Środowa Audiencja Generalna

Drodzy Bracia i Siostry



Przeżywamy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, w czasie którego wszyscy wierzący w Chrystusa są zaproszeni do zjednoczenia się w modlitwie, by świadczyć o głębokiej więzi, jaka ich łączy i by błagać o dar pełnej komunii. Jest faktem opatrznościowym, że w drodze do budowania jedności modlitwa stanowi jej centrum; to nam przypomina jeszcze raz, że jedność nie jest tylko prostym wynikiem ludzkiego działania; jest ona przede wszystkim darem Bożym, który sprawia wzrost jedności z Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Jak już przypomniał Sobór Watykański II, „Te wspólne modlitwy są bezwzględnie bardzo skutecznym środkiem, by wybłagać łaskę jedności i stanowią autentyczny wyraz związków którymi są złączeni chrześcijanie z braćmi odłączonymi: „Ponieważ gdzie dwóch lub trzech jest zgromadzonych w moje imię, tam ja jestem pośrodku nich” (Mt, 18, 20). (Dekr. Unitatis Redintegratio, 8). Droga do widzialnej jedności pomiędzy wszystkimi chrześcijanami wyraża się w modlitwie, ponieważ jedności nie „budujemy” my, ale „buduje” ją Bóg, pochodzi ona od Niego, z Tajemnicy Trójcy św., z jedności Ojca z Synem w dialogu miłości, którym jest Duch św., i nasz wysiłek ekumeniczny musi się otwierać na Boże działanie, musi stawać się codziennym błaganiem o Bożą pomoc.

Temat wybrany w tym roku na Tydzień Modlitw odnosi się do doświadczenia pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie, tak jak jest ona opisana w Dziejach Apostolskich: „Trwali na w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” Dz.Ap. 2,42). Musimy pamiętać, że już w momencie Zesłania Ducha św., Duch Św. zstępuje na osoby rożnych języków i kultur: oznacza to, że Kościół obejmuje od samego początku ludzi rożnego pochodzenia, i mimo tego, właśnie bazując na tych różnicach, Duch tworzy jedno ciało. Zesłanie Ducha Św., jako początek Kościoła oznacza rozszerzenie Przymierza Bożego na wszystkie stworzenia, na wszystkie narody i na wszystkie czasy, by cale stworzenie zdążało do swego prawdziwego celu: być miejscem jedności i miłości.

We fragmencie wziętym z Dziejów Apostolskich, mamy cztery charakterystyki opisujące pierwszą wspólnotę chrześcijańską w Jerozolimie jako miejsce jedności i miłości. Wspólnota ta była zjednoczona w słuchaniu nauczania Apostołów, we wspólnocie braterskiej, w łamaniu chleba i w modlitwach. Te cztery elementy stanowią także dziś filary życia każdej wspólnoty chrześcijańskiej i tworzą one jedyny stały fundament, na którym wzrasta budowla widzialnej jedności Kościoła.

Przede wszystkim mamy słuchanie nauczania Apostołów i słuchanie świadectwa, jakie oni dają o misji, o życiu, o śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Jest to właśnie to, co Paweł nazywa po prostu „Ewangelią”. Pierwsi chrześcijanie otrzymywali Ewangelię z ust Apostołów, jednoczyło ich słuchanie Ewangelii i jej głoszenie, ponieważ Ewangelia, jak twierdzi św. Paweł, „jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego wierzącego” (Rz 1,16). Także dzisiaj wspólnota wiernych w nauczaniu Apostołów widzi normę własnej wiary: każdy wysiłek dla budowania jedności między wszystkimi chrześcijanami przechodzi więc przez pogłębienie wierności depozytowi wiary, który przekazali nam Apostołowie.

Drugim elementem jest wspólnota braterska. W czasach pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej, podobnie również w naszych czasach, ten element jest najbardziej namacalnym wyrazem jedności między uczniami i Panem, przede wszystkim dla śwaita zewnętrznego. Czytamy w Dziejach Apostołów, że pierwsi chrześcijanie wszystko mieli wspólne, a ci którzy mieli majątki i dobra sprzedawli je i rozdawali każdemu potrzebującemu według potrzeby (por. Dz 2,44-45). To dzielenie się własnymi dobrami znajdowało w historii Kościoła ciągle nowe sposoby wyrazu. Jedną z nich, bardzo szczególną, są relacje braterstwa i przyjaźni budowane między chrześcijanami różnych wyznań. Historia ruchu ekumenicznego jest naznaczona przez trudności i niepewności, ale jest także historią braterstwa, współpracy i dzielenia się w wymiarze ludzkim i duchowym, co zmieniło w znaczącej mierze relacje między wierzącymi w Pana Jezusa: wszystkie jesteśmy zobowiązani by kontynuować tę drogę.

W życiu pierwszej wspólnoty chrześcijan w Jerozolimie bardzo ważnym momentem było dzielenie chleba, to moment w którym sam Pan Jezus uobecnił się poprzez ofiarę na Krzyżu, kiedy ofiarował swoje życie za życie swoich przyjaciół:
"Oto moje ciało złożone w ofierze za was .. to kielich mojej Krwi za was wylanej”.
"Kościół żyje Eucharystią.” Ta prawda nie wyraża tylko codziennego doświadczenia wiary, ale zawiera w sobie syntezę,
esencję misji Kościoła (encyklika Ecclesia de Eucharistia, 1) Uczestnictwo w ofierze Chrystusa jest punktem kulminacyjnym naszej jedności z Bogiem, co więcej przedstawia też pełnię
jedności uczniów Chrystusa, – pełną komunię. Podczas tego tygodnia szczególnie żywe jest w nas wspomnienie niemożności dzielenia wspólnego stołu eucharystycznego. To znak, że jeszcze jesteśmy daleko od realizacji tej
jedności o jaką prosił Chrystus.

Te bolesne doświadczenia, które mają też pewien wymiar pokuty, są włączane do naszych modlitw. Powinny stać się motywem hojniejszego zaangażowania się nas wszystkich w budowanie jedności, abyśmy pokonawszy wszelkie przeszkody, jakie uniemożliwiają pełne zjednoczenie, któregoś dnia mogli wspólnie zjednoczyć się wokół stołu Pana, byśmy mogli połamać się chlebem eucharystycznym i pić z tego samego kielicha.

Na koniec, modlitwa jest czwartą charakterystyczną cechą pierwszej wspólnoty chrześcijan w Jerozolimie, którą opisują Dzieje Apostolskie. Modlitwa od zawsze była elementem łączącym uczniów Chrystusa. Była tym co
towarzyszyło uczniom w ich codziennym życiu i w wypełnianiu woli Boga. Mówią nam o tym też słowa Św. Pawła apostoła, które skierował do pierwszych wspólnot chrześcijańskich.
"Zawsze się radujcie. Nieustannie się módlcie. Za wszystko dziękujcie; albowiem taka jest wola Boża względem was w Chrystusie Jezusie”.

Na koniec, modlitwa, która stanowi czwarty element charakteryzujący pierwotny Kościół w Jerozolimie opisany w dziejach Apostolskich. Modlitwa chrześcijańska, uczestnictwo w modlitwie Jezusa, jest niezwykłym doświadczeniem synowskim, szczególnie wtedy, gdy powtarzamy słowa modlitwy
"Ojcze Nasz”, jakich nauczył nas Zbawiciel. Zagłębienie się w modlitwie oznacza przede wszystkim otworzenie się na bliźnich, na braterstwo jakie wypływa z bycia dziećmi Jedynego Ojca Niebieskiego. Jest to też znak, że jesteśmy zdolni i gotowi do przebaczenia i
pojednania.

Drodzy Bracia i Siostry, jako uczniowie Pana ponosimy wspólną odpowiedzialność wobec świata, winniśmy pełnić wspólną posługę: jak pierwsza wspólnota chrześcijan w Jerozolimie, wychodząc od tego co już nas łączy, musimy ofiarować mocne świadectwo, oparte duchowo i wspierane rozumowo, o Bogu jedynym, który objawił się i przemawia do nas w Jezusie, abyśmy byli nosicielami orędzia, które zorientuje i oświeci drogę człowieka naszych czasów, pozbawionego często jasnych i właściwych punktów odniesienia. Ważnym jest zatem, by codziennie wzrastać w miłości wzajemnej, angażując się w pokonywanie barier, które jeszcze istnieja pomiędzy chrześcijanami; odczuwać, że istnieje prawdziwa jedność wewnętrzna między tymi wszystkimi, którzy naśladują Pana; współpracować jak tylko możliwe, wypracowując wspólnie odpowiedź na pytania ciągle otwarte; a przede wszystkim być świadomymi, że w tej wędrówce Pan musi nam towarzyszyć, musi jeszcze wiele pomagać, ponieważ bez niego, sami, bez
"trwania w Nim”, nic nie możemy uczynić (cfr Gv 15,5).

Drodzy przyjaciele, po raz kolejny jesteśmy zjednoczeni w modlitwie – zwłaszcza w tym tygodniu – razem z tymi wszystkimi, którzy wyznają wiarę w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego: wytrwajmy w niej, upraszając u Boga dar jedności, aby spełnił się wobec całego świata Jego plan zbawienie i pojednania.

po francusku




Drodzy bracia i siostry,

Temat tygodnia modlitw o jedność chrześcijan, który obchodzimy w tych dniach, nawiązuje do doświadczenia pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie, tak jak została ona opisane w Dziejach Apostolskich. Łączyło ją słuchanie nauczania apostołów, wspólnota braterska, dzielenie się chlebem i modlitwa. Te cztery elementy są także dzisiaj filarami życia każdej wspólnoty chrześcijańskiej i stanowią solidny fundament dla budowania widzialnej jedności Kościoła. Jako uczniowie Chrystusa, wszyscy jesteśmy przed światem świadkami Boga jedynego, który się objawił się i przemawia do nas w Jezusie Chrystusie, aby być nosicielami orędzia, które kieruje i oświetla drogę człowieka naszych czasów, często pozbawionego jasnych i prawomocnych punktów odniesienia. Jest więc rzeczą ważną, aby każdego dnia wzrastać we wzajemnej miłości, angażując się w przezwyciężanie barier, jakie istnieją jeszcze pomiędzy chrześcijanami; by czuć, że istniej prawdziwa jedność wewnętrzna pomiędzy wszystkimi, którzy idą za Panem; by, na ile to możliwe, współpracować razem w kwestiach nadal jeszcze otwartych; a przede wszystkim, aby mieć świadomość, że na tej drodze Pan nam pomaga. Drodzy przyjaciele, zachęcam was, aby wytrwać na modlitwie, prosząc Boga o dar jedności, aby jego plan zbawienia i pojednania mógł się zrealizować na całym świecie.

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów j. francuskiego, a szczególnie wspólnotę seminaryjną z Lille i młodzież ze szkoły Rocroy-Saint Vincent de Paul z Paryża. Podczas tego tygodnia modlitw o jedność chrześcijan bądźcie budowniczymi jedności i pojednania wokół was ! Świat potrzebuje waszego świadectwa ! Niech
Bóg was błogosławi !

po angielsku




Drodzy bracia i siostry,

Podczas tygodnia modlitw o jedność chrześcijan, wszystkich, którzy idą za Panem prosi się, aby modlili się o dar pełnej komunii. Tegoroczny temat –
"Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2, 42) – zaprasza nas do refleksji nad czterema filarami jedności, które są w życiu pierwotnego Kościoła. Pierwszy to wierność Ewangelii Jezusa Chrystusa głoszonej przez Apostołów. Drugi to braterska
wspólnota, współczesny wyraz tego, co się widzi we wrastającej przyjaźni ekumenicznej pomiędzy chrześcijanami. Trzecim jest łamanie się chlebem; chociaż niemożliwość chrześcijan odłączonych, aby dzielić się tym samym chlebem jest przypomnieniem, że wciąż nadal jesteśmy od jedności, której Chrystus pragnął dla swoich uczniów, jest to też bodziec, aby zwiększyć wysiłki, by usunąć wszelkie przeszkody na drodze do jedności. Na koniec, modlitwa pomaga nam realizować to, że jesteśmy dzieci jednego Ojca niebieskiego, wezwani do przebaczenia i pojednania. Podczas tego tygodnia módlmy się, aby wszyscy chrześcijanie wrastali w wierności Ewangelii, w braterskiej jedności i misyjnej gorliwości, aby przyciągnąć wszystkich mężczyzn i kobiety do zbawczej jedności Chrystusowego Kościoła.

Gorąco witam studentów i personel Bossey Graduate School of Ecumenical Studies. Dziękuję chórowi z Finlandii za uwielbienie Boga w śpiewie. Na wszystkich pielgrzymów j. angielskiego obecnych na dzisiejszej audiencji, łącznie z tymi, którzy przybyli z Australii, Kanady i USA, wzywam obfitości radości i pokoju w Panu.

po niemiecku:

Umiłowani bracia i siostry!

Wczoraj rozpoczął się tydzień modlitw o zjednoczenie chrześcijan, którego motto zostało zaczerpnięte z Dziejów Apostolskich: „Wszyscy trwali w nauce apostołów, we wspólnocie, w łamaniu Chleba i na modlitwie.” Tekst ten ukazuje cztery różne aspekty pierwotnej wspólnoty chrześcijan w Jerozolimie: pierwsi chrześcijanie żyli we jedności nauki apostolskiej, z ust których usłyszeli Ewangelię. Pogłębienie nauki wiary apostołów jest również i dla nas dzisiaj ważnym zadaniem na drodze do jedności wszystkich chrześcijan. Następnie wspólnota pierwotna po bratersku dzieliła wszystko pomiędzy sobą. Również ruch ekumeniczny posiada swoją tradycję braterskiej wspólnoty, współpracy, a także ludzkiej i duchowej wymiany. Życie Kościoła najpełniej wyraża się w łamaniu Chleba, w sprawowaniu Najświętszej. Eucharystii, podczas której Chrystus uobecnia się w swoim Ciele i w swojej Krwi. Eucharystia jest wyrazem pełnej jedności z Chrystusem oraz pomiędzy wiernymi. Niestety od takiej jedności, o którą modlił się Chrystus, jesteśmy jeszcze bardzo oddaleni. Podążając za wzorem Chrystusa pragniemy również żyć czwartą cecha charakterystyczną wspólnoty jerozolimskiej, a mianowicie modlitwą. Modlitwa chrześcijańska, a zwł. Ojcze nasz, uzmysławia nam, że wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami Chrystusa, a w Nim dziećmi Ojca Niebieskiego.

Z radością pozdrawiam pielgrzymów niemiecko-języcznych, zwłaszcza zaś członków Konferencji Kanclerzy Kurii Diecezji Austriackich z biskupem Egidiuszem Zsifkovicem na czele. Módlmy się w tym tygodniu w szczególny sposób o jedność chrześcijan, której nie jesteśmy w stanie sami z siebie osiągnąć, lecz która jest darem Bożym. Wszystkim wam życzę błogosławionego pobytu w Rzymie.

po hiszpańsku




Drodzy bracia i siostry,

Obchodzimy tydzień modlitw o jedność chrześcijan, podczas którego wszyscy wierzący w Chrystusa są zaproszeni, aby zjednoczyć się w modlitwie, by dać świadectwo o głębokiej więzi, jaka istnieje pomiędzy nimi i prosić o dar pełnej komunii. Temat wybrany na ten rok nawiązuje do doświadczenia pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej, tak jak ją opisują Dzieje Apostolskie. Jej cztery podstawowe elementy powinny także
dzisiaj cechować każdą wspólnotę chrześcijańską, stając się filarami, na których byłaby budowana jedność Kościoła. Wychodząc na pierwszym miejscu od słuchania nauczania apostołów, każdy wysiłek, aby uzyskać jedność przechodzi koniecznie przez pogłębianie wierności depositum fidei (depozytowi wiary), które zostało przekazane przez samych apostołów. Drugim elementem jest braterska komunia, bardziej dotykalny wyraz jedności
pomiędzy uczniami, w której powinniśmy wzrastać pomimo trudności, na jakie trafilibyśmy. Trzeci element, łamanie chleba, jako szczyt jedności z Bogiem i pełnia jedności uczniów Chrystusa, sprawia, że tęsknimy za dniem, w którym wszyscy
chrześcijanie będą mogli zjednoczyć się wokół stołu Pana, a jednocześnie zachęca nas do starań, aby usunąć przeszkody, które stoją na drodze do pełnej komunii. Na koniec, modlitwa, stała postawa uczniów Chrystusa, otwiera nas na braterstwo, które wynika z faktu, że jesteśmy dziećmi jedynego Ojca niebieskiego.

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów j. hiszpańskiego, a szczególnie grupy z Hiszpanii, Meksyku i innych krajów Ameryki Łacińskiej. Wraz z tymi, którzy wyznają wiarę w Chrystusa, zachęcam was, aby upraszać Boga o dar jedności, by dla całego
świata wypełnił się Jego plan zbawienia i pojednania. Dziękuję bardzo.

po portugalsku




Drodzy bracia i siostry,

Obchodzimy tydzień modlitw o jedność chrześcijan, którego temat, w tym roku,
nawiązuje do doświadczenia pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej opisanej w Dziejach Apostolskich:
"Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach”. Znajdujemy tutaj cztery cechy, które definiują pierwszą wspólnotę i które stanowią solidną podstawę, aby budować widzialną jedność Kościoła:
"słuchać nauczania apostołów”, gdzie jest świadectwo posłania, życia, śmierci i
zmartwychwstania Pana; "wspólnota braterska”, czyli dzielenie się własnymi dobrami, materialnymi i duchowymi;
"dzielenie się chlebem” – eucharystia – szczyt naszej jedności z Bogiem i która stanowi o pełnej jedności; na koniec
"modlitwa”, która powinna być stałą postawą uczniów Chrystusa. Istotnie, droga do budowy jedności pomiędzy chrześcijanami powinna mieć w centrum modlitwę: to przypomina nam, że jedność nie jest zwykłym owocem ludzkiego działania, ale przede wszystkim darem Bożym.

Umiłowani pielgrzymi j. portugalskiego, witajcie! Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i z wielką radością. Zachęcam was do wytrwałości na modlitwie upraszając Boga o dar jedności, aby na całym świecie zrealizował się Jego plan zbawienia! Idźcie w pokoju!

po polsku:



Witam serdecznie Polaków. Szczególnie pozdrawiam księży z Polskiego Papieskiego Instytutu Kościelnego w Rzymie, którzy przybyli tu wraz z Biskupami i zaproszonymi gośćmi z okazji obchodów 100-lecia tej placówki. Niech jubileusz przeżywany pod patronatem świętego Józefa Sebastiana Pelczara, Założyciela Instytutu będzie dla was okazją do wspomnień, refleksji i źródłem duchowych inspiracji. Wszystkim z serca błogosławię. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

po słoweńsku:



Kieruję słowa serdecznych pozdrowień do pielgrzymów przybyłych ze Słowenii, zwłaszcza do was, młodzieży i współpracownicy chóru „Carmina Slovenica”! Wasz melodyjny śpiew często niesie was po drogach świata. Życzę wam, aby muzyka sakralna, którą włączyliście do waszego programu, prowadziła was coraz bardziej ku światu duchowości, ku światu miłości Boga i bliźniego. Niech wam towarzyszy moje błogosławieństwo!

po włosku:



Drodzy bracia i siostry, zwracam się z serdecznym pozdrowieniem do pielgrzymów języka włoskiego. W szczególności pozdrawiam reprezentantów Archikonfraterni Miłosierdzia z Florencji, przybyłych wraz z Ks. Arcybiskupem Giuseppe Betori, i ich zapraszam by byli coraz bardziej znakami miłosierdzia, zwłaszcza wobec biednych i cierpiących.

Pozdrawiam członków Stowarzyszenia „Synów w raju: skrzydła między niebem i ziemią”, z Galatone, popularnego w niektórych Regionach Włoch. Wy, rodzice, dotknięci głęboko przez śmierć, często tragiczna, waszych synów, nie pozwólcie aby zwyciężyła rozpacz, ale przekształcajcie wasze cierpienie w nadzieję, jak Maryja u stóp Krzyża. Pragnę polecić przede wszystkim wam, młodym: w żywiołowości waszych lat młodzieńczych, nie przestawajcie liczyć się z ryzykiem i działajcie z roztropnością oraz poczuciem odpowiedzialności, zwłaszcza kiedy prowadzicie pojazdy mechaniczne, miejcie na uwadze troskę o wasze życia i o życie innych. Pragnę zachęcić duchownych, aby towarzyszyli duchowo rodzinom dotkniętych żałobą po stracie jednego albo więcej dzieci, aby szli naprzód wielkodusznie w ich ważnej służbie. Wreszcie, zapewniam o specjalnej modlitwie za wasze dzieci i za wszystkich młodych przedwcześnie zmarłych. Odczuwajcie obok was ich duchową obecność: oni, jak wy mówicie, są „skrzydłami między niebem i ziemią”.

Pozdrawiam teraz młodzież, osoby chore, i młode pary. Kochani przyjaciele, zapraszam was do modlitwy o jedność chrześcijan. Wszyscy wy, którzy, z młodzieńczą świeżością, albo z ofiarowanym cierpieniem, albo z radosną miłością małżeńską zobowiązujecie się kochać Pana w codziennym spełnieniu waszych obowiązków, przyczyniacie się do budowania Kościoła i do jego dzieła ewangelizacji. Proście więc, aby wszyscy chrześcijanie przyjęli wołanie Pana o jedność wiary w jedynym Kościele.

Tłumaczenie Radio Maryja