„Z Ojczyzny Jezusa „
Pokój i Dobro!
Na wschód od Jerozolimy aż do doliny Jerycha i depresji Morza Martwego rozciąga się Pustynia Judzka należąca do jednego z głównych biblijnych regionów Ziemi Świętej. Była ona świadkiem wielu epizodów zapisanych na kartach Starego Testamentu oraz wydarzeń związanych z życiem Pana Jezusa. W okresie bizantyńskim (IV-VII wiek), przez około trzysta lat, Pustynia Judzka stała się uprzywilejowanym miejscem życia tysięcy mnichów i eremitów. Jedni z nich mieszkali w wielkich klasztorach. Inni żyli jako pustelnicy w górskich grotach zamienionych na cele. Kolonie pustelniczych grot, z których eremici gromadzili się w niedziele i liturgiczne święta na wspólną eucharystię w jednej kaplicy nazywano laurami. Jedną z nich była laura położona w Wadi Qelt.
Pielgrzymi i turyści przemierzając trasę pomiędzy Jerychem a Jerozolimą mają w programie krótki postój na pustyni. Jednym z najczęściej nawiedzanych miejsc jest wzgórze z krzyżem, z którego rozciąga się wspaniały widok pustynnego krajobrazu oraz malowniczego wąwozu z klasztorem św. Jerzego Koziby. Od trzech lat dojazd do tego punktu widokowego był zamknięty dla ruchu samochodowego. Zimowe deszcze, tworzące rwące strumienie, podmyły niektóre części wąskiej, asfaltowej drogi uniemożliwiając bezpieczny przejazd nie tylko pragnącym nawiedzić to miejsce, ale również jego mieszkańcom, czyli prawosławnym mnichom greckim. W miniony wtorek, 30 listopada, odbyła się ceremonia inauguracji odbudowanej pustynnej drogi do klasztoru w Wadi Qelt.
Pełnomocnik prawosławnego patriarchy Jerozolimy oraz przedstawiciele Ministerstwa Turystyki oraz Departamentu Infrastruktury nie kryli radości z powodu pomyślnego zakończenia prac drogowych. Słowa krytyki pod adresem zarówno władz izraelskich jak i zwierzchników Kościoła prawosławnego wyraziła jednak strona palestyńska, twierdząc, że jest to kolejny gest ingerencji Izraela na terytorium okupowanym od 1967 roku. Pomijając spory natury politycznej, otwarcie kilku kilometrowego odcinka drogi jest ważną informacją dla lokalnej społeczności oraz dla pielgrzymów. Umożliwia bowiem bezpieczny przejazd przez wzgórza pustyni Judzkiej oraz pozwala na dojazd do prawosławnego klasztoru, który zaprasza wszystkich w swoje gościnne progi.
Historia klasztoru sięga początków V wieku, kiedy grupa kilku eremitów rozpoczęła swoje pustelnicze życie wokół laury dedykowanej Theotokos, czyli Maryi Bożej Rodzicielce. Pierwszym zasłużonym eremitą był Jan z Egiptu, który później został wybrany biskupem Cezarei Nadmorskiej, drugiego co do ważności po Jerozolimie miasta w Palestynie bizantyńskiej. Monaster w Wadi Qelt cieszył się wielką sławą w drugiej połowie VI wieku, kiedy kierował nim św. Jerzy Koziba. Święty pustelnik urodził się około 550 roku na Cyprze, skąd przybył do Palestyny i osiadł w dolinie Jordanu. Pragnienie ascetycznego życia przywiodło go do jednej z grot na pustyni Judzkiej, w pobliżu Jerycha.
Monaster opustoszał i popadł w ruinę po niszczycielskim najeździe Persów w 614 roku. Na krótki okres powrócili do niego zakonnicy w czasie panowania Krzyżowców. Z tego okresu pochodzi tradycja głosząca, iż tutaj św. Joachim, ojciec Matki Bożej, modlił się o dar potomstwa. Według ewangelii apokryficznych bezdzietne małżeństwo przybyło do Jerozolimy, a Joachim udał się na pustynię, gdzie w czasie postu i płaczu nad niepłodnością swojej żony Anny miał mieć wizję anioła, który zwiastował mu poczęcie Najświętszej Maryi Panny. W tym miejscu pielgrzymi wspominali również proroka Eliasza, którego grota jest częścią sanktuarium prawosławnego monasteru. W połowie XIX wieku, po długim okresie zapomnienia i opuszczenia tego miejsca, ruiny klasztoru nabył jerozolimski patriarchat prawosławny. Po gruntownej przebudowie zakończonej w 1901 roku wróciło życie w miejsce, które stało się zieloną oazą w pustynnym krajobrazie wąwozu Wadi Qelt i centrum chrześcijańskiej duchowości Wschodu.
Wyremontowana droga pozwoli pielgrzymom i turystom nie tylko podziwiać piękne widoki Pustyni Judzkiej, przeciętej głębokim skalistym wąwozem, lecz również umożliwi spotkanie z tajemnicą objawiającego się Boga. Prawosławny klasztor, z jednym z pierwszych kościołów dedykowanych Bogurodzicy Maryi, jest jakby „pierwszą aurorą Odkupienia”. Zapowiedź narodzin Bogurodzicy zapoczątkowała bowiem realizację historycznego adwentu, dającego nam w osobie syna Maryi oczekiwanego Mesjasza i Zbawiciela świata.
o. dr Jerzy Kraj