Nabożeństwo wynagradzające w pierwsze soboty miesiąca
Poniższe rozważanie zamieszczone zostało na płycie
"Spełnijmy życzenie Matki Boga", która została dołączona do "Naszego Dziennika"
30 maja 2006 r.
Tajemnica III radosna – Boże Narodzenie
Podczas tego rozważania chcemy wielbić Syna Bożego, który dla naszego zbawienia
stał się człowiekiem, i podziwiać "wielkie rzeczy", jakie uczynił Maryi, wynosząc
Ją do godności Bożej Rodzicielki. Pragniemy także wynagradzać Niepokalanemu
Sercu Maryi za grzechy i bluźnierstwa przeciwko Jej Boskiemu Macierzyństwu
i nieuznawanie
w Niej Matki ludzi. Jest to jedna z pięciu intencji, które podał Pan Jezus
Siostrze Łucji z Fatimy. Poprośmy teraz Maryję, aby była z nami podczas tej
medytacji
i kierowała naszymi myślami, pragnieniami i uczuciami. O Maryjo, wyrzekam się
ducha mego, a poddaję się duchowi Twojemu. "Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy,
co się tam wydarzyło…" (Łk 2, 15b). "Słowo ciałem się stało i zamieszkało
wśród
nas" (J 1, 14). "Naród mieszkający w ciemności ujrzał światłość wielką" (Iz
9, 1). Wypełniło się proroctwo: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu
nadadzą
imię Emmanuel, to znaczy Bóg z nami (Mt 1, 23). "Dziecię nam się narodziło
i Syn został nam dany" (Iz 9, 5). "Zesłał Bóg Syna Swego, zrodzonego z niewiasty
(…), abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo" (Ga 4, 4-5). "Popatrzcie,
jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście
nimi jesteśmy" (1 J 3, 1). "My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia" (1
J 3, 14). "W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna Swego Jednorodzonego
na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie
my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna Swojego jako
ofiarę
przebłagalną za nasze grzechy" (1 J 4, 10). Jakże nie wielbić Trójcy Świętej,
wraz z aniołami śpiewając: "Chwała na wysokości Bogu"? "O cudowna wymiano!
Stwórca ludzkości przyjął duszę i ciało, narodził się z Dziewicy, a stając
się człowiekiem
bez udziału ziemskiego ojca, obdarzył nas Swoim Bóstwem" – modli się Kościół
w Liturgii Godzin. Święty Augustyn pisał: "Przy upadku została człowiekowi
podana trucizna przez niewiastę, przy odkupieniu podane jest człowiekowi zbawienie
także
przez Niewiastę", a święty Bernard powiedział: "Taka jest wola Tego, który
chciał, abyśmy mieli wszystko przez Maryję". "Błogosławiona jesteś między niewiastami
i błogosławiony jest Owoc Twojego łona" (Łk 1, 42). "Dozwól mi chwalić Cię,
o
Panno Przenajświętsza, choć wiem, że (…) rozum ludzki nie jest zdolny zrozumieć
Twojej chwały – modlił się św. Maksymilian. – Ty jesteś Matką Chrystusa, Matką
Zbawiciela, Matką Odkupiciela, prawdziwą Matką Bożą. Rozum ludzki nie zdolny
jest pojąć nieskończoności Boga, a w konsekwencji godności Matki Bożej. Nie
mogę zgłębić, co to jest być stworzeniem Bożym. Przechodzi me siły zrozumieć,
co to
znaczy być przybranym dzieckiem Bożym. A Ty, Niepokalana, kim jesteś? Nie tylko
stworzeniem, nie tylko dzieckiem przybranym, ale Matką Bożą i to nie przybraną
tylko matką, ale rzeczywistą Bożą Matką. (…) na wieki Bóg Ci będzie mówił:
Matko Moja (…). Dawca czwartego przykazania będzie Cię czcił na wieki,
zawsze (…). Lubował się On, Bóg wcielony, w nazywaniu siebie Synem Człowieczym.
Lecz
ludzie tego nie rozumieli. I dziś jeszcze mało dusz i jak niedoskonale jeszcze
to pojmuje. Uwielbiam Cię, o Trójco Przenajświętsza (…) za tak Boskie wyniesienie
Niepokalanej. Dozwól mi chwalić Cię, Panno Przenajświętsza. W Tobie jednej
bez porównania bardziej uwielbiony stał się Bóg niż we wszystkich świętych
Swoich".
Kiedyś Salomon pytał, czy świątynia może stać się domem Nieskończonego Boga.
A czy stworzenie może ogarnąć i zamknąć w swym łonie Stwórcę? "Błogosławiona
jesteś, któraś uwierzyła", że "u Boga nie ma nic niemożliwego" (por. Łk 1).
Święty Leon Wielki sławił "nowe narodzenie", "przedziwne narodzenie" Chrystusa.
Święty
Augustyn porównywał je do późniejszego przejścia Chrystusa przez zamknięte
drzwi wieczernika, a św. Efrem napisał: "wszedłszy przez słuch w ciszy zamieszkał
w
łonie, tak też z łona wychodząc nie zerwał pieczęci dziewiczych, jak nie zerwał
pieczęci wychodząc z grobu". "Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo Najświętszej
Panny obdarzyłeś ludzi łaską wiecznego zbawienia, spraw, abyśmy doznawali orędownictwa
Tej, przez którą otrzymaliśmy Twojego Syna" (modlitwa z Nieszporów 1 stycznia).
Maryja jest Matką Głowy Kościoła i w związku z tym stała się Matką wszystkich
należących do Chrystusa. Jest Matką duchową wszystkich członków Mistycznego
Ciała. Pragniemy narodzić się na nowo, dla Boga. Dlatego szukamy pomocy naszej
niebieskiej
Matki. Chcemy stać się nowymi ludźmi, o czystym sercu, lecz jak bardzo odczuwamy
swoją słabość w walce ze złem. Maryja jednak przychodzi nam na ratunek i ukazuje
w Fatimie Swoje Niepokalane Serce. Zaprasza, abyśmy się w Nim schronili, oddając
się Jej z ufnością i bez zastrzeżeń. Różnymi słowami można wyrazić ofiarowanie
się Matce Bożej. Święci nazywali siebie sługami, niewolnikami, dziećmi, rycerzami
Maryi. Te wszystkie określenia oznaczają dążenie, aby być własnością Maryi
– całkowitą, zupełną, aby pozwolić Jej działać w sobie bez żadnych zastrzeżeń
i
ograniczeń; aby Ona mogła nas kształtować i używać jako Swe narzędzia dla Swoich
pełnych miłosierdzia planów. O Boże, który wlewasz tyle miłości i czułości
w serca ziemskich matek, daj nam poznać, jak wielka jest miłość i słodycz serca
Twojej Matki. Pozwól nam odpowiedzieć miłością na Jej miłość. Czym się Panu
odpłacę
Za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia
Pana. O Panie, jestem Twoim sługą, Twym sługą, synem Twojej Służebnicy. Tyś
rozerwał
moje kajdany, Tobie złożę ofiarę pochwalną… Wypełnię me śluby dla Pana Przed
całym Jego ludem (Ps 116 b) O Jezu, jestem cały Twój przez Maryję, Twoją Najświętszą
Matkę. Ty wyzwoliłeś mnie z niewoli grzechu. Jednoczę się z Tobą w Najświętszej
Eucharystii i pragnę wypełnić to, co przyrzekam w tym ofiarowaniu.
Ewa Hanter