Z Ojczyzny Jezusa
Pokój i Dobro!
„Szczęśliwa jest Ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa powiedziane Jej przez Pana” (Łk 1, 45). Rok wiary, jeśli ma być przeżyty owocnie nie może pominąć przykładu i wstawiennictwa Dziewicy z Nazaretu, która uwierzyła słowom anioła przy Zwiastowaniu i pokornie przyjęła wielką odpowiedzialność bycia Matką Boga. Na jej służebne posłuszeństwo w wierze wskazuje Ojciec Święty Benedykt XVI oraz ordynariusze Kościoła katolickiego w Ziemi Świętej.
W ostatnią niedzielę października (28.10) biskupi wraz z kapłanami diecezjalnymi i zakonnymi oraz liczną rzeszą wiernych zgromadzili się w sanktuarium Matki Bożej w Deir Rafat. Z okazji patronalnego święta diecezji jerozolimskiej, która obrała Maryję, córkę tej ziemi, na swoją główną Patronkę, u tronu Najśw. Maryi Panny, Królowej Palestyny i całej Ziemi Świętej, lokalny Kościół oficjalnie rozpoczął obchody Roku Wiary.
Historia sanktuarium rozpoczęła się 85 lat temu. W 1927 roku łaciński Patriarcha Jerozolimy Luigi Barlassina ustanowił święto Matki Bożej, Królowej Palestyny i tym samym dał początek kultowi maryjnemu w Deir Rafat. Głównym celem ustanowienia tego święta było ożywienie w świadomości chrześcijan mieszkających w Ziemi Świętej znaczenia Maryi, Dziewicy z Nazaretu i powierzenia Jej lokalnego Kościoła przeżywającego trudne czasy zmian politycznych oraz społecznych jakie miały miejsce po 1917 roku. Data liturgicznego święta została ustalona na 25 października, ale uroczystość odpustowa w sanktuarium, ze względu na umożliwienie jak najliczniejszego udziału parafian z całego terytorium, od początku była odprawiana w ostatnią niedzielę października. Stolica Apostolska zatwierdziła to święto w 1933 roku, motywując go potrzebą „błagalnej modlitwy o szczególną opiekę Najświętszej Maryi Panny dla tej ziemi“.
Do sanktuarium w Deir Rafat, blisko Beit Szemesz, na tegoroczną uroczystość Najśw. Maryi Panny, Królowej Palestyny i całej Ziemi Świętej ściągnęły tłumy wiernych ze wszystkich parafii Judei i Galilei. We Mszy św. odpustowej wzięło udział kilka tysięcy wiernych różnych obrządków, w tym duża grupa młodzieży. Ze względu na liczny udziału wiernych cała liturgia odbyła się przy ołtarzu polowym ustawionym obok sanktuarium. Podczas eucharystii zgromadzeni odnowili przyrzeczenia Chrztu Świętego oraz zostali pokropieni wodą święconą jako znak wiary w Boga Trójjedynego: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
W homilii łaciński patriarcha Fouad Twal, przypomniał zebranym drogę zawierzenia Maryi od zwiastowania aż do jej wniebowzięcia. Maryja, „pokorna służebnica Pańska” poczęła i porodziła Syna Bożego, dając mu ludzkie ciało i miłość matki. Droga wiary Maryi zaprowadziła ją za Jezusem na Golgotę, a następnie do pustego grobu, gdzie cieszyła się owocami zmartwychwstania swojego jedynego Syna. Tak jak w Wieczerniku czuwała na modlitwie w oczekiwaniu na dar Ducha Świętego, tak również dzisiaj, podkreślił patriarcha, wspiera wszystkich wierzących, jako matka i nauczycielka nowej ewangelizacji. Uroczystość Matki Bożej, Królowej Palestyny i całej Ziemi Świętej zakończyła się procesją z figurą Maryi po przyległych do sanktuarium alejkach skąpanych pięknym październikowym słońcem.
Patriarcha nawiązał również do Listu Pasterskiego, jaki Konferencja Ordynariuszy Ziemi Świętej opublikowała z okazji rozpoczętego Rok Wiary. Podkreśla się w nim rolę Maryi, córki tej ziemi i jej królowej, jako wzór do naśladowania oraz przemożną orędowniczkę u Boga. Dominującym tematem listu jest ukazanie Miejsc Świętych jako źródła nowej ewangelizacji. Zwierzchnicy wspólnot katolickich Ziemi Świętej wezwali kapłanów, osoby życia konsekrowanego oraz wszystkich wiernych do stawania się „żywymi znakami obecności Zmartwychwstałego” w ziemi wiary i zmartwychwstania.
„Nasza ziemia jest błogosławiona ponieważ jest miejscem objawienia Bożego, historii zbawienia i przede wszystkim świadkiem wcielenia Syna Bożego” – napisali sygnatariusze Listu. Świadomość przywileju bycia w miejscach, które są naznaczone geografią historii wiary Abrahama, patriarchów i proroków Starego Przymierza, przykładem zawierzenia Dziewicy Maryi z Nazaretu i apostołów oraz niezliczonych rzesz męczenników i wyznawców zobowiązuje do autentycznego świadectwa. Wobec „milionów osób przybywających tutaj, aby odnowić własną wiarę nawiedzając miejsca święte” lokalni chrześcijanie jako „żywe kamienie” Ziemi Świętej powinni być przykładem „wspólnoty żyjącej wiarą”.
Sytuacja w Palestynie i na Bliskim Wschodzie ciągle budzi niepokój, dlatego największym problemem mniejszości chrześcijańskiej jest ryzyko desperacji. „Nasza ziemia – czytamy w Liście – nadal cierpi z powodu przemocy, niesprawiedliwości, okupacji i niepewności”. Wobec zewnętrznego zagrożenia nasze wspólnoty – sugerują biskupi – powinny stawać się „centrami pulsującymi życiem”, głoszącymi nadzieję oraz promującymi sprawiedliwość, pokój i przebaczenie.
List Pasterski podpisany przez patriarchę Fouada Twala i pozostałych zwierzchników wspólnot katolickich Ziemi Świętej zawiera praktyczne wskazania na Rok Wiary. Na pierwszym miejscu wskazuje potrzebę organizowania modlitewnych spotkań i liturgii o wymiarze ekumenicznym. Duże znaczenie ma mieć także celebracja sakramentów, a zwłaszcza Pojednania i Eucharystii. Lokalni chrześcijanie zostali zaproszeni ponadto do pielgrzymowania po sanktuariach Ziemi Świętej, które są częścią ich codziennego życia. Zachęcono jednocześnie do organizowania inicjatyw formacyjnych, ekumenicznych oraz naukowych na wszystkich szczeblach wspólnoty eklezjalnej.
Górująca na szczycie sanktuarium w Deir Rafat figura Matki Bożej z gestem wyciągniętej ręki, symbolizuje zatroskanie i błogosławieństwo ofiarowane swojej ojczystej ziemi oraz wszystkim jej mieszkańcom i pielgrzymom z całego świata.
o. dr Jerzy Kraj OFM