Liturgiczne wspomnienie św. Stanisława
Dziś przypada wspomnienie liturgiczne św. Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski.
Św. Stanisław był gorliwym i bezkompromisowym pasterzem, wielkim Polakiem, obrońcą skrzywdzonych przez niesprawiedliwe i niemoralne postepowanie i rządy króla. Stał się fundamentem moralnym naszego państwa.
– Św. Stanisław, syn ziemi krakowskiej w swym życiu i pasterzowaniu kościołowi krakowskiemu upodobnił się do Chrystusa. Jest świętym, nie dlatego że nigdy nie popełnił błędu, że nigdy się nie pomylił ani nie potknął, ale dlatego, że żył Ewangelią do końca, bronił jej i jako pasterz przeciwstawiał się odważnie postępowaniu, które przeczyło wartościom ewangelicznym. Dla niego Ewangelia i misja prowadzenia owieczek Chrystusa, nie były tylko suchym tekstem i jakąś nominacją na wyższe stanowisko, ale odpowiedzialnym i konsekwentnym życiem przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie – zwracał uwagę o. Zdzisław Stanula CSsR.
Św. Stanisław jest wzorem chrześcijanina – wskazywał redemptorysta. To pasterz Ewangelii.
– Św. Stanisław jest wzorem chrześcijanina, pasterza, któremu wiara nie pozwoliła na obojętne przyglądanie się, na pobłażanie złu, niesprawiedliwości, ciemiężeniu poddanych, ale kazała mu konsekwentnie sprzeciwić się wobec niesprawiedliwemu, nieewangelicznemu postępowaniu króla w zarządzaniu państwem. (…) Św. Stanisław przypomina nam wszystkim o wielkości i pięknie zdrowych ewangelicznych ambicji, a także o wielkim ryzyku jaki niesie z sobą wierność Ewangelii, wierność Chrystusowi w świecie, gdzie Ewangelię chce się zepchnąć do strefy prywatnej, osobistej każdego człowieka; gdzie chce się budować społeczeństwo na nie zawsze sprawiedliwych i równych zasadach, wyrzucając Boga z życia narodu, jakby wiara i życie ewangelią sprzeciwiały się dobru człowieka i państwa – akcentował o. Zdzisław Stanula CSsR.
Św. Stanisław urodził się ok. 1030 r. w Szczepanowie. Święcenia kapłańskie otrzymał ok. 1060 r. Po śmierci biskupa krakowskiego Lamberta został mianowany jego następcą. Dzięki poparciu króla Bolesława Śmiałego udało się wtedy wskrzesić metropolię gnieźnieńską. Musiała zatem istnieć przyjaźń między biskupem a królem Bolesławem Śmiałym. Trwała ona jednak niedługo. Biskup wystąpił w obronie swych poddanych. Najpierw upomniał króla, rzucił na niego klątwę kościelną. Jego reakcja była natychmiastowa. Wpadł w szał i zabił Stanisława w czasie Mszy św. Następnie kazał poćwiartować zwłoki. Data śmierci nie jest dokładnie znana, podaje się 11 kwietnia albo 8 maja. Uroczystej kanonizacji dokonał papież Innocenty IV 17 września 1253 r. w Asyżu. Pierwsza uroczystość ku czci św. Stanisława została odprawiona w Krakowie 8 maja 1254 r. Wzięli w niej udział biskupi polscy i książęta. Wielkim czcicielem św. Stanisława był Ojciec Święty Jan Paweł II. Nasz Święty jest jednym z głównych patronów Polski obok Najświętszej Maryi Panny i św. Wojciecha.
RIRM/brewiarz.pl