TK: przepisy ustawy o gruntach warszawskich – konstytucyjne

Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodne z ustawą zasadniczą przepisy ustawy o gruntach warszawskich, która miała rozwiązać problem nieruchomości objętych tzw. dekretem Bieruta z 1945 r.

W ocenie Trybunału ustawa ujednoliciła i uporządkowała przesłanki odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu dla dawnego właściciela.

TK rozpatrywał tę sprawę w pełnym składzie. Zdania odrębne do wyroku zgłosiło troje sędziów: Piotr Pszczółkowski, Julia Przyłębska i Zbigniew Jędrzejewski.

Ustawę do Trybunału zaskarżył prezydent Bronisław Komorowski. Wątpliwości co do konstytucyjności przepisów objętych wnioskiem były zgłaszane podczas prac nad ustawą w Sejmie i Senacie. Przypomniał to podczas rozprawy mec. Aleksander Proksa. Adwokat przedstawił wówczas opinię prezydenta.

– Dodawany artykuł 214 a, wprowadzając nieznane na gruncie dekretu warszawskiego przesłanki odmowy uwzględnienia wniosku dekretowego, stanowi kolejną próbę ograniczenia uprawnień byłych właścicieli gruntów warszawskich, co ze względu na artykuł 3 ust. 1 ustawy nowelizującej oznaczać będzie w praktyce zmianę zasad rozpatrywania wniosków byłych właścicieli w porównaniu z zasadami wynikającymi z dekretu warszawskiego bez dokonywania formalnej zmiany w przepisach samego dekretu – powiedział mec. Aleksander Proksa.

Koalicja PO-PSL ułatwiła tym samym prezydent stolicy Hannie Gronkiewicz-Waltz pozbycie się problemu odszkodowań za zabrane nieruchomości w Warszawie.

Skutkiem wejścia w życie tzw. dekretu Bieruta było przejęcie wszystkich gruntów w granicach miasta przez gminę miasta stołecznego Warszawy, a w 1950 r. – w związku ze zniesieniem samorządu terytorialnego – przez Skarb Państwa.

Dekretem uzasadnianym „racjonalnym przeprowadzeniem odbudowy stolicy i dalszej jej rozbudowy zgodnie z potrzebami narodu” objęto ok. 12 tys. ha gruntów, w tym ok. 20-24 tys. nieruchomości.

RIRM