Anioł Pański z Ojcem Świętym Franciszkiem (08.12.2023)
Drodzy bracia i siostry, dzień dobry i radosnego święta!
Dziś, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia, Ewangelia przedstawia nam scenę Zwiastowania (por. Łk 1, 26-38). Ukazuje dwie postawy Maryi, które pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób strzegła Ona wyjątkowego daru, jaki otrzymała – serce całkowicie wolne od grzechu. Jakie to dwie postawy? To zadziwienie dziełami Boga i wierność w rzeczach prostych.
Zadziwienie. Anioł mówi do Maryi: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą” (w. 28), a Ewangelista Łukasz zauważa, że Maryja Panna „zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie” (w. 29). Jest zaskoczona, uderzona, zaniepokojona: jest zdumiona, gdy słyszy, iż jest „pełna łaski”, to znaczy wypełniona Bożą miłością. To ważna postawa: umieć się zadziwić w obliczu darów Pana, nigdy nie przyjmując ich za pewnik, doceniając ich wartość, ciesząc się z zaufania i czułości, jakie z sobą przynoszą. Ważne jest również dawanie świadectwa tego zadziwienia wobec innych, mówiąc o Bożych darach, o otrzymanym dobru, a nie tylko o codziennych problemach. Możemy zadać sobie pytanie: czy potrafię zachwycać się dziełami Boga? Czy doświadczam niekiedy zdumienia i dzielę się nim z kimś?
I przejdźmy do drugiej postawy: wierności w rzeczach prostych. Ewangelia przed Zwiastowaniem nic nie mówi o Maryi. Przedstawia nam Ją jako dziewczynę prostą, pozornie taką samą jak wiele innych, które żyły w Jej mieścinie, Nazarecie, nigdy wcześniej nie wspominanym w Biblii. Dziewczyna, która właśnie ze względu na swoją prostotę zachowała czystość owego Niepokalanego Serca, w którym dzięki łasce Bożej znalazła się brzemienną. I to jest również ważne, ponieważ aby przyjąć wielkie dary Boże, podstawowe znacznie ma umiejętność doceniania tych bardziej codziennych i mniej rzucających się w oczy.
Maryja pielęgnowała ogromny dar swego Niepokalanego Poczęcia poprzez prostotę, z jaką przyjmowała codzienne sposobności do rozwoju, powszechne w jej czasach: Słowo Boże, które słyszała w synagodze i dobrze znała, jak widać z kilku zdań, jakie wypowiada w Ewangeliach; wiarę, do której wychowali ją rodzice; szczodrość i skwapliwość, z jaką się zachowywała. To dzięki codziennej wierności w dobrym Matka Boża pozwoliła, aby wzrastał w niej dar Boży. W ten właśnie sposób uczyła się odpowiadać Panu, mówić Jemu „tak” całym swoim życiem.
Zadajemy więc sobie pytanie: czy wierzę, że w codziennych sytuacjach, podobnie jak na drodze duchowej, ważna jest wierność Bogu? A jeśli w to wierzę, czy znajduję czas na czytanie Ewangelii, na modlitwę, na uczestnictwo w Eucharystii i przyjęcie sakramentalnego przebaczenia, na jakiś konkretny gest bezinteresownej posługi? Są to te małe, decydujące wybory, aby przyjąć obecność Pana.
Niech Maryja Niepokalana pomoże nam zadziwiać się darami Boga i odpowiadać na nie z wierną szczodrością każdego dnia.
