Patron polskiej młodzieży

Maryjność i Eucharystia wyznaczały życie młodego Stanisława Kostki, który
mimo silnych nacisków rozpowszechniającego się w tamtych czasach protestantyzmu
z heroizmem bronił duchowości zanurzonej w Maryi i Chrystusie Eucharystycznym. A
kierowała nim zawsze bezwzględna chęć pełnienia woli Bożej.

Z kraju wyjechał jako 14-letni chłopiec, by w wiedeńskim gimnazjum prowadzonym
przez jezuitów odebrać stosowne wykształcenie. Uczył się pilnie i jednocześnie
prowadził intensywne życie religijne. Doznał głębokich przeżyć mistycznych,
które miały związek ze szczególnym nabożeństwem św. Stanisława do Matki Bożej.
Często był nierozumiany. Dość wcześnie odkrył w sobie powołanie zakonne i
zapragnął na nie odpowiedzieć. Przeszkodą była jednak rodzina, która nie godziła
się na taką przyszłość dla niego. Jedynym wyjściem była więc ucieczka. Zostawił
bliskich i trafił do nowicjatu OO. Jezuitów w Rzymie. Tam swoją wzorową postawą,
duchową dojrzałością i życiem przepełnionym modlitwą ubogacał innych. W wieku
zaledwie 18 lat złożył śluby zakonne, ale niedługo było mu dane żyć we
wspólnocie. Zmarł w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a na krótko
przed śmiercią – jak zeznał naoczny świadek – kiedy się modlił, jego twarz
zajaśniała przedziwnym światłem, a św. Stanisław miał wtedy powiedzieć, że
przyszła po niego Matka Boża wraz z orszakiem świętych dziewic.
Wieść o śmierci Stanisława rozeszła się po całym Rzymie, a w jego pogrzebie
uczestniczyli nawet kardynałowie. Wkrótce po śmierci św. Stanisława wierni
zaczęli zanosić modlitwy do Boga za wstawiennictwem młodego jezuity, a w 1606 r.
Papież Paweł V ogłosił Stanisława błogosławionym. Od roku 1671 uznawany jest za
patrona Polski. Jego kanonizacji dokonał Benedykt XIV w 1726 roku. Jan XXIII
uznał św. Stanisława Kostkę za szczególnego patrona młodzieży polskiej.
Świętemu Stanisławowi przypisuje się zwycięstwo Polski nad Turkami w bitwie pod
Chocimiem z 1621 roku. W tym właśnie dniu o. Oborski, jezuita, widział św.
Stanisława na obłokach, jak błagał Matkę Bożą o pomoc. Z kolei Jan Kazimierz
widział w orędownictwie świętego przyczynę zwycięstwa w bitwie pod Beresteczkiem
stoczonej w 1651 roku.
 

AP