), jak też zabrania wykonywania czynności mających na celu wywołanie dziedzicznych zmian genetycznych u człowieka.
Polska – kraj katolicki, ma w swej tradycji wszczepione od wieków prawo do życia poczętych dzieci, które nie wynika z przesłanek religijnych, ale z ogólnoludzkiej, ponadwyznaniowej zasady: Nie wolno zabijać niewinnych ludzi!
Nie możemy dopuścić, aby rządzące ugrupowania drogą ustaw państwowych narzuciły całemu społeczeństwu elementy skompromitowanej doktryny marksistowsko-leninowskiej – legalizację zbrodni aborcji, a w późniejszym etapie eutanazję. SLD wraz z wojującym ugrupowaniem feministek dąży do wprowadzenia legalnej aborcji i innych dewiacji wpisujących się w cywilizację śmierci. W obliczu tych zamachów na życie katolicy, a szczególnie lekarze z Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, domagają się konstytucyjnego zagwarantowania prawa do życia „od poczęcia do naturalnej śmierci”, odrzucając wszelkie rasistowskie pozamedyczne kryteria ustalania człowieczeństwa. Koniec i początek życia człowieka stwierdzają lekarze, a nie filozofowie czy socjologowie; a więc w kompetencji uczciwych lekarzy należy też zostawić określenie początku życia człowieka, jak też końca, czyli naturalnej śmierci.
Wśród Polaków wzrasta przekonanie o konieczności ochrony prawnej życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, o czym świadczą liczne wystąpienia obrońców życia znajdujące poparcie Episkopatu Polski, posłów i senatorów. Wyrazem jedności Polaków w fundamentalnej sprawie życia był także wielki Marsz dla Życia w Warszawie 28 marca 2007 roku.
Uwaga: manipulacje!
Z punktu widzenia mojej działalności lekarskiej i dydaktycznej w duchu prawdy o życiu niech mi będzie wolno podzielić się uwagami na temat znaczenia kilku pojęć, sloganów, które – wprowadzone przez mass media – manipulują opinią społeczną.
1) Zabieg przerywania ciąży, aborcja – zabójstwo człowieka w prenatalnej fazie rozwoju, to jest w okresie od poczęcia do urodzenia, bez znieczulenia. Do śmierci dziecka dochodzi w szczególnie okrutny sposób: dziecko zostaje rozerwane na kawałki i wyssane z macicy za pomocą plastikowej rurki; dziecko zostaje pocięte na kawałki i wyskrobane za pomocą stalowego noża w kształcie pętli; poszczególne członki ciała dziecka zostają wyrwane, kręgosłup złamany, czaszka zaś zmiażdżona. Stosowane są różne metody aborcji: inwazja do macicy przez drogi rodne, zastosowanie środków farmakologicznych.
2) Aborcja w trakcie porodu (partial birth abortion) – jedna z metod aborcji stosowana w Stanach Zjednoczonych (Izba Reprezentantów USA trzykrotnie, ostatnio 5 kwietnia 2000 r., próbowała ją zdelegalizować, nie udało się to przez weto prezydenta Billa Clintona). Polega ona na sprowokowaniu porodu, wyciąganiu dziecka za nogi z dróg rodnych do momentu, gdy pozostaje w nich jedynie główka dziecka. Następnie w podstawę czaszki dziecka wbijane jest narzędzie chirurgiczne, które zabija dziecko. Mózg dziecka zostaje wyssany, czaszka miażdżona i wyciągana na zewnątrz. 90 proc. tego typu aborcji dokonuje się na dziecku w 5.-6. miesiącu ciąży. W ten sposób zabijane są dzieci nawet dziewięciomiesięczne.
3) Zarodek, embrion, płód nie jest człowiekiem – życie człowieka zaczyna się w momencie poczęcia. Czy 8-tygodniowy płód jest człowiekiem, można stwierdzić na podstawie zdjęcia.
4) Kobieta ma prawo do własnego ciała – nienarodzone dziecko nie jest częścią organizmu matki. Matka i dziecko posiadają różne struktury genetyczne, inny kod DNA, często także i inne grupy krwi. Dziecko poczęte jest nową, odrębną istotą ludzką, matka nie ma żadnego prawa decydować o pozbawieniu życia swojego dziecka na jakimkolwiek etapie jego rozwoju.
5) Choroba i wady rozwojowe poczętego dziecka są wystarczającym powodem do przerwania ciąży – jeżeli u człowieka nienarodzonego stwierdza się chorobę czy wady rozwojowe, to należy tego małego pacjenta otoczyć opieką i leczyć, a nie zabijać. Jak lekarz może proponować eliminację choroby poprzez zabicie chorego dziecka?
6) Ciążę można przerwaç, gdy zagraża życiu matki – współczesna medycyna stwierdza, że nie ma kolizji pomiędzy zdrowiem kobiety a kontynuacją ciąży. Nawet jeśliby się ona zdarzyła, to dla ratowania zdrowia jednego człowieka nie można zabijać innego.
7) Ciążę można przerwaç, gdy powstała w wyniku czynu zabronionego – ojciec nienarodzonego dziecka winien przestępstwa gwałtu czy kazirodztwa zostaje w wyniku postępowania sądowego (w czasie którego ma zapewnioną obronę prawną) skazany na kilka lat więzienia. Nie można dopuścić do tego, aby poczęte dziecko, zupełnie niewinne i pozbawione jakiejkolwiek możliwości obrony, zostało skazane na najwyższy wymiar kary – karę śmierci, i aby ten wyrok wykonano. Przypomnijmy, że w Polsce nie wykonuje się kary śmierci nawet na największych zbrodniarzach.
8) Nie można zmuszać kobiety do macierzyństwa – jest to słuszne stwierdzenie, ale zwolennicy bezkarności zabijania poczętych dzieci błędnie wykorzystują je w propagandzie przeciw ustawie „O planowaniu rodziny…”, która zawiera zakaz zabijania, a nie nakaz podejmowania macierzyństwa. Życie dziecka rozpoczyna się w momencie poczęcia i w tym samym momencie kobieta staje się matką i rozpoczyna się jej macierzyństwo. Prawo ma chronić życie poczętego człowieka, a więc gwarantować kontynuację rozpoczętego już wcześniej macierzyństwa. Kobieta – matka poczętego dziecka – staje jedynie przed decyzją, czy kontynuować swe macierzyństwo, czy je przerwać, czyli czy być matką urodzonego czy zabitego dziecka.
Aborcja a zdrowie psychiczne kobiety
Zaburzenia psychiczne spowodowane aborcją określane są nazwą syndromu postaborcyjnego. Są one równie groźne jak następstwa fizyczne przerywania ciąży, często jednak kobiety nie poddają się leczeniu i są pozostawione same sobie z tym ciężkim urazem psychicznym. Po dokonaniu aborcji:
l 100 proc. badanych kobiet doświadcza smutku, poczucia straty
l 92 proc. ma poczucie winy
l 85 proc. zaskoczyła intensywność negatywnych emocji związanych z aborcją
l 81 proc. czuje się skrzywdzone
l 81 proc. wciąż myśli o zabitym dziecku
l 73 proc. cierpi na depresję
l 73 proc. czuje się nieswojo w obecności dzieci
l 69 proc. czuje niechęć do współżycia seksualnego
l 61 proc. zaczęło nadużywać alkoholu
l 23 proc. podjęło próby samobójcze
(wg badań opublikowanych przez dr Speckhardt na Uniwersytecie Minnesota w 1985 r.).
Broniąc życia poczętego dziecka, chronimy jednocześnie kobietę matkę przed groźnymi konsekwencjami, jakie w jej organizmie powoduje aborcja.
Wkładka wewnątrzmaciczna (spirala, IUD) niszczy poczęte życie ludzkie
W związku z błędnymi informacjami podawanymi w prasie, jakoby wkładka wewnątrzmaciczna była środkiem antykoncepcyjnym, podaję zestaw cytatów z fachowej literatury ukazującej jej prawdziwe wczesnoporonne działanie.
Życie człowieka zaczyna się w momencie poczęcia, czyli połączenia żeńskiej komórki rozrodczej – jaja, z męską – plemnikiem; połączenie to następuje w jajowodzie. Poczęta istota ludzka (zwana niekiedy w języku medycznym blastocystą, zarodkiem) wędruje jajowodem do macicy, w ściance której się zagnieżdża.
Przytaczam kilka fragmentów publikacji medycznych na temat wczesnoporonnego działania wkładki wewnątrzmacicznej:
„Ogólnie można powiedzieć, że IUD nie zapobiega zapłodnieniu komórki jajowej. Mechanizm działania polega na niedopuszczeniu do zagnieżdżenia się już zapłodnionej komórki jajowej około 7 dnia i poronieniu jej” (doc. dr hab. n.med. R. Czekanowski „Zarys ginekologii zachowawczej”, PZWL Warszawa 1985, s. 258).
„Obecność ciała obcego, jakim jest kształtka, oraz jonów miedzi, wywołuje odczyn zapalny błony śluzowej macicy. Nacieki leukocytów i zmienione przemiany enzymatyczne w błonie śluzowej sprawiają, że jest ona niezdolna do przyjęcia zarodka, a więc dochodzi do wczesnego poronienia zarodka sześcio-, siedmiodniowego” (dr n.med. E. Małolepsza „Miłość, prokreacja, odpowiedzialność”, red. prof. dr hab. n.med. W. Fijałkowski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1987, s. 57).
„Uwalniające się z wkładki substancje, jak np. miedź, powodują bezbakteryjne zapalenie błony śluzowej macicy i zmiany biochemiczne w błonie, co zapobiega zagnieżdżeniu się jaja płodowego” (red. prof. dr hab. n.med. K. Janicki „Domowy poradnik medyczny”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000, s. 60).
Pigułka poronna RU-486
Aborcja dokonana za pomocą pigułki RU-486 zabija dziecko do 60. dnia od poczęcia. Komplikacje zdrowotne po zażyciu pigułki RU-486 są częste. W literaturze medycznej opisany jest przypadek z USA wykrwawienia się na śmierć kobiety po zażyciu pigułki.
99 proc. kobiet zgłasza niepożądane efekty, prawie wszystkie doznają bólu. Producent pigułki RU-486 to kontynuator producenta cyklonu B, gazu, którym dokonywano ludobójstwa w obozach koncentracyjnych III Rzeszy. Producentem pigułki jest francuska firma Group Roussel-Uclaf, filia zachodnioniemieckiego giganta farmaceutycznego Hoechst. Hoechst pierwotnie nazywał się I.G. Farben, a nazwę zmienił po II wojnie światowej, by zapomniano o złej reputacji tej firmy. Spadkobierca I.G. Farben zarabia pieniądze na zabijaniu milionów nienarodzonych dzieci.
Co Ty możesz zrobiç dla ratowania życia poczętych dzieci?
1. Modlić się
Trzeba, aby każdy z nas podjął wytrwałą, systematyczną modlitwę w intencji obrony życia, w intencji zapewnienia prawa do życia każdemu człowiekowi od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Może to być uczestnictwo we Mszy Świętej, może to być krótka modlitwa „Pod Twoją obronę”. Może włączysz się w Krucjatę Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci lub podejmiesz Duchową Adopcję Dziecka Poczętego?
2. Uczyć się
Trzeba, aby nasze zaangażowanie w dzieło obrony życia było mądre, oparte na argumentach, które przynosi nam rozwój nauk: medycznych, historycznych, prawnych czy demograficznych. Rzetelne informacje można zdobyć, czytając regularnie prasę katolicką, opracowania i książki wydawane przez obrońców życia. Ostrzegamy przed publikacjami postkomunistów czy liberałów, które – nawet podpisane przez osoby z tytułami profesora – często mijają się z prawdą. Uczyć się – to także uczestniczyć w spotkaniach, wykładach prowadzonych przez uczciwych ludzi; oglądać dokumentalne filmy ukazujące rozwój człowieka, a także filmy na temat zniszczenia poczętego życia, opisujące tragedię matek po zabiciu poczętego dziecka.
3. Uczyć innych
To zawsze i wszędzie głosić prawdę: nie wolno zabijać poczętych dzieci. To przekazywać argumenty za życiem w kręgu znajomych, przyjaciół i w środowisku pracy. Uczyć innych to także organizować gazetki ścienne, wystawy, prelekcje, projekcje filmów pro-life. Uczyć innych to także rozmawiać osobiście lub telefonicznie z politykami na temat fundamentalnego prawa do życia.
4. Pomagać
W dziele obrony życia nie może zabraknąć konkretnej, także materialnej pomocy świadczonej samotnym matkom, rodzinom wielodzietnym. Może trzeba Twej materialnej pomocy, może trzeba, abyś zorganizował kwestę na rzecz samotnych matek, abyś po prostu pomógł swą pracą w prowadzeniu czy zorganizowaniu placówki otaczającej opieką samotne matki? Trzeba także wspomagać modlitwą i darami organizacje broniące życia człowieka.
Autorka jest kierownikiem Samodzielnej Pracowni Rehabilitacji Rozwojowej
w Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu oraz prezesem Oddziału Dolnośląskiego Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich.