Pierwsze liturgiczne wspomnienie bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej  – niewidomej Matki niewidomych i słabowidzących

Kościół w Polsce obchodzi dziś pierwsze liturgiczne wspomnienie bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej. Jej beatyfikacja odbyła się 12 września 2021 r. w Warszawie. Ks. kard. Marcello Semeraro w imieniu papieża Franciszka powiedział wówczas w homilii, że „charakteryzowała ją niezachwiana wiara w Boga i w Jego Opatrzność”.

Od czasu beatyfikacji bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej do jej sarkofagu pielgrzymowało ponad 35 tys. osób.

„W naszej »księdze pielgrzymów« mamy odnotowanych 700 wpisów od grup liczących 50-90 osób oraz pielgrzymów indywidualnych, którzy przybywają do Lasek pod Warszawą pojedynczo oraz rodzinne” – powiedziała siostra.

Zaznaczyła, że „większość pątników to osoby z Polski, choć są także pielgrzymi z Ameryki Południowej, Hiszpanii, Włoch czy studenci lub księża z misji afrykańskich”.

„Przyjeżdżają także Polacy, którzy na co dzień mieszkają poza ojczyzną, a odwiedzając kraj, nawiedzają także grób Matki Czackiej” – dodała.

S. Gabriela powiedziała, że „wśród pielgrzymów największy odsetek stanowią grupy parafialne, wspólnoty i stowarzyszenia oraz uczniowie szkół, którzy odwiedzają Laski w ramach programu MEiN Poznaj Polskę traktując to miejsce, nie tylko jako ośrodek kultu bł. Matki Czackiej, ale także miejsce, gdzie dzięki właśnie Matce Elżbiecie dziś wzrastają i przygotowują się do dorosłego życia osoby z niepełnosprawnością – niewidome i słabowidzące”.

Powiedziała, że adnotacje w księdze pamiątkowej, do której wpisują się pątnicy, pokazują, że wiele osób szuka u błogosławionej wsparcia w swoim życiu osobistym i rodzinnym.

„Żyjemy w czasach, w których trudno o prawdę w przestrzeni publicznej, społecznej czy politycznej. Wiele kwestii jest coraz bardziej rozmytych, co powoduje, że niektórzy czują się zagubieni i szukają jakiegoś punktu odniesienia, światła w swoim życiu” – zauważyła s. Gabriela.

Zapewniła, że wszystkie zostawione w Laskach intencje siostry polecają Bogu codziennie w swoich modlitwach za wstawiennictwem bł. Matki Elżbiety.

Przekazała, że „siostry przygotowały 100 relikwii błogosławionej, które w większości zostały wprowadzone do polskich parafii”. Wspomniała, że pośród różnych próśb zrealizowana została też od Wielkiego Przeoratu Zakonu Templariuszy, który ma swą siedzibę w Katowicach.

Zaznaczyła, że są także prośby o relikwie z zagranicy.

„W Ukrainie wprowadzono relikwie Matki w dwóch parafiach w Żytomierzu – tam, gdzie postanowiła oddać swe życie Bogu dla niewidomych, w Białej Cerkwi, gdzie się urodziła i była chrzczona, oraz w naszych domach zakonnych na Ukrainie, w Indiach i Rwandzie. Przekazałyśmy także relikwie do sześciu parafii w Stanach Zjednoczonych, w tym do Kalifornii, Illinois, Massachusetts, Nowego Yorku, czy New Jersey, a także do Kanady i na Słowację do kościoła w Koszycach, którym opiekują się ojcowie dominikanie. W kolejce czeka jeszcze np. Warna w Bułgarii” – powiedziała s. Gabriela.

„Mamy także wiele zaproszeń z różnych stron Polski, aby przyjechać z relikwiami i opowiedzieć o bł. Matce Czackiej” – dodała.

Od października zeszłego roku siostry podróżują z błogosławioną Matką w nawiedzeniach jej relikwii do różnych grup i wspólnot modlitewnych, stowarzyszeń czy środowisk, np. diecezjalnej służby zdrowia, KIK-u czy katechetów szkół specjalnych.

Podkreśliła, że „Ukraina zajmowała szczególne miejsce w sercu bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej”.

Róża Czacka urodziła się 22 października 1876 roku w Białej Cerkwi, która obecnie znajduje się w Ukrainie. W wieku 22 lat straciła wzrok. Wtedy podjęła decyzję, że będzie opiekować się niewidomymi. Uczyła się – m.in. we Francji i Szwajcarii – nowoczesnych wówczas metod pomocy takim osobom. W 1911 r. w Warszawie założyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi i placówki edukacyjno-wspierające osoby z dysfunkcją wzroku w różnym wieku. Zainicjowała akcję przepisywania książek alfabetem Braille’a i stworzyła pierwszą na ziemiach polskich bibliotekę dla niewidomych.

„W 1915 r., w wyniku działań wojennych, przybyła do Żytomierza i pozostała tam przez trzy lata. W tym miejscu powołanie do życia konsekrowanego nabrało w jej życiu realnego kształtu. Wspominając ten czas po latach opowiadała: >>W Żytomierzu Miłosierdzie Boże wielkie. W Żytomierzu odrzuciłam powoli wszystko<<” – powiedziała s. Gabriela.

Wyjaśniła, że „fakt wyzbycia się kolejnych rzeczy, miejsc, osób matka Czacka odczytywała jako wielką łaskę od Boga zapraszającą ją do głębszej z Nim relacji”.

W 1916 r. Czacka wstąpiła do zakonu św. Franciszka, a potem – już po powrocie do Warszawy w 1918 r. – założyła Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, które podejmują posługę wśród niewidomych na duszy i cele.

Posługę na Ukrainie – ziemi rodzinnej Matki Czackiej, zgromadzenie rozpoczęło w 1991 roku w Starym Skałacie na terenie województwa tarnopolskiego. Dom sióstr stał się bazą na letnie wakacje i ferie zimowe dla rodzin z dziećmi niewidomymi z Żytomierza i Charkowa.

Od 2012 r. prowadziły tam Centrum Rehabilitacji i wczesnej pomocy niewidomym dzieciom oraz ich rodzicom im. św. Jana Pawła II „Światło Nadziei”. Odbywały się tam turnusy rehabilitacyjne, w których brały udział małe dzieci wraz z rodzicami.

Od jesieni 2003 r. siostry posługują także w Żytomierzu. W prowadzonej ochronce dzieci niewidome uczyły się podstawowych czynności dnia codziennego.

Siostra Gabriela zapewniła, że mimo trudnych warunków związanych z wojną siostry nie wyjechały z Ukrainy pomagając na miejscu niewidomym, którzy tam zostali.

„W Polsce organizujemy dla nich pomoc humanitarną, żeby zawieść ją tak do Żytomierza, jak i Starego Skałatu, dopóki jest to jeszcze możliwe” – powiedziała.

„W Starym Skałacie, w woj. tarnopolskim, przebywa obecnie ponad 30 osób z rodzin, które uciekły z Charkowa, Buczy i innych miejsc objętych działaniami wojennymi. Na razie dzieci nie słyszą tam alarmów bombowych i syren, które, biorąc pod uwagę ich niepełnosprawność, są traumatycznym doświadczeniem” – powiedziała s. Gabriela.

Wyjaśniła, że dzieci niewidome w czasie wojny są w całości skazane na pomoc innych.

Poinformowała, że „w Polsce w domu rekolekcyjnym w Laskach oraz w ośrodkach w Rabce i Sobieszewie siostry goszczą łącznie ponad 60 osób – dzieci niewidomych z mamami z Ukrainy”.

„Wcześniej przez nasze ośrodki przewinęły się także dzieci niewidome z żytomierskiego sierocińca, które docelowo gdzie indziej znalazły swoje miejsce pobytu” – dodała s. Gabriela.

Wspomnienie bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej po jej beatyfikacji nie zostało do tej pory wpisane do kalendarza liturgicznego diecezji polskich, ale znajduje się pod datą 19 maja w martyrologium, co umożliwia odprawienie oficjum i Mszy św. – wyjaśniono w „Liturgii godzin”.

Datę 19 maja jako wspomnienie liturgiczne Matki Czackiej ogłosił metropolita warszawski 30 sierpnia 2020 r. w czasie konferencji prasowej w Warszawie.

„W naszym środowisku wspomnienie bł. Matki Czackiej ma rangę święta. Mamy już teksty liturgiczne, z których możemy się modlić” – podsumowała s. Gabriela.

PAP