Środowa Audiencja Generalna

Drodzy bracia i siostry,

W gorącym klimacie Wigilii Wielkiego Jubileuszu w 2000 roku, Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II ogłosił św. Brygidę Szwedzką współpatronką całej Europy. Dzisiejszego poranka pragnę przedstawić jej postać, przesłanie oraz powody, dla których współczesny Kościół i świat może się wiele nauczyć od tej świętej kobiety. Bardzo dobrze znamy wydarzenia z życia św. Brygidy, ponieważ jej ojcowie duchowni napisali jej życiorys w celu rozpoczęcia procesu kanonizacyjnego natychmiast po jej śmierci, która miała miejsce w roku 1373. Brygida urodziła się 70 lat wcześniej, w roku 1303, w Finster, w Szwecji, w tym narodzie z północnej Europy, który trzy wieki wcześniej przyjął wiarę chrześcijańską z takim samym entuzjazmem, z jakim Święta otrzymała ją od swoich rodziców, osób bardzo pobożnych, przynależących do szlacheckiej rodziny bliskiej domowi królewskiemu.

 

 

W życiu tej Świętej możemy wyróżnić dwa okresy. Pierwszy odznacza się sytuacją kobiety, która szczęśliwie wyszła za mąż. Mąż nazywał się Ulf i był zarządcą bardzo ważnego okręgu królestwa Szwecji. Małżeństwo trwało 28 lat aż do śmierci Ulfa. Z tego małżeństwa przyszło na świat ośmioro dzieci, z których druga w kolejności Karin (Katarzyna) czczona jest jako święta. Jest to wymownym znakiem trudu wychowawczego Brygidy wobec własnych dzieci. Zresztą jej mądrość pedagogiczna była tak ceniona, że nawet król Szwecji Magnus wezwał ją na pewien czas na dwór królewski, aby wprowadziła jego młodą małżonkę w kulturę szwedzką.

Brygida, kierowana przez światłego zakonnika, który wprowadził ją w studium Pisma św., miała bardzo pozytywny wpływ na własną rodzinę, która dzięki jej obecności stała się prawdziwym „kościołem domowym”. Razem z mężem przyjęła Regułę Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego. Względem ubogich wielkodusznie poświęcała się przez dzieła miłosierdzia; założyła również szpital. U boku swej żony Ulf nauczył się doskonalić swój charakter i czynić postępy w życiu chrześcijańskim. Po powrocie z długiej pielgrzymki do Santiago de Compostella, odbytej razem z innymi członkami rodziny w roku 1341, małżonkowie dojrzeli do podjęcia wspólnej decyzji, aby żyć we wstrzemięźliwości; ale wkrótce potem Ulf zakończył swe ziemskie życie w zaciszu jednego z klasztorów, do którego się usunął.

Ten pierwszy okres życia Brygidy pozwala nam docenić coś, co dziś moglibyśmy nazwać autentyczną „duchowością małżeńską”: wspólnie małżonkowie chrześcijańscy mogą kroczyć drogą świętości, wsparci łaską Sakramentu Małżeństwa. Nierzadko – właśnie tak, jak to miało miejsce w życiu świętej Brygidy i Ulfa – to kobieta, ze swą wrażliwością religijną, ze swą delikatnością i łagodnością pomaga małżonkowi przebyć drogę wiary. Myślę z wdzięcznością o wielu kobietach, które dzień po dniu, również i dziś rozpromieniają własne rodziny świadectwem chrześcijańskiego życia. Oby Duch Święty mógł również i dziś pobudzać do świętości małżonków chrześcijańskich, aby mogli oni ukazać światu piękno małżeństwa, przeżywanego zgodnie z wartościami ewangelicznymi, takimi jak: miłość, delikatność, wzajemna pomoc, płodność w rodzeniu i wychowywaniu dzieci, otwartość na świat i solidarność, uczestnictwo w życiu Kościoła.

Kiedy Brygida została wdową, rozpoczął się dla niej drugi okres życia. Zrezygnowała z powtórnego zamążpójścia, decydując się na pogłębienie swojego zjednoczenia z Panem poprzez modlitwę, pokutę i dzieła miłosierdzia. Tak więc również wdowy chrześcijańskie mogą znaleźć w tej Świętej wzór do naśladowania. Po śmierci małżonka Brygida rozdała swoje dobra ubogim i choć nie złożyła nigdy ślubów zakonnych, zamieszkała przy klasztorze cysterskim w Alvastra. Tutaj miały początek objawienia Boże, które będą jej towarzyszyć przez całą resztę życia. Zostały one przez nią podyktowane jej sekretarzom-spowiednikom, którzy następnie przełożyli je z języka szwedzkiego na łacinę i zebrali je w jedną publikację złożoną z ośmiu ksiąg, zatytułowaną Revelationes (Objawienia). Do tych ksiąg dołączony został suplement, zatytułowany Revelationes extravagantes (Objawienia uzupełniające).

Objawienia św. Brygidy odznaczają się bardzo zróżnicowaną treścią i stylem. Niekiedy objawienie ukazane jest w formie dialogów między Osobami Bożymi, Dziewicą Maryją, świętymi, jak również demonami; w dialogach tych bierze udział również sama Brygida. Innym razem natomiast mamy do czynienia z opisem jakiejś szczególnej wizji; kiedy indziej znów znajdujemy przekaz tego, co Dziewica Maryja objawia z życia i z tajemnic Jej Syna. Wartość Objawień św. Brygidy, czasami podawana w wątpliwość, została określona przez Czcigodnego Sługę Bożego Jana Pawła II w liście Spes Aedificandi: „Uznając świętość Brygidy – pisze mój umiłowany Poprzednik – Kościół, chociaż nie wypowiadając się na temat pojedynczych objawień, uznał autentyczność całości jej wewnętrznego doświadczenia” (nr 5).

Kiedy bowiem czytamy te Objawienia, wiele ważnych zagadnień staje się dla nas jasne. Na przykład często powraca w nich przedstawiany z realistycznymi szczegółami opis Męki Pańskiej, wobec której św. Brygida żywiła szczególną nabożność, kontemplując w niej nieskończoną miłość Boga do ludzi. W usta Pana, który do niej mówi, wkłada odważnie te wzruszające słowa: „O moi przyjaciele, kocham moje owce tak czule, że gdyby to było możliwe, chciałbym umrzeć jeszcze wiele razy za każdą z nich, taką samą śmiercią, jaką poniosłem dla zbawienia wszystkich” (Objawienia, Księga I, rozdz. 59). Również pełne cierpienia macierzyństwo Maryi, które uczyniło z niej Pośredniczkę i Matkę Miłosierdzia, jest tematem często pojawiającym się w Objawieniach.

Otrzymując te charyzmaty, Brygida była świadoma, że zostaje obdarzona darem wielkiego uprzywilejowania ze strony Pana Boga: „Moja córko – czytamy w I Księdze Objawień – wybrałem Cię dla siebie, kochaj Mnie całym twoim sercem… bardziej niż wszystko, co istnieje na świecie” (rozdz. 1). Brygida dobrze wiedziała i była przekonana, że każdy charyzmat przeznaczony jest do tego, aby służył budowaniu Kościoła. Właśnie z tego powodu wiele jej objawień skierowanych było w formie upomnień, niejednokrotnie dość srogich, do ówczesnych wierzących, włączając w to autorytety religijne i polityczne. Wzywała ich, aby żyli w pełni uczciwie po chrześcijańsku. Czyniła to jednak zawsze w postawie szacunku i całkowitej wierności Magisterium Kościoła, w szczególności Następcy Apostoła Piotra.

W 1349 roku Brygida opuściła na zawsze Szwecję i udała się na pielgrzymkę do Rzymu. Miała zamiar nie tylko wziąć udział w obchodach Jubileuszu w 1350 roku, lecz pragnęła także uzyskać od papieża zatwierdzenie Reguły zgromadzenia zakonnego, które chciała założyć pod nazwą Najświętszego Zbawiciela. Tworzyli go mnisi i mniszki pod przewodnictwem ksieni. Jest to fakt, który nie powinien nas dziwić: w średniowieczu istniały fundacje monastyczne, w skład których wchodziły gałęzie męskie i żeńskie. Posiadały one taką samą Regułę, która pozwalała na to, aby ich przełożoną była ksieni. Istotnie, w bogatej tradycji chrześcijańskiej kobiecie przyznaje się tę godność właściwą kobiecie, która – za przykładem Maryi, Królowej Apostołów – posiada swoje właściwe miejsce w Kościele. Jest to miejsce, które nie miesza się kapłaństwem sakramentalnym i jest tak samo ważne dla wzrostu duchowego Wspólnoty. Współpraca kobiet i mężczyzn konsekrowanych, zawsze z uszanowaniem ich specyficznego powołania, nabiera wielkiego znaczenia w świecie współczesnym.

W Rzymie, w towarzystwie córki Karin, Brygida poświęciła się życiu intensywnego apostolstwa i modlitwy. Z Rzymu udawała się na pielgrzymki do różnych sanktuariów włoskich. Szczególnym miejscem pielgrzymowania był Asyż, ojczyzna św. Franciszka, do którego Brygida żywiła szczególną pobożność. Wreszcie w 1371 r. spełniło się jej największe pragnienie: podróż do Ziemi Świętej. Udała się tam w towarzystwie swoich duchowych dzieci – grupy, którą Brygida nazywała „przyjaciółmi Boga”. W tym czasie papieże przebywali w Awinionie, z dala od Rzymu. Brygida pełna zatroskania zwróciła się do nich z prośba o powrót do stolicy Piotrowej, do Miasta Wiecznego.

Umarła w roku 1373, zanim papież Grzegorz XI ostatecznie powrócił do Rzymu. Tymczasowo pochowana została w kościele rzymskim św. Wawrzyńca przy ul. Panisperna, ale w 1374 r. jej dzieci, Birger i Karin, przeniosły ją do ojczyzny, do klasztoru w Vadstena, gdzie znajdowała się siedziba Zakonu założonego przez św. Brygidę, który od początku bardzo się rozwijał. W roku 1391 Papież Bonifacy IX uroczyście ją kanonizował.

Święta Brygida, odznaczająca się wielością talentów i wielkim doświadczeniem, co pragnąłem ukazać w tym krótkim profilu biograficzno-duchowym, zasługuje na miano postaci wybitnej w historii Europy. Pochodząca ze Skandynawii św. Brygida daje świadectwo o tym, jak głęboko chrześcijaństwo przeniknęło w życie wszystkich narodów tego kontynentu. Ogłaszając ją Współpatronką Europy, papież Jan Paweł II wyraził życzenie, aby św. Brygida, żyjąca w XIV wieku, w okresie, kiedy chrześcijaństwo na Zachodzie nie było jeszcze zranione podziałem, mogła skutecznie wyprosić u Pana Boga łaskę tak długo oczekiwanej pełnej jedności wszystkich chrześcijan. Z tą samą intencją, która bardzo leży nam na sercu, aby Europa zawsze potrafiła zawsze ze swoich korzeni czerpać pokarm, pragniemy się modlić, drodzy bracia i siostry, wzywając potężnego wstawiennictwa św. Brygidy Szwedzkiej, wiernej Bożej uczennicy, Współpatronki Europy.

Po polsku:

Witam serdecznie obecnych tu Polaków. Siostry i Bracia! Jutro przypada święto apostołów Szymona i Judy Tadeusza. Tradycja mówi o ich posłudze apostolskiej w różnych krajach i męczeńskiej śmierci w Persji. Święty Juda Tadeusz jest znany jako orędownik w sprawach beznadziejnych. Niech pobyt w Rzymie będzie dla was okazją do dziękczynienia za dziedzictwo wiary otrzymane od Apostołów. Wam i waszym bliskim z serca błogosławię.

Po francusku:

Drodzy bracia i siostry, Św. Brygida urodziła się w 1303 r. w Szwecji, w narodzie, który trzy wieki wcześniej przyjął wiarę chrześcijańską. Od swoich rodziców otrzymała to dziedzictwo duchowe, a następnie sama przekazała go dalej. Jako małżonka, z delikatnością i taktem Brygida pomogła swojemu mężowi w czynieniu postępów w życiu chrześcijańskim. Jako matka, wychowała swoje dzieci z mądrością i pedagogicznym wyczuciem. Jej rodzina staje się w ten sposób prawdziwym „kościołem domowym” i uczy nas przez to, że „duchowość małżeńska” jest drogą solidarności ku świętości. Kiedy została wdową, Brygida rozdała swoje dobra ubogim i zamieszkała w klasztorze cysterskim. Tutaj otrzymała wiele objawień. Kontemplowała szczególnie Mękę Chrystusa, wyraz nieskończonej miłości Boga, i bolesne macierzyństwo Maryi, Pośredniczki i Matki miłosierdzia. Po opuszczeniu Szwecji, Brygida osiedliła się w Rzymie, gdzie chciała uzyskać od papieża aprobatę Reguły zakonu złożonego z mnichów i mniszek. Ostatnie lata swojego życia poświęciła życiu apostolskiemu i modlitwie. Drodzy przyjaciele, niech św. Brygida, współpatronką Europy, będzie świadkiem wpływu chrześcijaństwa na życie narodów tego kontynentu, niech oręduje, aby Europa potrafiła zawsze karmić się swoimi chrześcijańskimi korzeniami!

Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów j. francuskiego, a szczególnie młodzież i grupy parafialne! Zachęcam was, drodzy małżonkowie chrześcijańscy, abyście ukazali światu piękno małżeństwa przezywanego zgodnie z wartosciami ewangelicznymi. Jeśli chodzi o was, droga młodzieży, starajcie się karmić wasza wiarę, aby była ona nieustannie wzrastać. Dobrego pielgrzymowania dla wszystkich, z moim błogosławieństwem!

Po angielsku:

Drodzy bracia i siostry. Nasza dzisiejsza katecheza poświecona jest św. Brygidzie Szwedzkiej. Urodzona w 1303 r., wyrosła w głębokiej wierze. Ona i jej mąż mieli ośmioro dzieci; i poświecili się z wielką gorliwością życiu duchowemu i formacji chrześcijańskiej swoich dzieci. Brygida była siłą napędową, która stała za „świętością małżeńską” jej i jej męża. Stała się wzorem dla wielu kobiet w ciągu wieków jak być centrum duchowym rodziny. Po śmierci męża, Brygida zrezygnowała z kolejnego małżeństwa, aby pogłębić swoją jedność z Panem przez modlitwę, pokutę i dzieła miłosierdzia. Rozdała swoje dobra i rozpoczęła życie w klasztorze. Podczas modlitwy doznała licznych doświadczeń mistycznych. W 1349 r. udała się w pielgrzymce do Rzymu, aby uzyskać papieską aprobate dla Zakonu złożonego tak z kobiet jak i mężczyzn, który starała się założyć. Podczas pobytu w Rzymie żyła intensywną modlitwą i apostolską działalnością. Brygida zmarła w 1373 r. i została kanonizowana 18 lat później. Jest ważnym przypomnieniem zjednoczonego Chrześcijaństwa Zachodniego, silnym przykładem kobiecej świętości, i została ogłoszona współpatronką Europy przez Czcigodnego Jana Pawła II podczas Wielkiego Jubileuszu. Niech jej wstawiennictwo pomoże zjednoczyć wszystkich chrześcijan i ukazać ludowi Europy coraz większe docenianie jego jedynego i nieocenionego dziedzictwa chrześcijańskiego.

Cieszę się, że mogę pozdrowić wszystkich pielgrzymów i gości obecnych dzisiaj. A szczególnie pozdrawiam siostry Brygidki przybyłe na Kapitułę Generalną. Na was wszystkich wzywam obfitości Bożych błogosławieństw!

Po niemiecku:

Umiłowani bracia i siostry. W przededniu wielkiego jubileuszu roku 2000 mój poprzednik papież Jan Paweł II ogłosił św. Brygidę Szwedzką Patronką Europy. W dniu dzisiejszym pragnę krótko przedstawić tę wielką świętą europejską, matkę i założycielkę zakonu. Brygida urodziła się w r. 1303 w szwedzkiej rodzinie szlacheckiej. 20 lat spędziła u boku swego małżonka Ulfa Gudmarssona jako szczęśliwa żona. Była matką ośmiorga dzieci, spośród których córka Karin jest czczona jako święta. Brygida uczyniła swoją Rodzinę prawdziwym „Kościołem Domowym”, spełniała dzieła miłosierdzia oraz ufundowała szpital. Po śmierci męża zamieszkała w pobliżu klasztoru cystersów w Alvastra. Tam osiągnęły pełny rozwój jej religijne i prorockie charyzmaty. Brygida otrzymywała boskie objawienia, które jej spowiednicy przetłumaczyli na łacinę i opublikowali. Objawienia te dotyczyły p.w. Męki Chrystusa, do której św. Brygida miała głębokie nabożeństwo, a także wezwania duchownych i świeckich do chrześcijańskiego życia. Brygida opuściła swoją ojczyznę Szwecję, aby przeżyć Rok Święty 1350 w Rzymie i starać się o zatwierdzenie Reguły założonego przez siebie Zakonu Najświętszego. Zbawiciela. Brygida prowadziła życie przepełnione modlitwą i apostolatem, podejmowała pielgrzymki do różnych sanktuariów w Italii oraz do Ziemi Świętej. Św. Brygida starała się także o powrót papieży z Avinionu do Rzymu, czego jednak nie było jej dane doczekać. Zmarła w Rzymie w r. 1373 i została pochowana w założonym przez siebie klasztorze w Vadsterna.

Serdecznie witam wszystkich pielgrzymów i gości niemieckojęzycznych. Szczególnie zaś pozdrawiam wydawców katolickich w towarzystwie biskupa Fürsta, a także grupę pomagającym chorym na raka z Fryzyngi z biskupem pomocniczym Hasslbergerem, jak również pielgrzymów z Insbrucka na czele z biskupem Szojerem. Prośmy św. Brygidę o wstawiennictwo, abyśmy i my dzisiaj – czy to jako rodzina, czy jako zakonnicy lub kapłani – pozwolili się kształtować Ewangelii i mocą wiary współtworzyli społeczeństwo. Niech was wszystkich umacnia Duch Św.

Po hiszpańsku:

Drodzy bracia i siostry. Dzisiaj rano chcę wam przedstawić postać i przesalanie św. Brygidy, która urodziła się w Szwecji w 1303 r. Rozróżnia się dwa okresy w jej życiu: Pierwszy – cechuje się życiem kobiety, która szczęśliwie wyszła za mąż i poświęciła się wychowaniu ośmioro dzieci. Rozpoczęła wówczas studiowanie Pisma Świętego i przyjęła jako normę życia, wraz ze swoim mężem, Regułę Tercjarzy Franciszkańskich. W tym czasie spełniała także hojnie dzieła miłosierdzia wobec potrzebujących i założyła szpital. Odbyła również pielgrzymkę do Santiago de Compostela. Po śmierci męża, rozpoczyna się drugi okres w jej życiu, w którym – bez składania konsekracji zakonnej – pogłębiała swoją jedność z Panem przez modlitwę i pokutę, co skłoniło ją do rozdania swoich dóbr wśród ubogich. Na pewien czas zamieszkała obok klasztoru cysterskiego w Alvastra, gdzie mają początek objawienia, które towarzysza jej aż do końca życia i w których będzie kontemplowała nieskończoną miłość Boga wobec ludzi. Umiera w Rzymie w 1373. Została kanonizowana przez Bonifacego IX.

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów j. hiszpańskiego, a szczególnie Siostry Karmelitanki Misjonarki Terezjańskie; członków Bractwa Matki Bożej Cabeza z Andújar; grupę z parafii Matki Bożej od Wykupu z Ujarras w Kostaryce; a także pozostałe grupy przybyłe z Hiszpanii, Meksyku i innych krajów Ameryki Łacińskiej. Zapraszam wszystkich do prowadzenia intensywnego życia modlitewnego za przykładem św. Brygidy Szweckiej, wspólpatronki Europy. Dziękuję bardzo.

Po portugalsku:

Drodzy bracia i siostry. Współpatronka Europy, św. Brygida jest świadkiem jak głęboko chrześcijaństwo przeniknęło życie wszystkich narodów tego kontynentu. Jej życie można podzielić na dwa okresy. Pierwszy odpowiada doświadczeniu matki i małżonki, który przeżyła z autentyczna duchowością małżeńską. Przez 28 lat była zamężna z gubernatorem ważnego regionu Królestwa Szwecji; miała 8 dzieci. Kierowana Pismem św. uczyniła ze swojej rodziny kościół domowy, będąc szczególnie dla męża pomocą dla wzrostu w wierze. Drugi okres jej życia rozpoczyna się, kiedy zostaje wdową i poświęca się Panu przez modlitwę, pokutę i miłosierdzie. W tym okresie miała liczne objawienia, dar, który umie oddać na służbę Kościołowi, w pełnej wierności Magisterium, a szczególnie następcy Piotra. Zostawia swoją rodzinną ziemię i podróżuje do Rzymu: chciała wziąć udział w Jubileuszu 1350 r. i otrzymać od Papieża aprobatę Zakonu, który miała zamiar założyć na cześć Najświętszego Zbawiciela.

Umiłowani pielgrzymi j. portugalskiego, drodzy wierni brazylijscy z Itatiba, França, Paciencia, Sao Paulo i pielgrzymi z Portugalii: witam was wszystkich, szczęśliwy i wdzięczny jestem za waszą wizytę. Ojciec Niebieski niech udzieli swoich darów wam i waszym rodzinom, które z serca błogosławię. Dziękuję!

Tłumaczenie Radio Maryja