Nudny ale udany rewanż Niemców

Finał mistrzostw świata w 1990 roku był rewanżem za poprzedni mundial. Zagrały Argentyna z RFN, ale tym razem zwyciężyli piłkarze niemieccy. Turniej zorganizowały Włochy.

Finał był widowiskiem nudnym, podobnie jak wiele innych spotkań, w których przeważała gra defensywna i mało efektowna. Jedyny w decydującym meczu padł z rzutu karnego, a zdobył go Andreas Brehme w 85. minucie i Niemcy cieszyli się z trzeciego w historii tytułu mistrzowskiego.

W konkursie karnych rozstrzygnęły się półfinały: Włosi nie wytrzymali presji sukcesu przed własną publicznością i przegrali z Argentyńczykami (1:1, karne 3-4), a Niemcy wygrali z Anglikami (1:1, karne 4-3).

Bohaterem narodowym Włochów, przynajmniej przez trzy tygodnie, był Salvatore „Toto” Schillaci. Jako rezerwowy zapewnił zwycięstwo nad Austrią 1:0, cztery minuty po wejściu na boisko. Ponownie jako zmiennik trafił do siatki w meczu z USA. Dzięki niemu Włosi dotarli do półfinału. W spotkaniu o trzecie miejsce Schillaci strzelił Anglikom gola (z karnego) i „Squadra Azzura” zdobyła brązowy medal.

Turniej był szczytowym momentem kariery 38-letniego Kameruńczyka Rogera Milli, który poprowadził reprezentację „Nieposkromionych Lwów” do ćwierćfinału, przegranego z Anglią 2:3. Wcześniej, strzelając gola w meczu z Rumunią, został najstarszym zdobywcą bramki w historii mistrzostw świata.

Na włoskich boiskach zabrakło kilku znakomitych drużyn, m.in. Danii, Portugalii i Francji. Poza Kostaryką, która w swym debiucie w finałach awansowała do czołowej „16”, niespodzianek nie było.

Jednym z bohaterów turnieju, obok Schillaciego i Milli, był argentyński bramkarz Sergio Goicochea, który zastąpił poważnie kontuzjowanego w pierwszym meczu Nery Alberto Pumpido i miał wielki wkład w awans swojego zespołu do finału.

Już w spotkaniu z Belgią Goicochea pokazał, co potrafi. Z powodzeniem bronił później strzały w serii rzutów karnych w meczach z Jugosławią i Włochami. Nie obronił jednak tego najważniejszego, wykonywanego przez Brehmego w finale, którego w kontrowersyjnych okolicznościach podyktował meksykański arbiter.

Mimo niepochlebnych opinii o grze Niemców, ich solidność obrazują wyniki m.in. z Jugosławią 4:1, z Holandią 2:1, z Czechosłowacją 1:0, z Anglią 1:1, karne 4-3. Dobrze prowadzeni przez trenera Franza Beckenbauera (kapitana mistrzów świata z 1974 roku) mieli w swych szeregach takie indywidualności, jak Lothar Matthaeus, Rudi Voeller, Juergen Klinsmann czy twardy obrońca Juergen Koehler.

Polski akcent to sędzia Michał Listkiewicz. W roli liniowego wystąpił aż ośmiokrotnie, w tym w finale, czym ustanowił rekord mundialu.

Mecz otwarcia:

08.06.1990, Włochy, Mediolan: Argentyna – Kamerun 0:1 (0:0)

Mecze o trzecie miejsce:

Włochy 1990 – w Bari:

Włochy – Anglia 2:1 (0:0)

Spotkanie finałowe: 

Włochy 1990 – w Rzymie:

Niemcy – Argentyna 1:0 (0:0) 

Bramka: Brehme 85-karny. Sędzia: Codesal Mendez (Meksyk). Widzów: 73 tys.

Niemcy: Illgner – Augenthaler – Buchwald, Kohler, Brehme – Berthold (74. Reuter), Haessler, Matthaeus, Littbarski – Voeller, Klinsmann

Argentyna: Goycoechea – Simon – Sensini, Serrizuela, Ruggeri (46. Monzon) – Troglio, Burruchaga (53. Calderon), Basualdo, Lorenzo – Dezotti, Maradona

PAP/Sport/RIRM