Reintrodukowane żółwie przeżyły zimę w Nadleśnictwie Siewierz

Wszystkie 6 żółwi błotnych, które zostały w sierpniu ubiegłego roku reintrodukowane do naturalnego środowiska w Nadleśnictwie Siewierz (Śląskie), przeżyło zimę – podało w środę nadleśnictwo.

Jak poinformowało, zwierzęta obudziły się już z zimowego snu, choć zazwyczaj żółwie tego gatunku spokojnie czekają na wiosnę na dnie zbiornika do kwietnia, a nawet do początków maja.

„Fakt, że stały się aktywne co najmniej miesiąc wcześniej, może świadczyć o czekającej nas ciepłej aurze” – uważa nadleśniczy Nadleśnictwa Siewierz Grzegorz Cekus.

6 żółwi błotnych zostało pozyskanych z warszawskiego zoo i wypuszczonych 9 sierpnia 2019 r. do specjalnie przygotowanego stanowiska. Oczko wodne ma maksymalną głębokość ok. 2 m, obiekt jest zabezpieczony przed ewentualnym oddalaniem się żółwi oraz umożliwia prowadzenie obserwacji przez odwiedzających. Był przygotowywany we współpracy z Adamem Hryniewiczem, herpetologiem z warszawskiego zoo, który zajmuje się restytucją żółwia błotnego na Mazowszu.

„Cieszymy się, że wszystkie gady przeżyły zimę, bo to oznacza, że stworzyliśmy im właściwe warunki do życia” – podkreślił nadleśniczy.

Prawdopodobnie jeszcze w tym sezonie do siewierskiego stanowiska żółwi zostaną wpuszczone raki i szczeżuje.

„Chcemy stworzyć cały ekosystem, stąd pomysł na związane ze środowiskiem wodnym raki. Z kolei małże poza tym, że odżywiając się filtrują wodę, są doskonałym sygnalizatorem jej czystości. A przecież chodzi nam przede wszystkim o to, by żółwie żyły w jak najlepszym dla siebie środowisku” – powiedział nadleśniczy Grzegorz Cekus.

Żółw błotny jest pod ścisłą ochroną i figuruje w czerwonej księdze gatunków, którym grozi wyginięcie. Sytuacji nie ułatwia fakt, że dojrzałość płciową osiąga dopiero w wieku 18-20 lat, więc na przychówek trzeba czekać dość długo. Jeszcze w połowie XIX w. ten jedyny przedstawiciel żółwi w Polsce występował w naturze powszechnie – również na terenie dzisiejszego Nadleśnictwa Siewierz.

Według informacji Lasów Państwowych żółw błotny (Emys orbicularis) ma pancerz długości 12–38 cm (choć w praktyce rzadko przekracza 20 cm) i masę ok. 1 kg. Żyje ok. 40-60 lat (według niektórych źródeł nawet ponad 100 lat, lecz weryfikacja tych danych trwa). Samce dojrzewają wcześniej od samic i zazwyczaj są od nich mniejsze.

Gatunek od 1996 r. znajduje się na czerwonej liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (International Union for Conservation of Nature – IUCN), a od 2001 r. w polskiej czerwonej księdze.

Największe ostoje żółwia błotnego w Polsce to rezerwat przyrody Żółwiowe Błota w Sobiborskim Park Krajobrazowym, Poleski Park Narodowy, Drawieński Park Narodowy, Park Narodowy Bory Tucholskie, Kozienicki Park Krajobrazowy, Zaborski Park Krajobrazowy, Puszcza Augustowska, rezerwat przyrody Jezioro Orłowo Małe, Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka, Puszcza Rzepińska – Ilanka, okolice Chojnika w powiecie ostrowskim, okolice Szczecina, rezerwat przyrody Ostoja Żółwia Błotnego w gminie Osieczna koło Leszna, rezerwat Przyrody Borowiec w gminie Przyłęk, a także ujście rzeki Drwęcy do Wisły w okolicach Torunia.

Na stałe w Polsce monitorowanych jest 10 stanowisk żółwia błotnego.

PAP