Konklawe – wybór nowego papieża
O procedurach wyboru nowego papieża mówi ks. dr hab. Mirosław Sitarz, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Konklawe będzie wyglądało tak, jak określił to Papież Jan Paweł II w Konstytucji Universi Dominici Gregis. Zarówno, gdy sede vacante następuje poprzez rezygnację, czy tak, jak było do tej pory – poprzez śmierć biskupa Rzymu.
Konklawe to wybór biskupa Rzymu dokonywany przez Kolegium Kardynałów. Wiadomo, że pierwszego (św. Piotra) wybrał Jezus Chrystus. Od I do V wieku biskupa Rzymu wybierali – Rzymianie, zarówno ludzie świeccy, jak i duchowni. Od 1059 roku papież Mikołaj II nakazał, iż tylko Kolegium Kardynałów będzie miało prawo wyboru. Natomiast pierwszy raz słowa konklawe użył Papież Grzegorz X w 1274 roku. Aktualnie, jedynym organem uprawnionym do wyboru nowego biskupa Rzymu jest Kolegium Kardynałów, które może liczyć maksymalnie 120. kardynałów, elektorów ze wszystkich kontynentów, wyrażających powszechność Kościoła.
Fazy głosowania
Po częściach liturgicznych – zebraniu się po Mszy św. w Kaplicy Sykstyńskiej, odśpiewaniu hymnu do Ducha św. i procedury przewidzianej przez przepisy na tę okoliczność, występują trzy fazy głosowania. Pierwsza faza obejmuje przygotowanie i rozdanie kart do głosowania przez ceremoniarza oraz wybór w drodze losowania trzech kardynałów skrutatorów, trzech kontrolerów i trzech kardynałów, którzy w razie potrzeby mogliby pójść z Kaplicy Sykstyńskiej i odebrać głosy od chorych kardynałów w domu św. Marty.
Druga faza obejmuje złożenie kart do głosowania do urny wyborczej, pomieszanie ich i liczenie. Trzecia faza obejmuje obliczanie głosów, ich kontrolę i spalenie przez kardynałów skrutatorów.
Papież nakazuje, aby zarówno w tym momencie, jeśli nastąpiła sytuacja sede vacante przez rezygnację, te przepisy, które zostały ustanowione, były zachowywane tak, jak gdyby wakat nastąpił przez śmierć naturalną.
Jest dużo szumu medialnego, niekoniecznie ukierunkowanego na dobro Kościoła i niektórzy redaktorzy chcieliby usłyszeć nazwisko, imię, albo przynajmniej narodowość, z której ma pochodzić nowy papież. Trzeba zwrócić uwagę na to, co papież zawarł w Konstytucji. Jest to wybór i okres sede vacante, dla nas wszystkich – dla ludzi Kościoła. Mianowicie podczas sytuacji sede vacante, a przede wszystkich w okresie, w którym przebiega wybór następcy św. Piotra; Kościół jednoczy się w sposób szczególny z pasterzami, kardynałami elektorami i prosi Boga o nowego papieża jako dar Jego obecności i opatrzności.
Za przykładem pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej, o której jest mowa w Dziejach Apostolskich, Kościół Powszechny duchowo złączony z Matką Jezusa powinien trwać jednomyślnie na modlitwie. W ten sposób wybór nowego papieża będzie wydarzeniem bliskim Ludowi Bożemu i w pewnym sensie działaniem całego Kościoła, a nie dotyczyć jedynie Kolegium Elektorów. Papież w 84. numerze postanawia: – „ustalam przeto, aby wzniesiono pokorne i gorliwe modlitwy do Pana, by oświecił umysły elektorów i zjednoczył ich w tym zadaniu, ażeby nastąpił szybki, jednomyślny i owocny wybór, czego wymaga zbawienie dusz i dobro całego Ludu Bożego”.
Papież Benedykt XVI nowelizując przepisy w 2007 roku, nie dokonał praktycznie w tej kwestii żadnych zmian, tylko na wypadek, gdyby głosowanie przebiegało długo, po 33 lub 34 głosowaniach dopiero ci kardynałowie, którzy byliby potencjalnymi kandydatami, którzy uzyskali najwięcej głosów, nie mogą brać czynnego udziału w głosowaniu.
Wypowiedź Ks. dr hab. Mirosława Sitarza:
RIRM