Był wielkim darem dla rodziny i Kościoła w Polsce
Mówi ksiądz arcybiskup Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, metropolita przemyski:
– Świętej pamięci ks. abp Majdański był więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych, co jeszcze bardziej zjednoczyło Go z Kościołem cierpienia, ale jednocześnie Kościołem nadziei. Mówił dobrze wieloma językami. Zdolności, którymi obdarzył Go Bóg, wykorzystywał w sposób znaczący dla dobra Kościoła w Polsce. Niewątpliwie to postać nietuzinkowa. Przez szereg lat był redaktorem „Ateneum Kapłańskiego”, dzięki czemu miał duży wpływ na formowanie mentalności kleryków, księży i elit katolickich.
To człowiek zaufania Ojca Świętego Jana Pawła II. Można powiedzieć, że były to dwie pokrewne dusze w dziedzinie obrony życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. W styczniu 1980 r. Ojciec Święty powołał Go na wiceprzewodniczącego i sekretarza Watykańskiego Komitetu ds. Rodziny, który miał za zadanie przygotować Synod Biskupów nt. „Zadań rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym”. Synod ten zajął bardzo zdecydowane stanowisko m.in. dzięki głosom świeckich z całego świata, których jako audytorów przygotowywał właśnie Ksiądz Arcybiskup Majdański. Warto dodać, że po tym synodzie myśl Kościoła nt. rodziny i wychowania zyskała nowe impulsy, z których jeszcze długo będziemy korzystać. Ksiądz Arcybiskup pochodził z bardzo ciekawej rodziny, mocno zakorzenionej w polskiej mentalności, mentalności Kościoła. Jego brat Walenty był znanym publicystą, autorem książki pt. „Giganty”. W swojej twórczości opartej na rzetelnych obliczeniach, tendencjach mentalnościowych, moralnych i badaniach demograficznych przewidział powolne wymieranie Europy. Bardzo prześladowały go władze komunistyczne, które nie pozwalały mu na publikację tych – ich zdaniem – niebezpiecznych przemyśleń.
Ksiądz Arcybiskup Kazimierz Majdański był człowiekiem dużych talentów, niełatwego charakteru, ale dzięki temu miał wewnętrzną moc do zrealizowania programów szczególnie trudnych i zajmowania stanowiska niejednokrotnie wbrew opinii całego środowiska. Jako były więzień hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau był świadkiem na procesie lekarzy, autorów zbrodniczych eksperymentów medycznych, co pomogło w ujawnieniu prawdy o tamtych czasach. Ponadto jako założyciel Instytutu Studiów nad Rodziną przy Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i wielki promotor tej tematyki ma wielką zasługę w wypracowywaniu właściwej koncepcji małżeństwa i rodziny. Człowiek niezwykle odważny, pracowity, niewątpliwie wychował i zapalił wielu ludzi do kontynuowania tego wielkiego dzieła. Do ostatnich dni interesował się tematyką ochrony życia. Wiele razy otrzymywałem od niego listy z prośbą o interwencję, w których pisał, że w jego przekonaniu, w Polsce wciąż za mało jest działań w obronie tego etosu moralnego, chrześcijańskiego, tej kultury życia, która jest jasna i twórcza dla społeczeństw odważnych. Niewątpliwie przejdzie do historii jako nieprzeciętny biskup, jako człowiek wielkich zasług dla Kościoła w Polsce, jako świadek niezłomny. Jestem wdzięczny Panu Bogu za tego Człowieka, Biskupa, który był jednym z filarów duchowości w Polsce. Może nie zawsze Go docenialiśmy należycie, ale na pewno mieliśmy do Niego wielki szacunek, żywiliśmy wdzięczność za Jego dokonania. Myślę, że teraz Polska jeszcze bardziej doceni Go jako wielki dar Boży dla całej rodziny Kościoła w naszej Ojczyźnie.
not. Mariusz Kamieniecki