Papieski krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” dla Haliny i Janusza Mazurków

Papież Franciszek odznaczył krzyżem „Pro Ecclesia et Pontifice” małżeństwo z Torunia: Halinę i Janusza Mazurków. W kościele pw. św. Józefa (remptoryści) w Toruniu uroczystego wręczenia odznaczenia dokonał ks. bp Wiesław Śmigiel, pasterz diecezji toruńskiej.

Dziś wielkie święto przeżywa diecezja toruńska, bo właśnie tutaj, małżeństwo z Torunia otrzymało wyjątkowe wyróżnienie – papieski krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice”. Podczas uroczystej Mszy św. sprawowanej przez ks. bp Wiesława Śmigla nie zabrakło ks. bp seniora Andrzeja Suskiego oraz licznie zgromadzonych wiernych.

Pasterz diecezji toruńskiej w czasie homilii wspominał liczne zaangażowanie państwa Mazurków, a także świadectwa osób dla których byli inspiracją.

– Nic tak bardzo nas nie przemienia jak spotkanie z przykładem dobrego życia. Są takie sytuacje, w których słowa są zbędne, ponieważ całe życie staje się jednym wielkim słowem, upomnieniem, wezwaniem i świadectwem – zaznaczył.

Wdzięczność wobec swoich niezwykłych parafian wyraził także proboszcz, o. Wojciech Zagrodzki CSsR, wspominając nie tylko posługę Janusza Mazurka jako akolity, ale i współczucie i życzliwość, jakimi otacza swoich chorych Halina Mazurek.

– W każdym pacjencie widzi odbicie twarzy Chrystusa (…) Trudne do policzenia są nawrócenia na wiarę tym, którym posługiwała jako lekarz – dodał.

Małżonkowie dziękując za wyróżnienie, wyrazili również wdzięczność dla tych, którzy w ich życiu stali się świadectwem lub wezwaniem do większej miłości, ale  swoje podziękowania zaczęli od zwrócenie się do Boga i wyrażenie wdzięczności za dar życia jakim ich obdarzył. Podkreślili, że dobro, którym mogli się dzielić z innymi, jest zasługą samego Stwórcy.

– Staraliśmy się, by wszystko, co robimy było zrobione jak najlepiej, ale mamy też świadomość, że wszystko jest obarczone wieloma błędami, niedoskonałościami, ograniczeniami, skażone naszą grzesznością. Nasza działalność dopiero w rękach Boga stawała się świadectwem – akcentowali.

Odznaczenie „Pro Ecclesia et Pontifice” przyznawane jest od 1888 roku. Wprowadził je papież Leon XIII z okazji 50. rocznicy swoich święceń kapłańskich. Przyznawany przez Papieża w dowód uznania dla zaangażowania w pracę na rzecz Kościoła.

Halina Hejnowicz-Mazurek urodziła się 7 grudnia 1948 r. w Krośnie. Z zawodu jest lekarzem chorób wewnętrznych. Janusz Mazurek urodził się 17 sierpnia 1948 r. w Krośnie. Z zawodu jest radioastronomem. 16 września 1973 roku zawarli związek małżeński. W tym samym roku, po ukończeniu studiów, podjęli pracę w Toruniu, a w 1981 roku osiedlili się na terenie toruńskiej parafii św. Józefa. Już w 1983 roku zaangażowali się w rodzący się wtedy w parafii św. Józefa Ruch Kościoła Domowego. Dość szybko znaleźli się w gronie osób odpowiedzialnych za Ruch Kościoła Domowego Diecezji Chełmińskiej. W 1988 roku zostali powołani do Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej Diecezji Chełmińskiej. W marcu 1991 roku zaangażowali się w pracę parafialnego koła Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Byli jednymi z tych, którzy zainicjowali dwie ważne inicjatywy Stowarzyszenia Rodzin Katolickich: istniejący do dzisiaj bodaj pierwszy w Toruniu Klub Seniora (2004 rok), który gromadzi i aktywizuje osoby w podeszłym wieku, oraz świetlicę „Marcelinek”, która działała w charakterze domu dziennego pobytu dla dzieci z rodzin patologicznych, gdzie oprócz opieki i ciepłych posiłków zapewniana była pomoc w nauce i wychowaniu (działała w latach 1996-2009). Ponadto w 1991 roku zaangażowali się w rodzące się wtedy wielkie dzieło Radia Maryja. W latach 1992-1999 byli członkami Sekretariatu ds. Laikatu Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, animując apostolat ludzi świeckich w ośrodkach redemptorystów w Polsce. Do dnia dzisiejszego począwszy od 1995 roku współprowadzą rekolekcje dla małżeństw w ramach ruchu „Spotkania Małżeńskie” (od roku 2000 są liderami ośrodka toruńskiego), a od 2002 roku prowadzą również „Wieczory dla Zakochanych” (forma przygotowania narzeczonych do sakramentu małżeństwa). Sprawa formacji małżeńskiej i przygotowania narzeczonych była im zawsze bliska.

W ich małżeństwie przyszło na świat czworo dzieci (jedno z nich zmarło). Każda z trzech córek po założeniu własnej rodziny w dalszym ciągu czynnie uczestniczy w życiu Kościoła w parafiach zamieszkania. Ponadto Halina i Janusz w 1997 roku przyjęli pod swój dach Małgorzatę, wówczas 20-letnią dziewczynę z Białorusi, która mieszkała w ich domu przez 13 lat, jej rodzice zmarli i od 16. roku życia pozostała sama. Oni sami traktowali ją jak kolejną córkę, zapewniając jej nie tylko warunki do życia, ale również wychowanie.

Halina jako lekarz znana jest z tego, że nigdy nie wzbraniała się udzielać pomocy medycznej nawet najbardziej zaniedbanym, czy wręcz brudnym pacjentom. Nigdy nie brzydziła się potrzebującym człowiekiem. Była szanowana nie tylko ze względu na swoją wiedzę medyczną, ale również ze względu na umiejętność nawiązania serdecznego kontaktu z człowiekiem i wierność swoim przekonaniom etycznym, pozostając świadkiem wiary również w praktyce lekarskiej. Bezinteresownie posługiwała jako lekarz domowy zgromadzeniom zakonnym, m.in. redemptorystom.

W roku 2015 Janusz Mazurek przyjął posługę akolity stałego i ofiarnie zaangażował się nie tylko w służbę przy ołtarzu, ale również w niesienie Komunii św. chorym.

Halina i Janusz Mazurkowie zostali odznaczeni medalem „Zasłużony dla Diecezji Toruńskiej” w 2002 roku. Od 2016 roku są oblatami Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści).

Ich dom rodzinny był otwarty na każdego człowieka. Wielu chętnie do nich przychodziło, by choć przez chwilę, jak mówili, „pooddychać zdrowym powietrzem ich życia rodzinnego”, a wychodzili z ich domu mocniejsi do pełnienia swoich zadań. Oddziaływali na wielu nie tylko słowem, ale również samym stylem życia rodzinnego i religijną atmosferą domu. Są małżeństwem na wskroś apostolskim, oddziaływującym na wielu.

Renata Czerwińska/diecezja-toruń.pl

radiomaryja.pl