„Z Ojczyzny Jezusa „


Pobierz Pobierz

Pokój i Dobro!

Historia misterium Chrystusa rozwija się wokół czterech fundamentalnych
prawd: wcielenia, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia. W przedostatnią
niedzielę wielkanocną, poprzedzającą Zesłanie Ducha Świętego, Kościół celebruje
ostatni etap ziemskiego życia Pana Jezusa – Wniebowstąpienie. W Jerozolimie,
uroczystości obyły się zgodnie z liturgiczną tradycją w miniony czwartek,
czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu. Jak relacjonuje św. Łukasz, apostołowie
odprowadzili Jezusa „za miasto w kierunku Betanii” (Łk 24, 50) gdzie pożegnał
się z nimi i na ich oczach został uniesiony do nieba. „Potem wrócili do
Jeruzalem z góry zwanej Oliwną, która znajduje się blisko Jeruzalem, w
odległości drogi szabatowej” (Dz 1, 12), czyli mniej niż jeden kilometr.

Lokalizacja sanktuarium Wniebowstąpienia na Górze Oliwnej ma nieprzerwaną
tradycję od czasów bizantyńskich. Pierwszy kościół wokół skały, na której
dopatrywano się odbicia stóp wstępującego do nieba Zbawiciela wybudowano
staraniem pobożnej matrony o imieniu Pomena pod koniec IV wieku. Zniszczoną
świątynię odbudowali krzyżowcy, z której do dzisiaj zachowała się nieduża
ośmioboczna kaplica z zasługującymi na uwagę marmurowymi rzeźbionymi kapitelami.
Po powrocie muzułmanów do Jerozolimy chrześcijańskie sanktuarium zamieniono na
meczet. Nie zaniechano jednak, choć w stopniu ograniczonym, odbywać peregrynacji
liturgicznych. Tę pobożną tradycję kontynuują franciszkanie, którzy jako jedyni
mają do dzisiaj prawo raz w roku, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego,
sprawować eucharystię wewnątrz historycznej kaplicy.

Celebracje rozpoczęło dziękczynne Te Deum oraz uroczysty ingres wikariusza
Kustodii Ziemi Świętej do sanktuarium. Po liturgii pierwszych nieszporów bracia
franciszkanie oraz przybyli pielgrzymi trzykrotnie okrążyli kaplicę
Wniebowstąpienia, śpiewając litanię do Wszystkich Świętych. Charakterystycznym
elementem jerozolimskiej liturgii było całonocne czuwanie oraz wspólna modlitwa.
O godz. 23 odmówiono Godzinę Czytań oraz jutrznię. O północy została odprawiona
pierwsza Msza św. Przez całą noc kapłani z różnych krajów korzystali z
przywileju celebracji eucharystii w tradycyjnym miejscu Wniebowstąpienia. Na
uwagę zasługuje grupa parafian, która przybyła z Nazaretu, by włączyć się w
nocne czuwanie i sprawować Najświętszą Ofiarę. Uroczystej eucharystii o godz.
9.30 przewodniczył o. Artemio Vítores, wikariusz Kustodii Ziemi Świętej. W
homilii przypomniał teologiczną interpretację Wniebowstąpienia Jezusa, które
jest powrotem do Ojca. Smutek z Jego odejścia zamienia się jednak w radość
płynącą ze świadomości ostatecznego triumfu nad śmiercią oraz naszego udziału w
tajemnicy odkupienia. Wskazując na Jezusa jako na „wzór pielgrzyma ku
wieczności” zaprosił uczestników do naśladowania Boskiego Przewodnika na drogach
„naszego pielgrzymowania przez świat”.

Świadkami Wniebowstąpienia Pańskiego byli zwykli rybacy znad Jeziora
Galilejskiego, powołani na apostołów. Do ich posługi głoszenia Dobrej Nowiny i
dawania świadectwa w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi
(por. Dz 1, 8) nawiązał kard. Joachim Meisner podczas uroczystości poświęcenia
nowego klasztoru benedyktynów przy sanktuarium Rozmnożenia Chleba w Tabdze.
Ceremonia odbyła się w czwartek Wniebowstąpienia Pańskiego z udziałem
przedstawicieli kościoła lokalnego oraz grupy pielgrzymów z Niemiec. W
uroczystej eucharystii wzięli udział liczni benedyktyni na czele z opatem
Gregorym Collinsem, nuncjusz apostolski w Izraelu abp Antonio Franco,
emerytowany łaciński patriarcha Jerozolimy Michel Sabbah, biskupi różnych rytów
z Galilei oraz liczni wierni i pielgrzymi. Po Mszy św. kardynał z Kolonii
dokonał poświęcenia nowego kompleksu, który zastąpił wcześniejszy klasztor
wybudowany w latach pięćdziesiątych. Nowy klasztor zaprojektowany wokół
obszernego wirydarza ma około dziesięć pokoi, dużą kaplicę, refektarz dla
mnichów i gości oraz kilka sal i pomieszczeń gospodarczych. Kosztowana budowa,
wykonana według nowoczesnych rozwiązań bezpieczeństwa antysejsmicznego trwała
pięć lat i była sponsorowana przez niemieckich dobroczyńców.

Wspominając poświęcenie nowego klasztoru nad jeziorem Galilejskim warto
pamiętać, że pątniczka Egeria podczas swojej pielgrzymki do Ziemi Świętej w 383
r. spotkała w Kafarnaum wspólnotę chrześcijan pochodzenia żydowskiego, która
zachowywała żywą pamięć o wydarzeniach związanych z działalnością Jezusa nad
Jeziorem Galilejskim. Jednym z nich było miejsce rozmnożenia chleba z kamieniem,
nad którym zbudowano niedużą świątynię w 350 roku. Sto lat później zastąpiono ją
piękną bizantyńską bazyliką w syryjskim stylu. Ruiny bizantyńskiego sanktuarium
z połowy V w. odnaleźli w 1932 r. niemieccy archeolodzy. Na miejscu postawiono
prowizoryczny kościół, który w 1982 r. został zastąpiony nową świątynią
zbudowaną na fundamentach bizantyjskiej bazyliki. Zachowuje ona jej styl i
wszystkie odnalezione detale, a zwłaszcza cenne mozaiki. Pod głównym ołtarzem
zachował się starożytny kamień, czczony jako relikwia miejsca cudownego
rozmnożenia pięciu chlebów i dwóch ryb (por. Mk 6, 30-46). Teren i budynki
sanktuarium są własnością niemieckiego Stowarzyszenia Ziemi Świętej, którego
prezydentem jest ordynariusz Kolonii. W 1939 r. sanktuarium Rozmnożenia Chleba w
Tabdze zostało powierzone benedyktynom z opactwa Zaśnięcia Matki Bożej w
Jerozolimie, zwanego Hagia Sion. Obok sanktuarium funkcjonuje dom wakacyjny dla
niepełnosprawnych oraz letni ośrodek dla młodzieżowych grup pielgrzymkowych.

Łącząc się w modlitewnym czuwaniu Kościoła przed uroczystością
Pięćdziesiątnicy przesyłam serdeczne pozdrowienia.

o. dr Jerzy Kraj OFM
 

drukuj