Środowa Audiencja Generalna

Drodzy bracia i siostry!

Cieszę się, że mogę was przyjąć na tej pierwszej Audiencji Generalnej w tym nowym roku i z całego serca wam i waszym rodzinom składam moje najgorętsze życzenia. Niech Pan czasu i historii prowadzi nasze kroki na drogi dobra i niech obdarzy każdego z was obfitością łask i pomyślnością. Opromienieni jeszcze światłem Bożego Narodzenia, które zaprasza nas do radowania się z powodu przyjścia Zbawiciela, przezywamy dzisiaj wigilię Objawienia Pańskiego, podczas której świętujemy objawienie się Chrystusa Pana wszystkim narodom. Święto Bożego Narodzenia fascynuje nas dzisiaj tak samo jak kiedyś, bardziej niż pozostałe wielkie święta kościelne; fascynuje, ponieważ wszyscy w jakiś sposób wyczuwają intuicyjnie, że Boże Narodzenie wyraża najgłębsze pragnienia i nadzieje duszy ludzkiej. Konsumpcjonizm może odwieść od tej wewnętrznej tęsknoty, lecz jeśli w sercu gości to pragnienie przyjęcia tej Dzieciny, która niesie z sobą nowość Boga, który przyszedł, aby ofiarować nam pełnię życia, to wówczas bożonarodzeniowe świecidełka mogą stać się odbiciem tego Światła, które zapłonęło wraz z wcieleniem się Boga.

 

 

W czasie liturgicznych celebracji w tych świętych dniach, przeżywaliśmy w tajemniczy, lecz rzeczywisty sposób, przyjście na świat Syna Bożego. Zostaliśmy oświeceni jeszcze raz przez Jego jasność. Każda celebracja jest aktualizacją obecności misterium Chrystusa i przedłuża się w niej historia zbawienia. Na temat Bożego Narodzenia, Papież Leon Wielki powiedział: „Choć następujące po sobie wydarzenia związane z tajemnicą wcielenia przeminęły, tak jak zostało to zamierzone w odwiecznym planie…, to my wciąż adorujemy to samo zrodzenie z Dziewicy, które przyczynia się do naszego zbawienia” (Przemówienie na Narodzenie Pańskie, 29,2). Na innym miejscu precyzuje to: „ponieważ dzień ten nie dokonał się w taki sposób, że wraz z nim przeminęła także moc dzieła, która się wówczas objawiła” (Kazanie na Objawienie Pańskie, 36,1). Celebracja wydarzeń związanych z wcieleniem Syna Bożego, nie jest zwykłym wspomnieniem wydarzeń z przeszłości. Jest to aktualizacja misteriów, które posiadają charakter zbawczy. W Liturgii, w celebracji Sakramentów, misteria te stają się obecne i posiadają moc sprawczą dla nas dzisiaj. Św. Leon Wielki powiedział także: „Tego wszystkiego, co uczynił i nauczał Syn Boży, w celu pojednania świata, nie znamy jedynie z opowiadań na temat działań, które miały miejsce w przeszłości, lecz jesteśmy pod wpływem dynamizmu tych działań w obecnym czasie” (Kazanie 52,1).

W Konstytucji o świętej liturgii, Sobór Watykański II podkreślił, że dzieło zbawienia dokonane przez Chrystusa, trwa w Kościele poprzez celebrację świętych misteriów, dzięki działaniu Ducha Świętego. Już w Starym Testamencie, na drodze ku pełni wiary, odnajdujemy świadectwa mówiące o tym, w jaki to sposób obecność działalności Boga dokonuje się za pośrednictwem znaków, na przykład ognia (por. Wj 3,2 nn; 19,18). Jednak od momentu Wcielenia dokonuje się coś niezwykle poruszającego. Sposób zbawczego kontaktu z Bogiem zmienia się radykalnie a ciało staje się narzędziem zbawienia: „Verbum caro factum est, „Słowo stało się ciałem”, napisał ewangelista Jan. Natomiast autor chrześcijański z III wieku, Tertulian stwierdził: „Caro salutis est cardo”, „ciało jest zasadą zbawienia” (De carnis resurrectione, 8,3: PL 2,806).

Boże Narodzenie jest już zaczątkiem „sakramentu-misterium paschalnego”, to znaczy początkiem centralnej tajemnicy zbawienia, które osiąga swój szczyt w męce, śmierci i zmartwychwstaniu, ponieważ Jezus rozpoczyna ofiarowanie siebie samego z miłości już od pierwszej chwili swego ludzkiego istnienia w łonie Dziewicy Maryi. Noc Bożego Narodzenia jest więc głęboko związana z wielką wigilią paschalną, kiedy to dopełnia się odkupienie poprzez chwalebną ofiarę Jezusa umarłego i zmartwychwstałego. Sam żłóbek, jako obraz wcielenia Słowa, w świetle opowiadania ewangelicznego, odnosi się już do Paschy; i jest czymś interesującym zobaczyć, jak w niektórych ikonach Narodzenia Pańskiego w tradycji wschodniej Dzieciątko Jezus jest przedstawiane jako owinięte w pieluszki i złożone w żłóbku, który ma kształt grobu. Jest to aluzja do chwili, w której zostanie On zdjęty z krzyża, owinięty w płótno i złożony w grobie wykutym w skale (por. Łk 2,7; 23,53). Wcielenie i Pascha nie stoją obok siebie, lecz są dwoma nieodłącznymi punktami kluczowymi jedynej wiary w Jezusa Chrystusa, Wcielonego Syna Bożego i Odkupiciela. Krzyż i zmartwychwstanie zakładają Wcielenie. Jedynie dlatego, że jest On naprawdę Synem i w Nim sam Bóg „zstąpił” i „stał się ciałem”, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są wydarzeniami, które okazują się dla nas współczesne i odnoszą się do nas, wyrywają nas ze śmierci i otwierają nas na przyszłość, w której to „ciało”, istnienie ziemskie i przejściowe, wejdzie w wieczność Boga. W tej jednoczącej perspektywie Misterium Chrystusa, wizyta u żłóbka kieruje nas ku Eucharystii, gdzie spotykamy obecnego w sposób rzeczywisty Chrystusa umarłego i zmartwychwstałego, Chrystusa żyjącego.

Tak więc liturgiczna celebracja Bożego Narodzenia, to nie tylko pamiątka, lecz przede wszystkim tajemnica, to nie tylko wspominanie, lecz również obecność. Aby zrozumieć sens obu tych nierozłącznych aspektów, trzeba intensywnie przeżywać cały okres Bożego Narodzenia, tak jak Kościół go przedstawia. Ujmując go w sensie szerszym, rozciąga się on na czterdzieści dni, od 25 grudnia do 2 lutego, od celebracji Nocy Bożego Narodzenia, poprzez celebrację Macierzyństwa Maryi, poprzez celebrację Objawienia Pańskiego, Chrztu Jezusa, wesela w Kanie, aż do Ofiarowania (Jezusa) w Świątyni. Jest to analogia do okresu wielkanocnego, tworzącego jedność pięćdziesięciu dni, aż do Pięćdziesiątnicy. Objawienie się Boga w ludzkim ciele jest wydarzeniem, objawiającym Prawdę, która ukazała się w historii. Rzeczywiście, data 25 grudnia, nawiązująca do idei przesilenia słonecznego – Bóg, który objawia się na horyzoncie historii jako słońce nie znające zachodu – przypomina nam, iż nie mamy tu do czynienia jedynie z jakąś ideą, że Bóg jest pełnią światła, ale z rzeczywistością, która dla nas ludzi już została zrealizowana i jest zawsze aktualna: dzisiaj, tak jak kiedyś, Bóg objawia się w ciele, to znaczy w „żywym ciele” Kościoła pielgrzymującego w czasie oraz udziela nam zbawienia poprzez sakramenty.

Symbolika bożonarodzeniowych celebracji, przywołana w czytaniach i w modlitwach, nadają liturgii tego okresu głęboki sens Objawienia Boga w swoim Słowie Wcielonym – w Chrystusie, sens objawienia się, które posiada również znaczenie eschatologiczne, to znaczy ukierunkowujące ku czasom ostatecznym. Już w okresie Adwentu dwa przyjścia, to historyczne i to na końcu dziejów, było połączone z sobą w sposób bezpośredni, ale w szczególny sposób właśnie poprzez Objawienie Pańskie i Chrzest Pański, mesjańskie objawienie się Boga jest celebrowanie w perspektywie oczekiwań eschatologicznych: mesjańska konsekracja Jezusa, Słowa wcielonego, poprzez zesłanie Ducha Świętego w widzialnej postaci, prowadzi ku wypełnieniu okresu obietnic i rozpoczyna czasy ostateczne.

Należy oczyścić ten czas Bożego Narodzenia z naleciałości zbyt moralizujących i uczuciowych. Celebracja Bożego Narodzenia nie proponuje nam tylko wzorce do naśladowania, takie jak pokora i ubóstwo Pana, Jego dobroć i miłość do ludzi; lecz nade wszystko jest zaproszeniem, aby dać się przemienić całkowicie przez Tego, który zamieszkał w naszym ciele. Św. Leon Wielki obwieszcza: „Syn Boży … zjednoczył się z nami, i nas zjednoczył ze sobą w taki sposób, że uniżenie się Boga aż do kondycji ludzkiej stało się wywyższeniem człowieka aż do wyżyn Boga” (Kazanie o Bożym Narodzeniu 27,2). Objawienie Boga ma za cel, by uczynić nas uczestnikami życia Bożego, by w nas zrealizowała się tajemnica Jego Wcielenia. Ta tajemnica jest wypełnieniem powołania człowieka. Jeszcze raz św. Leon wielki tłumaczy konkretną i zawsze aktualną doniosłość tajemnicy Bożego Narodzenia dla życia chrześcijańskiego: „słowa Ewangelii i Proroków… zapalają naszego ducha i uczą nas zrozumienia Narodzenia Pana, tej tajemnicy Słowa, które staje się Ciałem, nie tyle jako pamiątki wydarzenia z przeszłości, ale jako faktu, który dokonuje się na naszych oczach … to tak jakby jeszcze wciąż w dzisiejszej uroczystości było nam głoszone: „Dziś zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś, w mieście Dawida , narodził się dla was Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Kazanie o Bożym Narodzeniu 29, 1). I dodaje: „Chrześcijaninie! Poznaj swoją godność! Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury, porzuć więc niegodne obyczaje przeszłego życia i już do niech nie wracaj” (Kazanie 1 o Bożym Narodzeniu, 3).

Drodzy przyjaciele, przeżywajmy ten czas Bożego Narodzenia intensywnie: po tym, jak adorowaliśmy Syna Bożego, który stal się człowiekiem i był złożony w żłobie, jesteśmy wezwani do przejścia do ołtarza Ofiary, gdzie Chrystus, Żywy Chleb, który zstąpił z Nieba, ofiaruje się nam jako prawdziwy pokarm na życie wieczne. I to, co widzieliśmy naszymi oczami, przy stole Słowa i Chleba Życia, to, co kontemplowaliśmy, to, czego dotykały nasze ręce: Słowo, które stało się Ciałem, głośmy z radością światu i dawajmy o Nim świadectwo z hojnością całym naszym życiem.

Ponawiam z serca wam wszystkim i Waszym Bliskim najlepsze życzenia na Nowy Rok i życzę Wam pięknego święta Objawienia Pańskiego.

Po polsku:

Serdecznie witam Polaków przybyłych na pierwszą w Nowym Roku audiencję. Wpatrzeni w Jezusa złożonego w żłóbku, umiejmy dostrzec Jego obecność w Eucharystii. Przyjmujmy Go szczerym i otwartym sercem. Głośmy światu Jego Ewangelię, bądźmy Jego świadkami. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Po angielsku:

Drodzy Bracia i Siostry! Na tej pierwszej audiencji nowego roku, w przeddzień uroczystości Objawienia Pańskiego ofiaruję wam i waszym rodzinom moją modlitwę i najlepsze życzenia. Uroczystości Kościoła w tych dniach Bożego Narodzenia są nie tylko wspomnieniem rzeczy przeszłych, lecz radosnym doświadczeniem nieustannej obecności Chrystusa w naszym życiu i w naszym świecie. W Jezusie Słowie Wcielonym nasze zbawienia dokonuje się w ciele. Uniżenie Jezusa od jego poczęcia w łonie Maryi Dziewicy znajduje swój najpełniejszy wyraz w tajemnicy paschalnej Jego śmierci i zmartwychwstania. Nasze uznanie głębokiego związku pomiędzy Wcieleniem i Odkupieniem prowadzi nas w sposób naturalny od kontemplacji Dzieciątka Jezus w żłóbku do adoracji jego prawdziwej obecności w Sakramencie Eucharystii. Liturgiczne obchody tego okresu Świąt Bożego Narodzenia aż do uroczystości Trzech Króli i Chrztu Pańskiego stanowią wyzwanie, aby pozwolić się całkowicie przemienić przez Syna Bożego, który stał się Człowiekiem, abyśmy mogli osiągnąć nasze ostateczne spełnienie poprzez udział w Jego chwalebnym życiu Bożym.

Mam przyjemność powitać studentów i profesorów Uniwersytetu w Helsinkach. Moje serdeczne pozdrowienia kieruję także do seminarzystów Papieskiego Kolegium Josephinum. Do wszystkich odwiedzających języka angielskiego obecnych na dzisiejszej audiencji przyzywam Bożego błogosławieństwa radości i pokoju dzisiaj i przez cały nadchodzący rok!

Po hiszpańsku:

Umiłowani Bracia i Siostry! W tej pierwszej audiencji nowego roku, zanurzamy się w światło Bożego Narodzenia, Święto, które fascynuje, ponieważ w nim intuicyjnie wyczuwamy, ze narodzenie Jezusa Chrystusa jest związane z najgłębszymi pragnieniami i nadziejami człowieka. Celebracje liturgiczne sprawowane w tych dniach, pozwoliły nam przeżywać w sposób tajemniczy, a zarazem prawdziwy przyjście Syna Bożego na świat, tak wiec nie jest to tylko zwyczajne wspomnienie czegoś z przeszłości, ale celebracja obecności tajemnic łaski. Boże Narodzenie to pierwociny tajemnicy Paschy. Krzyż i Zmartwychwstanie poprzedza Wcielenie, w którym ciało przemienia się w narzędzie zbawienia. W tej perspektywie zjednoczenia Tajemnicy Chrystusa, nawiedzenie żłobka ukierunkowuje nas na Eucharystię, gdzie znajdujemy prawdziwie obecnego Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Boże Narodzenie, nie proponuje nam zwykłego przykładu do naśladowania, lecz zaprasza nas, abyśmy pozwolili się przemienić Temu, który przyjął nasze ciało. Objawienie się Boga, ma za cel nasze uczestnictwo w Boskim życiu, realizowanie w nas tajemnicy Wcielenia.

Pozdrawiam serdecznie wiernych języka hiszpańskiego tu obecnych, a szczególne pielgrzymów z Hiszpanii, Meksyku i innych państw Ameryki Łacińskiej. Wzywam was, do intensywnego przeżywania tajemnicy Narodzenia Syna Bożego, głosząc Go z radością światu oraz dając świadectwo o Jego miłości waszym życiem. Tym samym z całego serca ponawiam moje najlepsze życzenia na ten Nowy Rok i na Uroczystość Objawienia Pańskiego.

Po niemiecku:

Umiłowani bracia i siostry! Pierwsze dni Nowego Roku opromienia blask Świąt Bożego Narodzenia. W liturgii doświadczyliśmy tajemniczo, a zarazem w sposób rzeczywisty przyjścia Syna Bożego na świat. Świętowanie Tajemnicy Wcielenia nie jest jedynie zwykłym wspominaniem minionych wydarzeń, lecz jest przede wszystkim uobecnieniem Tajemnicy naszego Zbawienia. Doświadczamy go w liturgii oraz w sprawowaniu sakramentów św. „Słowo stało się Ciałem” – uświadamia nam Prolog do Ewangelii św. Jana. Poprzez Wcielenie Słowa Bożego dokonuje się coś zupełnie nowego pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Bóg zamieszkuje pomiędzy ludźmi. Człowieczeństwo Syna Bożego, Jego Ciało staje się narzędziem Zbawienia. „Ciało stało się narzędziem Zbawienia” mówi Tertulian. Boże Narodzenie rozpoczyna Tajemnicę Zbawienia, która osiąga swój szczyt w Cierpieniu, Śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa. Szopka jest początkiem uniżenia Chrystusa, wskazując równocześnie na Krzyż. W ten sposób Boże Narodzenia oraz Wielkanoc stają się nierozerwalnymi elementami wiary w Jezusa Chrystusa, wcielonego Odkupiciela. W Nim Bóg ukazał się w ludzkim ciele, objawiając w historii swoją Prawdę. Również i dzisiaj Bóg objawia się cieleśnie – w żywym Ciele Kościoła oraz w sakramentach, jako znakach Zbawienia. Przychodzi i zaprasza nas, byśmy pozwolili Mu przemieniać nas, abyśmy w ten sposób mieli udział w Jego Boskim Życiu. Oto cała tajemnica Bożego Narodzenia, która chce stać się rzeczywistością również w nas.

Serdeczne pozdrowienia kieruję do wszystkich pielgrzymów j. niemieckiego. Boże Narodzenie ukazuje nam miłość Boga do człowieka oraz naszą godność jako Dzieci Bożych. Przyjmijmy Boże zaproszenie miłości, żyjmy we wspólnocie z Nim oraz nieśmy ją ludziom. Pan niech was obdarzy swoim błogosławieństwem w Nowym Roku.

Tłumaczenie Radio Maryja