Opatrznościowe wydarzenia dla Kościoła i świata

Światowe Dni Młodzieży

W 1996 roku Jan Paweł II w liście do ks. kard. Eduarda Pironia wyznaje: „W ciągu niezapomnianych, międzynarodowych spotkań radosna i spontaniczna miłość młodych wobec Boga i Kościoła często mnie wzruszała. Opowiadali oni o cierpieniach znoszonych dla Ewangelii, o przeszkodach pozornie nie do przezwyciężenia, a pokonanych z pomocą Bożą; mówili o swoich niepokojach wobec świata dręczonego desperacją, cynizmem i konfliktami. Po każdym spotkaniu czułem żywą potrzebę chwalenia Boga, iż objawia młodym tajemnice swego Królestwa. Doświadczenie Dni Młodzieży zachęca nas wszystkich, pasterzy i współpracowników w duszpasterstwie, do ciągłej refleksji nad naszym posługiwaniem wśród młodych i nad naszą odpowiedzialnością przedstawienia im pełnej prawdy o Chrystusie i Jego Królestwie”.

Boża geografia nie zna granic

Wszystko rozpoczęło się w 1984 r. z okazji Jubileuszowego Roku Odkupienia. Ojciec Święty Jan Paweł II zaprosił młodych do siebie. Rok później w Niedzielę Palmową w Rzymie zgromadziła się młodzież całego świata. To właśnie tu rozpoczął się wielki i nowy dialog współczesnej młodzieży z Kościołem, który choć ma już ponad 2000 lat, jest ciągle młody poprzez świeżość i nowość swego nauczania. Młodzi przybyli tłumnie na spotkanie. Tak narodziły się Światowe Dni Młodzieży. Potem szlak pielgrzymowania młodych przenosił się w różne miejsca świata. Rzym, Buenos Aires, Santiago de Compostela, Częstochowa, Denver, Manila, Paryż, ponownie Rzym, Toronto, Kolonia – to miejsca spotkań międzynarodowych, które odbyły się do tej pory. Rokrocznie – w Niedzielę Palmową – młodzi spotykają się u boku swoich biskupów diecezjalnych, w swoich kościołach lokalnych, aby odkrywać i wyznawać wiarę w Chrystusa oraz utrwalać ją we wspólnocie Kościoła. Jan Paweł II nazwał Światowe Dni Młodzieży momentami uprzywilejowanymi i wydarzeniami opatrznościowymi dla Kościoła i świata.

Światowe Dni Młodzieży zrodziły się z miłości

Tak w wielkim skrócie można powiedzieć o genezie powstania Światowych Dni Młodzieży. Jan Paweł II kochał młodych i prowadził z nimi niezwykły i szczery dialog dotyczący osoby Chrystusa. Papież Polak już od pierwszych dni swojej posługi piotrowej wiązał przyszłość świata i Kościoła z młodym pokoleniem. W dniu inauguracji swego pontyfikatu, zwracając się do młodych ludzi na placu św. Piotra, powiedział: „Wy jesteście nadzieją Kościoła i świata – wy jesteście moją nadzieją”. Od początku otoczył szczególną troską i duchową bliskością ludzi młodych. Zależało Mu na nich szczególnie. Dlaczego? Być może dlatego, by młodzi doświadczyli obecności Kościoła w swoim życiu; być może dlatego, aby umieli dostrzec siebie nawzajem w rozmaitości kultur. Ale przede wszystkim – jak stwierdza sam Ojciec Święty – po to, aby stworzyć przestrzeń mówienia młodym o Chrystusie. O Chrystusie żyjącym. O Chrystusie, który jest kluczem do zrozumienia dziejów i tajemnicy człowieka. Od dwóch lat w ten dialog włączył się Papież Benedykt XVI, mówiąc, iż chce towarzyszyć młodym, rozmawiać z nimi, wsłuchiwać się w ich oczekiwania i pomagać spotykać Chrystusa.

Jaki mają cel?

W wielkim skrócie można powiedzieć, iż celem ŚDM jest skupienie wiary i życia każdego młodego człowieka wokół osoby Jezusa, tak aby On stał się trwałym punktem odniesienia oraz prawdziwym światłem dla każdej inicjatywy i dla wszelkich działań wychowawczych wśród nowych pokoleń. Ta przestrzeń spotkań Papieża z młodymi prowadzi do świadomego i wolnego wyboru wiary, nawrócenia, przemiany, przebaczenia i odważnego projektowania własnego życia przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie – to znaczy budowania własnego życia na skale wiary. Warto także zaznaczyć, że ŚDM to czas ewangelizacji dla wszystkich – młodzi nie tylko są ewangelizowani, ale sami stają się ewangelizatorami niosącymi Dobrą Nowinę do swoich rówieśników, także do tych, którzy kroczą na obrzeżach Kościoła lub są poza Kościołem i nie słyszeli jeszcze Ewangelii.

Czas ewangelizacji

Spotkania te w istocie stanowią ważny moment ewangelizacji młodych przez młodych. Nikt nie da lepszego świadectwa o Chrystusie młodemu człowiekowi, jak drugi młody człowiek. Okazji ku temu jest wiele. Rewelacyjne w nich jest również to, że młodzi wszystkich narodów i kontynentów doskonale rozumieją język papieskiego nauczania, pragną odpowiedzieć na Jego apele i razem z Nim wyrażają chęć współtworzenia nowego świata rozumianego jako cywilizacja miłości.

Przez lata posługi na Stolicy Piotrowej Jan Paweł II wychował i przygotował do życia młode pokolenie. Pokolenie, które postrzega w nim Ojca. Pokolenie, które nie tylko nie kontestuje, ale i ceni sobie Jego nauczanie. Nikt nie może odmówić Papieżowi Polakowi autorytetu i miana przewodnika dla milionowych rzesz młodych ludzi. Każde ze spotkań Ojca Świętego z młodymi miało swoją niepowtarzalną wymowę. Każde było wielkie co do liczb i co do treści. Każde dopisywało nowe karty „Ewangelii Młodych” oraz „odmładzało” oblicze Kościoła.

To nie jednorazowa akcja

Trzeba koniecznie podkreślić, że Światowe Dni Młodzieży to nie jednorazowa „akcja” gromadząca młodych w jednym miejscu i czasie wokół osoby Papieża. Również szlaki pielgrzymowania – wyznaczone przez Ojca Świętego – to nie tylko atrakcyjne miejsca. To przede wszystkim przestrzeń ducha, w której dokonują się niezwykłe sprawy między Bogiem a człowiekiem. ŚDM to zaproszenie młodych całego świata do odkrycia miejsca, czasu oraz osób i instytucji, które pomagają im spotkać Jezusa. Jest to niezwykły czas i przestrzeń, w których młody człowiek może odkryć wymiar Kościoła powszechnego.

Jak się wkrótce okazało – idea Światowych Dni Młodzieży poparta papieskim autorytetem zyskała zaufanie i coraz większe zrozumienie na całym świecie.

To nie alternatywa…

Kościół podczas Światowych Dni Młodzieży daje młodym przestrzeń działania i odpowiedzialności. To nie stanowi alternatywy dla normalnego duszpasterstwa młodzieżowego prowadzonego często kosztem wielkich ofiar i wyrzeczeń. Stanowi niejako komunię wspólnot, pozwala spotkać się w różnorodności i umacniać duszpasterstwa, pobudzać do wysiłku, dawać nowy impuls i zapał do działania, wskazując nowe cele, tchnie nowymi pomysłami i wymaga coraz większego zaangażowania. W dynamice ŚDM każdy młody jest wezwany, by odkryć i odnowić wielkie momenty na drodze wiary we własnej wspólnocie: rodzinie, parafii, we wspólnotach kościelnych. Owo odkrywanie i odnawianie sprawiają, iż w swej istocie czas ŚDM staje się czasem misyjnym. Światowe Dni Młodzieży to tajemnica Chrystusa, który pragnie być spotkanym; to także tajemnica młodych, którzy również pragną spotkać Jezusa.

Czego szukają młodzi?

Młodzi z wszystkich krajów świata zadają fundamentalne pytania o Chrystusa, o sens życia, o drogę, którą mają przemierzyć, o siebie samych w tej drodze. Dynamika poszukiwań każdego z nich staje się donośnym wołaniem w sercu Kościoła: pomóż mi zobaczyć Jezusa i stać się Jego głosicielem w świecie!

ŚDM są też czasem dziękczynienia dla wielu młodych za dar wiary i dar spotkania innych młodych, czerpania z ich entuzjazmu i wewnętrznego bogactwa. To specyficzna „wymiana darów duchowych” między młodymi całego świata oraz wspólnotami przyjmującymi młodych, która świadczy i niesie Jezusa całemu światu.

Światowe Dni Młodzieży to również momenty uprzywilejowane w odkrywaniu i wyznawaniu wiary w Jezusa. Wzmacniają one wspólnotę Kościoła od wewnątrz. Młodzi tworzący jedną wspólnotę, mimo że pochodzą z różnych narodów, kultur i języków, odkrywają w tej różnorodności tego samego Boga.

Świętość jest możliwa…

Zainicjowane przez Jana Pawła II Światowe Dni Młodzieży są też czasem spotkania z postaciami świętych Kościoła. Są żywą lekcją historii Kościoła, która jest historią świętości. Świętość Boga, która ujawniła się w życiu licznych świętych i błogosławionych, staje się przedmiotem nie tylko podziwu ze strony młodych, lecz także pewnością, że życie według wiary, według prawd ewangelicznych jest możliwe. To prowadzi ich do odważnych decyzji, aby swoje młode życie uczynić sensownym i dać mu perspektywę czegoś, co nie przeminie, co będzie trwać. Jak ufamy, już wkrótce do tego wielkiego grona osób wyniesionych do chwały ołtarzy, świadków wiary, nadziei i miłości, włączony zostanie sam twórca Światowych Dni Młodzieży Jan Paweł II.

Kilka myśli dla duszpasterzy

Młodzi proszą o to, aby ich zaprowadzić do Chrystusa. Słuchanie ich, nauczanie i dialog wymagają uwagi, czasu, poświęcenia i mądrości. Jak zatem nie odczytać w licznym i entuzjastycznym uczestnictwie w ŚDM prośby młodych o obecność i prowadzenie na drogach wiary? Wydaje się, że w nowym tysiącleciu duszpasterstwo młodzieży jest jednym z priorytetów Kościoła. Swoim entuzjazmem i młodzieńczą energią młodzi proszą, aby dodać im odwagi w stawaniu się „protagonistami ewangelizacji i twórcami odnowy społecznej” (Christifideles laici, 46). ŚDM to bogactwo słowa, treści, znaków, wydarzeń i świadectwa młodych dla młodych. Na koniec warto jeszcze dodać, że tylko ci mogą przekazać Pana Boga drugiemu, którzy sami z Nim coś przeżyli.