Troska o wiarę

Nakazując człowiekowi: "Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną", Bóg
Prawodawca pragnie ustrzec go przed złem, jakim jest wpadnięcie w sidła fałszywych
religii.
To przykazanie nie tyle gwarantuje prawo Stwórcy do czci i posłuszeństwa
ze strony stworzenia, ile chroni człowieka przed poniżającym go kultem fałszywych
bóstw.
Zwraca uwagę na to, że tylko wtedy, gdy Bóg będzie na pierwszym miejscu
w sercu
człowieka, wszystko inne będzie na właściwym miejscu.

"Pierwsze z przykazań obejmuje wiarę, nadzieję i miłość. Kto mówi
o Bogu, mówi w istocie o Kimś wiecznym, niezmiennym, zawsze takim samym,
wiernym, doskonale sprawiedliwym. Wynika stąd, że winniśmy przyjmować
Jego słowa, całkowicie Mu wierzyć i ufać. Jest On wszechmocny, łaskawy
i czyniący dobro. Kto mógłby nie pokładać w Nim całej swojej nadziei?
Kto mógłby nie miłować Go, rozważając skarby dobroci i miłości,
których On udzielił?" (KKK, nr 2086). Zatem pierwsze z przykazań zobowiązuje
nas do przyjęcia za prawdę tego wszystkiego, co Bóg objawia o sobie,
świecie, prawie moralnym, naszym przeznaczeniu, zadaniach, jakie
przed nami stawia. Akt wiary jest zgodą naszego rozumu na przyjęcie
prawdy objawionej. Jeśli Bóg odsłania tajemnicę swego istnienia
i działania – człowiek nie może przejść obok niej obojętnie. Musi rozumem
przyjąć to, do czego sam nie potrafi dojść o własnych siłach. Wiara
jest również poddaniem się naszej woli Stwórcy, który ma względem każdego
z nas wspaniały plan zbawienia. Stąd jej charakterystycznym rysem
jest posłuszeństwo Bożym wezwaniom i natchnieniom. Wielkość bohaterów
wiary wysławianych przez Pismo Święte, takich jak Abraham, Jakub,
Józef egipski czy Maryja, polega na tym, że uwierzyli Bogu, to znaczy
pozwolili Mu prowadzić się przez życie. Rysem ich duchowości było
całkowite zawierzenie i dziecięce oddanie się Bogu. Katechizm
Kościoła Katolickiego uczy, że każdy z nas jest odpowiedzialny za
dar wiary, który otrzymał. "Pierwsze przykazanie domaga się od nas
umacniania naszej wiary, strzeżenia jej z roztropnością i czujnością
oraz odrzucania wszystkiego, co się jej sprzeciwia" (KKK, nr 2088).
Warto tutaj się na chwilę zatrzymać, gdyż czasami wiara wydaje się
oczywistością; czymś, co stanowi trwały element naszego życia. Tymczasem
wiara nie ma charakteru statycznego. Nie jest czymś ukształtowanym
raz na zawsze. Ma charakter dynamiczny – jest rzeczywistością, która
w zależności od naszego wieku i zaangażowania, podejścia do niej
i sposobu jej traktowania może wzrastać i dojrzewać. Trzeba pamiętać,
że dar wiary można zmarnować przez lenistwo, zaniedbanie, lekkomyślność
oraz grzeszne życie.
W jaki sposób możemy umacniać wiarę? Dróg rozwoju wiary jest kilka.
Przede wszystkim należy podjąć wysiłek poznania prawd wiary. Człowiek
poważnie traktujący ten Boży dar będzie podejmował intelektualny
wysiłek zbliżenia się do Boga. Wrogiem wiary jest infantylizm religijny
polegający na tym, że człowiek myśli o Bogu i posługuje się pojęciami
religijnymi, które pochodzą z dzieciństwa. "Bozia", "paciorek",
"kościółek“… – jakże smutny jest widok chrześcijanina, który jest
dojrzały fizycznie i intelektualnie, a myśli i mówi o Bogu jak
pięcioletnie dziecko. (Bynajmniej nie jest to postawa dzięcięctwa
Bożego, tak droga św. Teresie od Dzieciątka Jezus, ale owoc zwyczajnej
ignorancji religijnej). Nic dziwnego, że tam, gdzie człowiek nie troszczy
się o to, aby wiara wzrastała wraz z nim, rodzi się ateizm praktyczny
lub króluje zabobon. Wielu ludzi odrzuca wiarę, nie dlatego że jest
sprzeczna z rozumem lub ma poważne zastrzeżenia co do jej prawdziwości,
ale dlatego że jej nie zna. Są ateistami, ponieważ nigdy nie doszli
do poznania prawdziwego Boga. A powodem było zaniedbanie w dziedzinie
poznania prawd wiary. Trzeba zatem starać się o to, aby jak najwięcej
wiedzieć o Bogu. Temu służy lektura Pisma Świętego, studiowanie
Katechizmu Kościoła Katolickiego, sięganie po dobrą książkę czy
prasę katolicką. Są to źródła wiedzy, która jest nam potrzebna, aby
rozum mógł wyrokować o tym, czy świadomie uznajemy prawdy wiary,
czy też je odrzucamy.

ks. Zbigniew Sobolewski