„Z Ojczyzny Jezusa „
Pokój i Dobro!
Wielki Post w Ziemi Świętej charakteryzuje się licznymi peregrynacjami do bazyliki Anastasis, czyli Kalwarii i Bożego Grobu oraz do sanktuariów związanych z tajemnicą odkupieńczej męki Zbawiciela. Liturgia Słowa często przypomina nam o przemijalności ludzkiego życia oraz o potrzebie zwrócenia uwagi na jego ostateczny cel jakim jest udział w chwalebnym zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.
Na naszym wielkopostnym szlaku od tygodnia towarzyszy nam szczególna „pątniczka”. W poniedziałek, 14 marca rozpoczęła się bowiem dwu i pół miesięczna peregrynacja relikwii św. Teresy do Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza. Na międzynarodowym lotnisku Ben Gouriona blisko Tel Awiwu czcigodne relikwie powitali w imieniu lokalnej wspólnoty chrześcijan nuncjusz apostolski, dwóch biskupów łacińskiego patriarchatu, delegacja kleru diecezjalnego oraz wspólnot życia konsekrowanego, zwłaszcza członków zakonu karmelitańskiego. Krótką liturgię w jednym z pomieszczeń pierwszego terminalu izraelskiego lotniska animowała śpiewami grupa wiernych z Hajfy i Jerozolimy.
Dla chrześcijan Ziemi Świętej jest to bezsprzecznie historyczny moment, gdyż pierwsze starania o sprowadzenie relikwii zostały zainicjowane ponad 30 lat temu. Peregrynacja relikwii Małej Teresy włącza się z duszpasterski program obecnego roku, mający na celu ożywienie kultu Słowa Bożego w rodzinie. Świętość karmelitanki z Lisieux zrodziła się w rodzinnym ognisku o czym świadczy wyniesienie na ołtarze rodziców świętej, błogosławionych Zelii i Ludwika Martin. Ich córka, Maria Teresa wstąpiła do klasztoru karmelitanek w Lisieux w wieku 15 lat i nie opuściła jego murów aż do śmierci, która przerwała kres jej ziemskiej wędrówki w 24 roku życia. Nie widziała więc za życia również Ziemi Świętej, gdzie przyjął ludzkie ciało „Jezus, który pragnął być kochanym” – jak pisze w swoim dzienniczku znanym pod tytułem: „Dzieje Duszy”.
We środę podczas uroczystego przyjęcia relikwiarza św. Teresy przy Bramie Jafskiej w Jerozolimie zgromadziło się około dwóch tysięcy wiernych pragnących być świadkami historycznego ingresu „pątniczki z niebieskiego Jeruzalem” do ziemskiej Jerozolimy. Pod przewodnictwem abp Fouada Twala relikwie zostały uroczyście wprowadzone do konkatedry łacińskiego patriarchatu. Podczas nieszporów patriarcha w homilii podkreślił doniosłość nawiedzenia relikwii „największej świętej współczesnych czasów”. Karmel w Lisieux stał się dla św. Teresy miejscem misyjnego zaangażowania, co zostało wyraźnie potwierdzone ogłoszeniem jej patronką misji. Przez jej wstawiennictwo abp Twal, prosił „o łaskę wytrwania w misji bycia chrześcijanami w Ziemi Świętej”. Ponadto wezwał do modlitwy za jej przyczyną o „dar jedności chrześcijan oraz o ducha dialogu z żydami i muzułmanami”. W homilii patriarchy nie zabrakło odniesienia do cierpień i codziennych trudności z jakimi borykają się chrześcijanie w całym rejonie Bliskiego Wschodu. Wskazując przykład świętej, wezwał chrześcijan do pełnej ufności i dziecięcej prostoty modlitwy o pomoc i siłę. „Cierpienie jest ogromne – mówił patriarcha -, lecz nadzieja jest o wiele większa”.
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus mogła być w Ziemi Świętej za życia, ponieważ ojciec zaproponował jej podróż do miejsc świętych w Turcji i Palestynie. Usilne pragnienie młodej dziewczyny wstąpienia do karmelu przeważyło w podjęciu decyzji o rezygnacji z tej atrakcyjnej propozycji. Duchowo jednak często pielgrzymowała po kraju swojego „Ukochanego Jezusa” medytując poszczególne tajemnice Jego życia. Nawiedzała w swojej duchowej pielgrzymce Betlejem, miejsce narodzin Boskiego Zbawiciela, Nazaret, gdzie „Słowo stało się Ciałem” i gdzie przez około 30 lat Święta Rodzina prowadziła ukryte życie oraz Jerozolimę z Górą Oliwną, Golgotą i pustym Grobem Pana Jezusa. W tych sanktuariach św. Teresa odkrywała swoją drogę do świętości przez lekturę Ewangelii oraz wewnętrzne zjednoczenie z Jezusem w Komunii Świętej i prywatniej modlitwie serca, pałającego dziecięcą miłością nie tylko do Chrystusa, ale również do Maryi i św. Józefa.
Już po pierwszym spotkaniu z wiernymi było widać, że relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus będą otaczane nieustanną czcią. Na uroczyste przywitanie oprócz duchowieństwa i licznych osób konsekrowanych przybyły przede wszystkim chrześcijańskie rodziny. Po zakończeniu liturgii do późnych godzin nocnych przy relikwiarzu trwało prywatne czuwanie. Obecnie relikwie św. Teresy są wystawione do czci publicznej w kościele karmelitańskim, Stella Maris w Hajfie. Relikwie świętej z Lisieux zostaną w Ziemi Świętej do 31 maja i odwiedzą wszystkie parafie oraz niektóre wspólnoty zakonne leżące na terytorium Izraela i Autonomii Palestyńskiej. W programie peregrynacji jest również przewidziane nawiedzenie parafii w najbardziej dotkniętych cierpieniem regionach jakimi są Gaza i Nablus w Samarii.
Kontynuujemy naszą wielkopostną drogę ze świadomością szczególnej łaski, którą Pan Bóg zsyła przez prostą karmelitańską siostrę. Niech tym, których napotka na swoim pielgrzymi szlaku i całej Ziemi Świętej wyprosi pokój serca, pojednanie społeczne i otwartość na błogosławieństwo miłosiernego Boga.
o. dr Jerzy Kraj