Kraków: szczątki siostry Emanueli Kalb złożono w kościele św. Tomasza
W ramach trwającego procesu beatyfikacyjnego w czwartek w Krakowie ekshumowano doczesne szczątki s. Emanueli Kalb ze Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego. Przeniesiono je z grobowca zakonnego na Cmentarzu Rakowickim do kościoła św. Tomasza.
Jak poinformowało biuro prasowe archidiecezji krakowskiej, prace ekshumacyjne przeprowadziła komisja powołana przez metropolitę krakowskiego ks. abpa Marka Jędraszewskiego na czele z ks. dr. Andrzejem Scąbrem, kierownikiem Referatu Spraw Beatyfikacyjnych w Kurii Metropolitalnej.
W skład komisji weszli m.in. lekarze biegli w dziedzinie anatomii i medycyny, technicy i duchowni. Obecne były przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego s. Maria Estera Kapitan i postulatorka sprawy beatyfikacyjnej s. Immakulata Kraska.
Po dokonaniu rekognicji, czyli kanonicznego rozpoznania, i przeprowadzeniu badań z zachowaniem wszelkich wymagań Sanepidu i prawa cywilnego doczesne szczątki s. Emanueli Kalb zostały złożone do metalowej trumienki, a ta po zamknięciu i opatrzeniu lakową pieczęcią Kurii Metropolitalnej została włożona do sarkofagu.
Prace zakończyła Msza św. odprawiona w intencji beatyfikacji s. Emanueli, której przewodniczył ks. Andrzej Scąber.
Emanuela Kalb była konwertytką z judaizmu. Urodziła się w rodzinie żydowskiej 26 sierpnia 1899 r. w Jarosławiu i miała na imię Chaje (Helena). Była najstarszą z sześciorga dzieci. W 1916 r. zmarła jej matka. Wkrótce potem Chaje zachorowała i w szpitalu zetknęła się z siostrami zakonnymi.
Po powrocie do zdrowia 18 stycznia 1919 r. przyjęła w katedrze przemyskiej chrzest i imiona Maria Magdalena. Zdobyła wykształcenie pedagogiczne w Krośnie i pracowała jako nauczycielka. W 1927 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego w Krakowie, otrzymując imię zakonne Emanuela, 29 października 1933 r. złożyła śluby wieczyste.
Pracowała jako nauczycielka w szkołach i przedszkolach prowadzonych przez siostry. We wspólnocie zakonnej była mistrzynią nowicjatu, przełożoną domu, sekretarką generalną.
W 1941 r. złożyła akt ofiarowania za naród żydowski, „by poznał światło wiary, którym jest Chrystus”. Modliła się również za kapłanów i w tej intencji ofiarowała swe cierpienia, m.in. utratę słuchu. Utrzymywała kontakt z o. Danielem Rufeisenem, karmelitą bosym, pochodzącym z rodziny żydowskiej z Żywiecczyzny.
Od 1957 r. do końca życia przebywała w domu zakonnym przy ul. Szpitalnej 12 w Krakowie, pełniąc obowiązki bibliotekarki. Zmarła 18 stycznia 1986 r. w Krakowie w opinii świętości.
Jej proces beatyfikacyjny otworzył wiosną 2001 r. ks. kard. Franciszek Macharski. 14 grudnia 2015 r. papież Franciszek ogłosił dekret o heroiczności cnót s. Emanueli. Do beatyfikacji konieczne jest potwierdzenie cudu za jej wstawiennictwem.
PAP/RIRM