Sylwetka księdza kardynała Stefana Wyszyńskiego (1901-1981)
Ksiądz kardynał Stefan Wyszyński to charyzmatyczny przywódca polskiego Kościoła w okresie PRL i jeden z najwybitniejszych Polaków XX wieku. W jego życiorysie znajdują odbicie najważniejsze wydarzenia tego okresu: II wojna światowa, zmagania z ideologią komunistyczną, wreszcie narodziny „Solidarności”.
Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli nad Bugiem. Od 1920 r. kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1924 r. W latach 1925–1929 kontynuował naukę na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1929 r. uzyskał doktorat na podstawie rozprawy „Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły”. Rok później został profesorem prawa kanonicznego i socjologii w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku.
Po kampanii wrześniowej 1939 r. musiał ukrywać się przed gestapo (przed wojną w swoich publikacjach zdecydowanie przeciwstawiał się nazizmowi). Podczas Powstania Warszawskiego był kapelanem zgrupowania AK „Kampinos”. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Włocławka, gdzie zaangażował się w prace nad ponownym otwarciem seminarium. W 1946 r. papież Pius XII mianował go biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakrę biskupią przyjął na Jasnej Górze 12 maja 1946 r. z rąk prymasa Augusta Hlonda. Jako dewizę przyjął hasło Soli Deo (Jedynemu Bogu). Dwa lata później, po śmierci księdza kardynała Hlonda, został podniesiony do godności arcybiskupa metropolity warszawsko-gnieźnieńskiego, prymasa Polski, a 12 stycznia 1953 r. otrzymał kapelusz kardynalski (którego nie mógł odebrać osobiście, gdyż władze komunistyczne odmówiły mu wydania paszportu).
14 lutego 1950 r. prymas Wyszyński, jako głowa polskiego Kościoła, zawarł porozumienie z władzami PRL. Ugoda trwała krótko. Już 25 września 1953 r. prymas został aresztowany. Do jesieni 1956 r. przebywał w kolejnych miejscach odosobnienia, m. in. w Komańczy, gdzie powstał tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego, pomyślanych jako odnowienie ślubów lwowskich Jana Kazimierza z czasów potopu szwedzkiego.
Po odzyskaniu wolności w latach 1957–1966 prowadził Wielką Nowennę, która miała przygotować naród na obchody Tysiąclecia Chrztu Polski. Kardynał Wyszyński był też jednym z inicjatorów słynnego orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich, co spotkało się z ostrą reakcją władz komunistycznych. Pozostawał aktywnym uczestnikiem obrad Soboru Watykańskiego II, podczas którego złożył na ręce papieża Pawła VI memoriał Episkopatu Polski w sprawie ogłoszenia Maryi Matką Kościoła. Prośba ta została spełniona 21 listopada 1964 r. Wobec napiętej sytuacji polityczno-społecznej w Polsce prymas Wyszyński podejmował starania mające na celu łagodzenie konfliktów na linii rząd – opozycja. W latach 1980–1981 pełnił rolę pośrednika w negocjacjach pomiędzy władzą a „Solidarnością”.
Prymas Polski Stefan Kardynał Wyszyński zmarł 28 maja 1981 r. w Warszawie, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Miał 80 lat, z których 57 przeżył jako kapłan. Trumna z jego ciałem spoczęła w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie, a pogrzeb stał się wielką manifestacją narodową.
Po ponad 40 latach od śmierci, 12 września 2021 r., ks. kard. Stefan Wyszyński zostanie ogłoszony błogosławionym.
Akademia Nowoczesnych Mediów i Komunikacji KUL/radiomaryja.pl
