Starania o ustanowienie Niedzieli Miłosierdzia Bożego

22 II 1931 r.
[Dzienniczek, 49] Kiedy odeszłam od konfesjonału, usłyszałam znowu takie słowa:
Mój obraz w duszy twojej jest. Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę,
aby ten obraz który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą
niedzielę po Wielkanocy, ta trzecia niedziela ma być świętem Miłosierdzia.

Wilno 1934 r.
[Dzienniczek, 299-300] Kiedy raz spowiednik kazał mi się zapytać Pana Jezusa, co
oznaczają te dwa promienie, które są w tym obrazie – odpowiedziałam, że dobrze,
zapytam się Pana.
W czasie modlitwy usłyszałam te słowa wewnętrznie: Te dwa promienie oznaczają
Krew i Wodę. Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia duszę, czerwony
promień oznacza Krew, która jest życiem dusz… Te dwa promienie wyszły z
wnętrzności miłosierdzia mojego wówczas, kiedy konające serce moje zostało
włócznią otwarte na krzyżu. Te promienie osłaniają dusze przed zagniewaniem Ojca
mojego. Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go
sprawiedliwa ręka Boga. Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była
świętem Miłosierdzia.
Proś wiernego sługę mojego [ks. Michała Sopoćkę -red.], żeby w dniu tym
powiedział światu całemu o tym wielkim miłosierdziu moim, że kto w dniu tym
przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar.

10 VII 1936 r.
[List ks. Sopoćki] Święto Miłosierdzia Bożego, którego się domaga Pan Jezus
przez Siostrę, będzie ustanowione bez udania się Siostry do Ojca Świętego,
zresztą osobiste udanie się Siostry do Rzymu sprawy nie posunęłoby naprzód, a
mogłoby nawet zaszkodzić. Trzeba wprzód przygotować grunt, uświadomić ogół o
potrzebie tego święta, spowodować zbiorową prośbę całego narodu naszego, a
przede wszystkim naszych najczcigodniejszych kardynałów, arcybiskupów i
biskupów, a wówczas ustanowienie owego święta będzie tylko kwestią czasu.

5 X 1936 r.
[Dzienniczek, 711] O, wielkie to dzieło Boga najwyższego, ja jestem tylko Jego
narzędziem. O, jak gorąco pragnę ujrzeć to święto Miłosierdzia Bożego, którego
Bóg żąda przeze mnie, ale jeżeli taka jest wola Boża; a jeżeli ono po mojej
śmierci dopiero obchodzone uroczyście będzie, to jednak ja już teraz nim się
cieszę i wewnętrznie już je obchodzę z pozwoleniem spowiednika.

22 IV 1937 r.
[List ks. Sopoćki] Arcypasterz na razie pozwolenia żadnego nie daje, gdyż nie ma
jeszcze odpowiednich warunków (…) Według mnie należy się modlić, by na razie
zostało ustanowione owo święto. W tym kierunku robię, co mogę i widzę już pewne
rezultaty. Na święto Miłosierdzia Bożego podałem artykuły w czasopiśmie
liturgicznym "Mysterium Christi" pod tytułem "Idea Miłosierdzia Bożego w
liturgii", załączając jednocześnie i wydaną broszurkę z obrazem. Katolicka
Agencja Prasowa umieściła o tym artykule sprawozdanie, rozsyłając do wszystkich
gazety w Polsce i do polskich gazet za granicą informację pod tytułem "O osobne
święto Miłosierdzia Bożego”. Jest to już pewien krok do urzeczywistnienia tego.
Ale jeszcze dużo pozostaje do zrobienia i proszę się modlić o pomoc Bożą, o
natchnienie dla mnie, co mam jeszcze dalej robić.

6 V 1937 r.
[List s. Faustyny] W myśl Ojca całą duszę swoją wytężam w kierunku święta tego,
aby dopomóc Ojcu w tym dziele wielkim, Bożym, modlitwą i ofiarą całopalną z
siebie, wypraszać będę błogosławieństwo dla Drogiego Ojca w całej tej sprawie.
Ucieszyłam się niezmiernie, że coraz większe kręgi zataczają się z wiadomości o
święcie Miłosierdzia Bożego.

XI 1937 r.
[List ks. Sopoćki] Przy pomocy Bożej w Adwencie będą wygłoszone cztery kazania o
Miłosierdziu Bożym przez radio. Pierwsze kazanie wygłoszę 28. bieżącego
miesiąca, czyli w niedzielę pierwszą Adwentu. Proszę pomodlić się, by się udało
przeforsować kazania przez radio o miłosierdziu Bożym jeszcze w Poście Wielkim i
w Niedzielę Przewodnią. (…) Rozmawiałem z Nuncjuszem [abp. Filipem Cortesi
red.] o święcie Miłosierdzia Bożego obiecał mi zastanowić się nad tym i potem
mnie zawezwać do siebie w celu omówienia szczegółów. Nie wiem jeszcze, czy mówić
mu, skąd ta myśl wyszła. Proszę również pomodlić się o światło dla mnie i dla
Jego Ekscelencji arcybiskupa nuncjusza Cortesiego, który może zrobić bardzo
dużo.

21 II 1938 r.
[List s. Faustyny] A teraz pragnę, Drogiemu ojcu, napisać to, co mi Pan dał
poznać w całej tej sprawie (…) co się tyczy święta tego i nowego zgromadzenia
nie mam ani cienia wątpliwości, jest to wyraźną wolą Bożą. Przez nas Bóg
zapoczątkował swoje dzieło, kto je wykończy, nie trzeba nam dociekać, ale robić
teraz, co jest w naszej mocy, nic więcej.

27 I 1948 r.
[Wspomnienia ks. Sopoćki] (…) dzisiaj uważam sprawę kultu Miłosierdzia Bożego
i w szczególności ustanowienie święta Mił. Bożego w I niedzielę po Wielkanocy za
jeden z głównych celów swojego życia. (…) zacząłem od czasu do czasu
umieszczać artykuły na temat Mił. Bożego w czasopismach teologicznych,
uzasadniając rozumowo i liturgicznie potrzebę święta Mił. Bożego w I niedzielę
Wielkanocy, a w czerwcu 1936 roku wydałem w Wilnie pierwszą broszurkę
"Miłosierdzie Boże” z obrazkiem Najmiłosierniejszego Chrystusa na okładce. Tę
pierwszą publikację posłałem przede wszystkim JJ. EE. biskupom, zebranym na
konferencji Episkopatu w Częstochowie, ale od żadnego z nich nie otrzymałem
odpowiedzi.
(…) [Siostra Faustyna] Przepowiedziała również dość szczegółowo trudności i
nawet prześladowania, jakie mnie spotkają w związku z szerzeniem kultu
Miłosierdzia Bożego i staraniem o ustanowienie święta tej nazwy w Niedzielę
Przewodnią (łatwiej było znieść to wszystko w przeświadczeniu, że taka była w
tej sprawie wola Boża od początku).
(…) Kult Miłosierdzia Bożego prywatny (w formie nowenny, koronki i litanii) i
publiczny (w formie projektowaneo święta) nie tylko w niczym nie sprzeciwia się
dogmatom ani liturgii, ale zmierza do wyjaśnienia prawd wiary św. i poglądowgego
przedstawienia tego, co dotychczas w liturgii było tylko w zawiązku -do
uwypuklenia i przedstawienia światu całemu tego, o czym obszernie pisali Ojcowie
Kościoła, co miał na myśli Autor liturgii, a czego dziś domaga się wielka nędza
ludzka.
(…) ale ponieważ ostateczna decyzja w tej sprawie zalezy od nieomylnej
instytucji w Kościele, dlatego z całą uległością jej się poddajemy i
najspokojniej wyroku oczekujemy.

6 I 1959 r. -Notyfikacja Stolicy Apostolskiej zabraniająca szerzenia kultu
(dokument)

Najwyższa Święta Kongregacja Świętego Oficjum

Notyfikacja
Podaję do wiadomości, że Kongregacja Świętego Oficjum, wziąwszy pod uwagę wizje
i objawienia s. Faustyny Kowalskiej z zakonu Matki Bożej Miłosierdzia, która
zmarła w 1938 r. w Krakowie, postanowiła co następuje:

1. zakazuje się propagowania obrazów i pism przedstawiających kult Miłosierdzia
Bożego w formach przedstawionych przez s. Faustynę,
2. powierza się roztropności Biskupów usunięcie ww. obrazów, które ewentualnie
zostały już wcześniej wystawione do kultu.

Pałac Świętego Oficjum, 6 marca 1959 r.
Ugo O’Flaherty
Notariusz

15 lutego 1978 r. -Odwołanie Notyfikacji (dokument)

Kongregacja Nauki Wiary

Notyfikacja (odwołanie)

Z różnych stron, zwłaszcza z Polski, a także w sposób uzasadniony, pytano czy
zakazy zawarte w Notyfikacji Świętego Oficjum, opublikowanej w A.A.S. z roku
1959, s. 271, dotyczących kultu Miłosierdzia Bożego w formach przedstawionych
przez s. Faustynę Kowalską powinny być jeszcze uważane za obowiązujące.

Święta Kongregacja wziąwszy pod uwagę wiele oryginalnych dokumentów nieznanych w
1959 r., rozważywszy okoliczności dogłębnie zmienione, mając na względzie opinie
wielu (Biskupów) Ordynariuszy Polskich, ogłasza, że zakazy zawarte w cytowanej
Notyfikacji, już nie są wiążące.

Z siedziby Świętej Kongregacji, 15 lutego 1978 r.

Franjo Kard. Šeper
Prefekt

Fr. Jérôme Hamer O.P.
Arcybiskup tytularny Lorium
Sekretarz

23 III 1993 r. -List Episkopatu Polski z prośbą o ustanowienie w Polsce
Niedzieli Miłosierdzia (dokument)

Umiłowany Ojcze Święty,
Biskupi polscy, zgodnie z wielkim oczekiwaniem wiernych zwracają się do Ojca
Świętego z gorącą prośbą, by II Niedzielę Wielkanocną ustanowił jako Święto
Miłosierdzia Bożego.
Nie wchodząc w ustalanie przyczyn wprost ogromnego w naszych czasach rozwoju
czci Miłosierdzia Bożego lub Jezusa Miłosiernego, nietrudno stwierdzić, że nasze
czasy cechuje wielka wrażliwość na prawdę o miłosierdziu Bożym. Dowodem tego
jest niezwykle życzliwe przyjęcie encykliki Jana Pawia II "Dives in misericordia"
i wielki ruch pobożności, odnowy życia sakramentalnego i ożywienia działalności
charytatywnej, jaki powstał wokół idei miłosierdzia Bożego, głoszonej przez
Służebnicę Bożą, s. Faustynę Kowalską, ur. w Głogowcu w 1905 r., zmarłą w
Krakowie w 1938 r., której beatyfikacja ma się odbyć w Rzymie 18 kwietnia 1993
r.
Abstrahując od objawień danych s. Faustynie, w których Chrystus "domaga się"
wprowadzenia święta Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną (dawniej
Dominica in Albis) – w niniejszym przedłożeniu próbujemy przedstawić racje
odnośnie obiektywnej stosowności wprowadzenia takiego święta w jakiejś postaci w
Oktawie Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną. Formułą wprowadzenia takiego
święta mogłoby być albo zastąpienie nazwy "II Niedziela Wielkanocna" nazwą
"Niedziela Miłosierdzia Bożego", albo przy pozostawieniu nazwy: "II Niedziela
Wielkanocna", dodanie do niej słów: "czyli Miłosierdzia Bożego", a więc: "II
Niedziela Wielkanocna, czyli Miłosierdzia Bożego". (Dominica II Paschae seu
Misericordiae Dei).
(…)
Święto Miłosierdzia na zakończenie oktawy paschalnej znajduje sobie właściwe
miejsce i nie tylko nie będzie przysłaniać Misterium Paschalnego, ale je raczej
wyeksplikuje i uczyni jeszcze bardziej czytelnym dla współczesnego człowieka.
"Chrystus paschalny: definitywne Wcielenie Miłosierdzia. Jego żywy znak
historiozbawczy i eschatologiczny zarazem" – należałoby powiedzieć za Janem
Pawłem II (Dives in misericordia, 8), wskazując na najściślejszy związek
tajemnicy paschalnej z tajemnicą Miłosierdzia Bożego. Wyciągnięcie odpowiednich
wniosków z tej prawdy, dogłębnie ukazanej w całej encyklice "Dives in
misericordia", a zwłaszcza w rozdziale V, zatytułowanym "Misterium paschalne" –
rodzi myśl, by właśnie w czasie obchodów tego Misterium Paschalnego, w ostatnim
dniu oktawy Wielkanocnej czcić niejako podwójne imię dzieła Odkupienia:
"Misterium Paschalne" i "dzieło Miłosierdzia Bożego", "Jezus paschalny" i "Jezus
miłosierny", co wyraża doskonale podwójna nazwa: "II Niedziela Wielkanocna,
czyli Miłosierdzia Bożego", "Dominica II Paschae seu Misericordiae Dei".
Umiłowany Ojcze Święty, w świetle tych rozważań o Miłosierdziu Bożym w dziejach
zbawienia, w poczuciu odpowiedzialności za ratunek ludzkości, jaki stanowi dla
niej zwrócenie się do Miłosierdzia Zmartwychwstałego Chrystusa, Biskupi polscy
proszą pokornie o ustanowienie tak rozumianego Świata Miłosierdzia Bożego w II
Niedzielę Wielkanocną.
Łączymy wyrazy synowskiej czci i miłości
Warszawa, dnia 23 marca 1993 r.

23 I 1995 r. -Zezwolenie na obchodzenie Niedzieli Bożego Miłosierdzia w Polsce
(dokument)

Dekret Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dotyczący
nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego w diecezjach polskich (Congregatio de Cultu
Divino et Disciplina Sacramentorum, Prot. 822/93/L)

W ostatnich latach duchowieństwo i wierni w Polsce przejawiają głębsze
zrozumienie – a więc i cześć – dla "Bożego miłosierdzia”, czyli "Jezusa
Miłosiernego”. Dowodem tego jest odnowa życia sakramentalnego oraz coraz
liczniejsze dzieła miłosierdzia.
W istocie ten szczególny rodzaj nabożeństwa prowadzi z samej swej natury do Pana
Boga, który wielbiony jest jako "bogaty w miłosierdzie”, zwłaszcza podczas
uroczystości związanych z tajemnicą paschalną. W niej bowiem najpełniej świeci
blask Bożego miłosierdzia dla wszystkich ludzi.
Wobec tego, a także biorąc pod uwagę prośbę wyrażoną w liście z dn. 23 marca
1993 r. przez ich Eminencje kardynałów oraz ich Ekscelencje biskupów Polski,
Najwyższy Kapłan Jan Paweł II zezwala, by odtąd w diecezjach polskich do nazwy
"Druga Niedziela Wielkanocna” dodawać określenie "czyli Niedziela Bożego
Miłosierdzia”, zalecając również, by podczas liturgii sprawowanej w tę niedzielę
zawsze trzymać się tekstów wyznaczonych na ten dzień w Mszale Rzymskim i
Liturgii Godzin.
Przekazujemy stronom zainteresowanym te wskazania Najwyższego Kapłana, aby były
one właściwie przestrzegane.
Dekret obowiązuje bez względu na wszelkie przeciwne zarządzenia.

Dan w siedzibie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 23
stycznia 1995 r.

Antonius M. Card. Javierre, Prefekt
Gerardus M. Agnelo Arcybiskup, Sekretarz

30 IV 2000 r. – Kanonzacja św. Faustyny i wprowadzenie Niedzieli Bożego
Miłosierdzia w Kościele powszechnym (dokument)

DEKRET

Miłosierny i łagodny jest Pan (Ps 112 [111], 4), który umiłował nas wielką
miłością (Ef 2, 4) i w swej niewypowiedzianej dobroci darował nam swego
Jednorodzonego Syna jako Odkupiciela, aby przez Jego śmierć i zmartwychwstanie
otworzyć rodzajowi ludzkiemu drogę do życia wiecznego oraz by Jego przybrani
synowie, przyjmując Jego miłosierdzie pośrodku Jego świątyni, głosili Jego
chwałę aż po krańce ziemi.
W naszych zaś czasach chrześcijanie w wielu częściach świata pragną wielbić Boże
miłosierdzie w liturgii, zwłaszcza świętując tajemnicę paschalną, w której
największym blaskiem jaśnieje Boża łaskawość wobec wszystkich ludzi.
Przychylając się do ich próśb, Ojciec Święty Jan Paweł II łaskawie polecił, aby
w Mszale Rzymskim po tytule "II Niedziela Wielkanocna” dodać określenie "czyli
Miłosierdzia Bożego”, nakazując zarazem, by w liturgii tej niedzieli posługiwano
się zawsze tekstami, które na ten dzień przewidziane są w tymże Mszale i w
Liturgii Godzin obrządku rzymskiego. Te postanowienia Ojca Świętego Kongregacja
ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów niniejszym ogłasza, aby zostały
wykonane.
Bez względu na jakiekolwiek rozporządzenia przeciwne.
 

W siedzibie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 5 maja 2000
r.

Kard. Jorge A. Medina Estévez
Prefekt

Abp Francesco Pio Tamburrino
Sekretarz

 

Źródła cytatów:
S. Faustyna, Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej, Wydawnictwo Księży
Marianów, Warszawa 1993
S. Faustyna, korespondencja z ks. Michałem Sopoćką [w:] Listy Świętej Siostry
Faustyny, Misericordia, Kraków 2005
Ks. Michał Sopoćko, korespondencja z s. Faustyną [w:] Listy Świętej Siostry
Faustyny, Misericordia, Kraków 2005
Ks. Michał Sopoćko, Moje wspomnienia o śp. siostrze Faustynie, Białystok
27.01.1948, maszynopis