Anioł Pański z Ojcem Świętym Franciszkiem

Drodzy bracia i siostry !

Dzisiaj, w Pierwszą Niedzielę Adwentu, zaczynamy nowy rok liturgiczny, to  znaczy nową drogę Ludu Bożego z Jezusem Chrystusem, naszym Pasterzem, który nas prowadzi przez historię do pełnej realizacji Królestwa Bożego

Dlatego ten dzień ma szczególny urok, pozwala nam doświadczyć głębokiego poczucia sensu historii. Odkrywamy na nowo piękno bycia w drodze: Kościół, ze swym powołaniem i misją, i cała ludzkość, narody, cywilizacje, kultury, wszyscy jesteśmy w drodze, wędrujemy po ścieżkach czasu. W drodze dokąd? Mamy wspólny cel? Co jest tym celem?

Pan odpowiada nam przez proroka Izajasza:

„Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami”(Iz 2,2-3). Jest to uniwersalne pielgrzymowanie do wspólnego celu, Którym  w Starym Testamencie jest Jerozolima, gdzie stoi świątynia Pana, ponieważ stamtąd, z Jerozolimy, przyszło objawienie oblicza Boga i Jego Prawa. To Objawienie znalazło swoje wypełnienie w Jezusie Chrystusie, i „świątynią Pana” stał się On sam, Słowo, które stało się ciałem: On jest przewodnikiem i równocześnie  celem pielgrzymowania ludu Bożego; a w jego świetle także inne narody  mogą wędrować do Królestwa sprawiedliwości i pokoju. Dalej prorok mówi: „swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny” (2,4).

Ta wędrówka nigdy się nie kończy. Tak jak w życiu każdego z nas jest zawsze potrzeba rozpoczęcia od nowa, powstania, aby odzyskać poczucie celu własnego istnienia, tak również wielka rodzina ludzka zawsze potrzebuje odnowienia wspólnego horyzontu, ku któremu zmierzamy. Horyzontu nadziei! Czas Adwentu, który dzisiaj ponownie rozpoczynamy, przywraca nam horyzont nadziei, nadziei, która nie zawodzi, ponieważ jest oparta na Słowie Bożym.

Wzorem tej duchowej postawy, tego sposobu bycia i podążania przez życie, jest Maryja Dziewica. Prosta wiejska dziewczyna, która nosi w sercu całą Bożą nadzieję ! W jej łonie nadzieja Boga przyjęła Ciało, stała się Człowiekiem, stała się historią: Jezusem Chrystusem. Jej Magnificat jest pieśnią wędrującego Ludu Bożego i wszystkich mężczyzn i kobiet, którzy pokładają nadzieję w Bogu, w mocy Jego łaski. Pozwólmy się Jej prowadzić w tym czasie oczekiwania i aktywnego czuwania.

po modlitwie Anioł pański

Umiłowani Bracia i Siostry,

Dziś obchodzimy światowy dzień walki z HIV, AIDS. Wyraźmy naszą bliskość wobec osób dotkniętych (tą choroba), w szczególności w stosunku do dzieci, ta bliskość która powinna być bardzo konkretna milczącą służbę wielu misjonarzy i pracowników. Módlmy się za wszystkich, również za lekarzy i naukowców.  by każdy chory bez wyjątku mógł oczekiwać opieki której potrzebuje.

Serdecznie pozdrawiam wszystkich obecnych (dziś) pielgrzymów: rodziny, parafie, stowarzyszenia. W szczególny sposób pozdrawiam wiernych przybywających z Madrytu, chór „Florilege” z Belgii, grupę „Rodzina razem” z Solofra i Stowarzyszenie rzemieślników z Rzymu. Pozdrawiam wiernych z Bari, Sant’Elpidio a Mare, z Pollenza i z Grumo Nevano.

Wszystkim życzę dobrego początku Adwentu.

Smacznego i do zobaczenia!

Tłumaczenie: Radio Maryja