Ewangelia

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi

Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

…i rozważała w swym sercu

Niedziela Świętej Rodziny jest w tym roku jednocześnie jego zakończeniem… Zaś w pierwszy dzień Nowego Roku obchodzimy tradycyjnie Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Co ciekawe, w oba te dni słyszymy w odczytywanym fragmencie Ewangelii bardzo podobne zdanie o postawie Maryi, która zachowywała wszystkie wspomnienia i rozważała je w swoim sercu. Tak czyniła w betlejemskiej grocie, tak postępowała także dwanaście lat później, gdy wraz z Józefem szukała i odnajdowała w Jerozolimie zaginionego Jezusa. Tej postawie pozostała wierna przez całe swoje życie.

Koniec roku jest tradycyjnie czasem wszelkiego rodzaju podsumowań, plebiscytów, remanentów. Zamykamy naszą refleksją pewien okres życia – minione dwanaście miesięcy. Jaka jednak jest nasza refleksja? Czy ogranicza się tylko do sentymentalnego wspominania? A może jest źródłem smutku, rozgoryczenia i pretensji? Jeżeli chcemy naśladować Maryję w Jej postawie rozważania, to nasza refleksja powinna być przede wszystkim oparta na Słowie Bożym. Powinna być dostrzeżeniem w minionym roku Jego zbawczego działania w naszym życiu. Powinna pobudzać do dziękczynienia – a to dzięki odpowiedzi na pytanie: jak Bóg mnie w ostatnich dwunastu miesiącach prowadził? Jak w moim życiu ujawniała się Jego Opatrzność? I niech nas nie zraża nawet to, że niektóre z naszych wspomnień mogą być bolesne, trudne… Zechciejmy pytać – jak Maryja – i tak jak Ona próbować dostrzec także w nich dar miłości Ojca. Miejmy przy tym świadomość, że niektóre z tych wydarzeń mogą dla nas pozostać niezrozumiałe jeszcze długo; być może nawet aż do momentu odejścia z tego świata…

Także wchodząc w Nowy Rok zechciejmy przyjąć tę właśnie postawę serca Maryi – postawę rozważania wielkich dzieł Bożych, postawę dostrzegania w codziennych, nawet drobnych sytuacjach, Jego działania. Prośmy Maryję, by nauczyła nas odczytywać i wybierać zawsze wolę Bożą. By uczyła nas duchowego rozeznawania – co jest wezwaniem Bożym, a co iluzją lub pokusą złego ducha.

Maryjo! Ty rozważałaś w swoim sercu wielkie dzieła Bożej miłości. Naucz i nas tej postawy. Wyproś nam łaskę dostrzegania w naszym życiu znaków Bożej Opatrzności. Zawierzamy Tobie nasze rodziny i nas samych. Niech w Nowym Roku wspiera nas Twoja opieka i wstawiennictwo!