Nowi święci Kościoła
Ojciec Święty Franciszek upoważnił ks. kard. Angelo Amato, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, do ogłoszenia dekretów dotyczących cudów, jakie dokonały się za wstawiennictwem bł. Ludwika z Casorii i bł. Amato Ronconiego.
Datę kanonizacji tych obydwu błogosławionych ogłosi Papież po wysłuchaniu opinii kardynałów zgromadzonych na konsystorzu. Ojciec Święty zatwierdził także dekrety o heroiczności cnót Sług Bożych: ks. abp. Alana Marii Guynot de Boismenu oraz redemptorysty Wilhelma Janauschka.
Franciszkanin – bł. Ludwik z Casorii (1814-1885) pracował jako nauczyciel chemii, matematyki i fizyki. W 1832 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Taurano i otrzymał imię Ludwik. W 1837 r. przyjął święcenia kapłańskie. Zajmował się propagowaniem III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. W 1847 r., podczas jednej z modlitw, przeżył intensywne doświadczenie duchowe, po którym postanowił całkowicie poświęcić się pracy wśród chorych i ubogich. Założył wiele dzieł, które im służyły. W ramach szerzenia miłosierdzia i dobra promował kulturę, widząc w niej drogę do wiary i środek do moralnego odrodzenia człowieka. Zmarł w Hospicjum Morskim, ostatnim jego dziele, przeznaczonym dla emerytowanych marynarzy. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 18 kwietnia 1993 roku.
Drugi z przyszłych świętych, tercjarz franciszkański – bł. Amato Ronconi – żył w XIII wieku. Założył w Saludecio koło Rimini na północy Włoch szpital-przytułek dla pielgrzymów, istniejący do dziś jako dom starców.
Jeden z dekretów o heroiczności cnót dotyczy Sługi Bożego ks. abp. Alana Marii Guynot de Boismenu (1870-1953) ze zgromadzenia Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusowego. Drugi natomiast dotyczy austriackiego redemptorysty Wilhelma Janauschka (1859-1926). Jak przypominają Ojcowie Redemptoryści, o. Janauschek pochodził z wielodzietnej rodziny – pięcioro dzieci wstąpiło do różnych zakonów. Po ukończeniu gimnazjum w Wiedniu Wilhelm został redemptorystą. Dewizą jego życia były słowa: „Jak Bóg chce, to jest najlepsze”.
Kapłan pełnił wiele urzędów: misjonarza ludowego, rekolekcjonisty i cenionego spowiednika. Po jego śmierci opinia świętego życia i liczne świadectwa wysłuchanych za jego wstawiennictwem modlitw spowodowały, że redemptoryści przenieśli jego szczątki z Centralnego Cmentarza Wiedeńskiego do kościoła Maria am Gestade.
MP