[Jestem w Kościele] Pasterz czy pastuch?

Kościół jako szpital polowy to chyba jedno z najbardziej popularnych stwierdzeń papieża Franciszka. Nie sposób zaprzeczyć, że jest to porównanie niezwykle celne, bo gdzie, jeśli nie do Chrystusa obecnego w Kościele, mają zwracać się chorzy na duszy, ale także i na ciele?

Innego zdania był jednak ks. abp Valery Vienneau z kanadyjskiej archidiecezji Montcon. Dwa tygodnie temu wydał on komunikat, w którym informuje, że wyłącznie w pełni zaszczepieni wierni będą mogli uczestniczyć we Mszach świętych i innych nabożeństwach na terenie tejże archidiecezji. Ba, nie będą mogli być obecni nawet na chrzcie czy pogrzebie najbliższej osoby. Krótko mówiąc, jednym dokumentem niezaszczepieni wierni zostali całkowicie odcięci od sakramentów. Kilka dni później wycofano się z żądania pełnego zaszczepienia w przypadku Mszy świętych, chrztów czy spotkań modlitewnych. Niestety wymóg ten pozostał podczas wesel i pogrzebów. Spuśćmy zasłonę milczenia na całkowity brak logiki takich działań. Oczywiście, należy się cieszyć, że zniesiono największe ograniczenia w dostępie do sakramentów, jednak stało się tak wyłącznie dlatego, że rząd kanadyjski zmienił swoje rozporządzenie. Nie wpłynęła na to żadna refleksja pasterza ani nagły przypływ troski o wiernych. Po prostu ścisłe podporządkowanie się decyzjom władz.

Oczywiście nie należy tego rozumieć tak, że prawo państwowe się nie liczy, a Kościół ma się mu nie podporządkowywać. Prawa jednak należy przestrzegać wtedy, kiedy jest ono godziwe i sprawiedliwe. W przypadku tak rażącej niesprawiedliwości i niegodziwości , nie ma obowiązku bycia posłusznym takiemu prawu. Tak nauczał chociażby św. Tomasz z Akwinu.

W naszym kraju póki co panuje względna wolność uczestniczenia w praktykach religijnych. Nie zapominajmy jednak, że i u nas praktycznie zamknięto kościoły narzucając limit 5 osób podczas Mszy świętej i to podczas najważniejszych chrześcijańskich świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Wśród naszych pasterzy również zabrakło wówczas zdecydowanego głosu sprzeciwu, panowała atmosfera całkowitego posłuszeństwa wobec decyzji władz. Oczywiście, nie są to sytuacje do końca porównywalne, gdyż na wiosnę zeszłego roku nikt z nas nie wiedział, na ile wirus jest groźny, więc różne działania podejmowano w ciemno. Dzisiaj jednak widać doskonale na przykładzie niektórych państw, że pandemia niekiedy została wykorzystana jako narzędzie zniewolenia człowieka. Jeśli znowu pojawią się podobne pomysły, a my nie zaprotestujemy, apetyt władz na ograniczanie naszej wolności będzie tylko rósł.

I to nie jest kwestia podejścia do pandemii czy też szczepionek. Chodzi o fundamentalne prawo każdego wiernego do tego, aby mieć dostęp do sakramentów, które są przecież źródłem życia. Żaden świecki rząd nie ma władzy, aby to prawo komukolwiek odebrać. Pasterze natomiast nie są od tego, aby ogradzać swoje kościoły (szpitale polowe!) pastuchami, ale żeby przyprowadzać ludzi do Chrystusa. Wszystkich ludzi, bez wyjątku. „Przyjdźcie do mnie wszyscy…” – kto, jeśli nie pasterze, powinni o tym pamiętać? Jak jednak widać, czasami nawet oni zawodzą. Co wtedy?

Zakończę słowami Sługi Bożego ks. abp. Fultona Sheena, którego nauczanie będzie bardzo często drogowskazem dla moich felietonów: „Na kogo można liczyć, aby uratować nasz Kościół? Nie na naszych biskupów, naszych kapłanów ani członków zakonów. To wasze zadanie, ludu wiernego! Pan Bóg dał wam rozum, oczy i uszy, abyście uratowali Kościół. Wasza misja to pilnować, aby wasi kapłani zachowywali się jak kapłani, biskupi jak biskupi, a zakonnicy jak zakonnicy!”.

Wojciech Grzywacz