Ks. bp I. Dec: Przyśpieszona świętość – św. Stanisław Kostka

Publikujemy homilię ks. bp Ignacego Deca, biskupa seniora diecezji świdnickiej, wygłoszoną w kaplicy biskupiej Świdnica do sióstr zakonnych 18 września 2021 r.

Wstęp

Przypomnijmy krótki bieg życia św. Stanisława, jego specyficzne cechy charakteru i przymioty ducha, które zadecydowały o jego świętości. Wskażmy także na aktualność jego życiowego wzoru dla współczesnej młodzieży.

1. Przypomnienie sylwetki Świętego

Św.  Stanisław Kostka urodził się 28grudnia 1550 roku w Rostkowie, koło Przasnysza. Był jednym z siedmiorga dzieci kasztelana zakroczyńskiego. W czternastym roku życia wraz ze starszym bratem Pawłem i pedagogiem Bilińskim wysłano go do Wiednia. Tam podjął naukę w gimnazjum cesarskim, prowadzonym przez jezuitów. Był uczniem bardzo uzdolnionym i pilnym, dlatego robił duże postępy w nauce. Równocześnie prowadził głębokie życie religijne, co ściągnęło na niego drwiny kolegów. W 1565 roku Stanisław ciężko zachorował. Wyzdrowiał dzięki modlitwie do Matki Najświętszej, która poleciła mu wstąpić do zakonu Jezuitów.  Realizacji powołania sprzeciwiła się jednak rodzina. Stanisław postawił na swoim.  W sierpniu 1567 roku opuścił potajemnie Wiedeń i udał się pieszo przez Bawarię do Rzymu.  Przemierzył pieszo 800 km. W październiku tegoż roku został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego przez samego generała jezuitów Franciszka Borgiasza. Nowicjat odbywał przy kościele św. Andrzeja na Kwirynale. Tutaj wszystkich zachwycił swoją duchowością, rozmodleniem i dojrzałością życiową. Wnet jednak zapadł na zdrowiu, zachorował na malarię i niespodziewanie zmarł w nocy z 14 na 15 sierpnia 1568 roku.  Stosunkowo szybko rozpowszechnił się jego kult zarówno we Włoszech jak i w Polsce. Został beatyfikowany w 1606 roku, a kanonizowany w roku 1726.  Wkrótce  został ogłoszony patronem młodzieży. Najpierw był czczony w dniu 13 listopada, zaś po Soborze Watykańskim II jego święto przeniesiona na dzień 18 września, łącząc jego osobę z jesiennym dniem modlitw za młodzież.

2. Dlaczego Ewangelia o zagubieniu się dwunastoletniego Jezusa w Jerozolimie?

W liturgiczne święto św. Stanisława Kostki przywołujemy z Księgi Mądrości słowa o doskonałości, która wyraża się w mądrości i nieskalanym życiu. To właśnie do św. Stanisława odnosimy słowa: Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasu wiele (Mdr 4,13). Stanisław żył krótko – tylko 18 lat, ale tyle czasu mu wystarczyło, żeby dojrzeć duchowo. Jego świętość była owocem łaski Bożej i jego młodzieńczego wysiłku. Żadna siła, żadne przeszkody nie były w stanie powstrzymać go od zamierzonego celu. Nawet rodzice i rodzeństwo nie potrafili mu przeszkodzić w realizacji swego powołania kapłańskiego i zakonnego.  Stanisław odznaczał się „Bożym uporem” w dążeniu do dobrych celów.

Te duchowe przymioty młodzieńca Stanisława sprawiły, że Kościół wybrał na dzisiejsze święto ewangelię o zagubieniu sie dwunastoletniego Jezusa w Jerozolimie. Jezus wtedy stał się powodem zmartwienia rodziców> Postawił wyżej „sprawy Ojca”, ewangelizację pielgrzymów w świątyni, aniżeli przykrość uczynioną swoim rodzicom.  Coś podobnego spotykamy w życiu św. Stanisława Kostki, który wstąpienie do klasztoru i oddanie się na służbę Bogu i ludziom w kapłaństwie postawił wyżej aniżeli przykrość, jaką sprawił tym swoim rodzicom. Naśladując Chrystusa, wskazał  na potrzebę zachowywania właściwej hierarchii wartości.

3. „Ad maiora natus sum” – Urodziłem się do wyższych zadań

Św. Stanisławowi przypisywane jest powiedzenie: „ad maiora natus sum” – „urodziłem się do wyższych zadań, czy też – jak inni tłumaczą  –  „do wyższych rzeczy jestem stworzony”. Słowa te, na pierwszy rzut oka, można by zinterpretować  niekorzystnie dla św. Stanisława. Można by w nich widzieć przejaw jakiejś pychy czy niezdrowej ambicji.  Jednakże, w słowach tych kryje się wielka mądrość. Owe „maiora” – „wyższe rzeczy” – to są wyższe wartości. Wskazują one na maksymalizm etyczny. Zawarte jest w nich pragnienie dążenia  do wyższych wartości  duchowych i ich osiągania  modlitwą i osobistym wysiłkiem.

Tego typu program zalecają wybitni pedagodzy i wychowawcy. Młody człowiek winien widzieć ideały, wartości, godne zdobywania. Winny go one fascynować i mobilizować do wysiłku, by je w trudzie i znoju zdobywać. Ważne jest to, by chcieć stawać się dobrym, doskonałym, świętym. Dobre pragnienia są początkiem naszej drogi  do duchowego sukcesu.

Wspomniana dewiza życia św. Stanisława Kostki wiąże się jeszcze z inną zasadą ewangeliczną, mianowicie, że w drodze do osiągnięcia dobra, trzeba umieć zapierać się samego siebie, brać na co dzień krzyż i naśladować Chrystusa (por   Mt 16,24).

Św. Stanisław nam przypomina, że każde wielkie dobro trzeba okupić wysiłkiem, często cierpieniem. Mówią mądrzy ludzie: „kto się nie poświęci niczego nie dokona”; „per aspera ad astra” – „przez ciernie do gwiazd”; „per crucem ad lucem” – „przez krzyż do światła”.  Zasady te są tak ważne także w pracy nad osobistą czystością moralną. Czystość jest też wartością, którą trzeba często okupić wyrzeczeniem opanowaniem, samozaparciem, ale taka postawa owocuje potem w dojrzałej miłości.

Zakończenie

Prośmy dziś św. Stanisława Kostkę, patrona naszej młodzieży o taką właśnie jego mądrość, by młodzi  nie szukali w życiu łatwizny, by stawiali sobie ambitne  cele i  drogą rzetelnego wysiłku, samozaparcia dojrzewali i dorastali do świętości. Amen