Południowa krew

Mundial w Niemczech w 2006 roku był drugim z rzędu, w którym zagrała reprezentacja Polski. Drużyna Pawła Janasa zawiodła jednak, jak cztery lata wcześniej kadra Jerzego Engela. Zwyciężyli Włosi, którzy w finale po rzutach karnych pokonali Francuzów.

Polska kadra emocje kibicom dostarczyła jeszcze przed pierwszym gwizdkiem. Wszystko za sprawą ówczesnego selekcjonera, który dokonał zaskakujących powołań i w dodatku w niezwykłych okolicznościach. Chcąc uniknąć posądzeń o zabieranie piłkarzy „za zasługi”, pominął m.in. siedzącego na ławce rezerwowych Liverpoolu Jerzego Dudka oraz mającego problemy z miejscem w podstawowym składzie Wolverhampton Tomasza Frankowskiego. Obaj wcześniej wydatnie przyczynili się do awansu.

W kadrze znalazł się natomiast grający wówczas w Cracovii Piotr Giza czy młody Paweł Brożek. Swoje decyzje Janas ogłosił przed telewizyjnymi kamerami, nie rozmawiając wcześniej z piłkarzami.

Polacy turniej rozpoczęli od porażki 0:2 z Ekwadorem. Później 0:1 ulegli – po golu w ostatniej minucie Olivera Neuville’a – Niemcom, a na pożegnanie 2:1 pokonali Kostarykę. Obie bramki zdobył obrońca Bartosz Bosacki. Tak jak cztery lata wcześniej biało-czerwoni udział w MŚ zakończyli na fazie grupowej.

Mundial zainaugurowało spotkanie Niemcy – Kostaryka. Gospodarze wygrali 4:2. Nigdy wcześniej w meczu otwarcia nie strzelono aż sześciu bramek. Ostatecznie drużyna trenera Juergena Klinsmanna zajęła trzecie miejsce. W półfinale przegrała z Włochami po dogrywce 0:2, a następnie pokonała Portugalczyków 3:1.

Bramki dla Niemców głównie zdobywali zawodnicy mający polskie korzenie. Królem strzelców, z pięcioma trafieniami, został Miroslav Klose. Trzy miał w dorobku Lukas Podolski, który został uznany „najlepszym młodym piłkarzem” mistrzostw.

Po raz pierwszy od 1982 roku w półfinałach znalazły się jedynie kraje europejskie: Włochy, Niemcy, Francja i Portugalia. „Trójkolorowi” z trudem przebrnęli fazę grupową, a później niespodziewanie pokonali Hiszpanię 3:1, Brazylię 1:0 i w takim samym stosunku Portugalię.

W finale na Olympiastadion w Berlinie triumfowali Włosi, którzy pokonali Francuzów dopiero po rzutach karnych. Po upływie regulaminowego czasu gry był remis 1:1. Gole strzelili Marco Materazzi i Zinedine Zidane.

Obaj zawodnicy również w dogrywce wystąpili w głównych rolach. Ich przedstawienie niewiele jednak miało wspólnego ze sportem. Sprowokowany przez Włocha Francuz uderzył go „z byka” i zobaczył czerwoną kartkę. O tym wydarzeniu po turnieju mówiło się więcej i dłużej, niż o meczach i bramkach.

W serii rzutów karnych pokonać Gianluigiego Buffona nie zdołał jego kolega z Juventusu Turyn David Trezeguet. Piłkarze z Italii zostali mistrzami świata po raz czwarty w historii. Cztery lata później w RPA po raz drugi z kolei jako obrońcy tytułu odpadli w pierwszej rundzie.

Mecz otwarcia:

09.06.2006, Niemcy, Monachium: Niemcy – Kostaryka 4:2 (2:1)

Mecze o trzecie miejsce:

Niemcy 2006 – w Stuttgarcie:

Niemcy – Portugalia 3:1 (0:0)

Spotkanie finałowe: 

Niemcy 2006 – w Berlinie:

Włochy – Francja 1:1 po dogrywce (1:1, 1:1), karne 5:3 

Bramki: dla Włoch – Marco Materazzi 14; dla Francji – Zinedine Zidane 7-karny. Sędzia: Elizondo (Argentyna). Widzów 69 tys.

Włochy: Buffon – Zambrotta, Materazzi, Cannavaro, Grosso – Perrotta (61. Iaquinta), Pirlo, Totti (61. De Rossi), Gattuso, Camoranesi (86. Del Piero) – Toni

Francja: Barthez – Sagnol, Thuram, Gallas, Abidal – Ribery (100. Trezeguet), Makelele, Zidane, Vieira (56. Diarra), Malouda – Henry (107. Wiltord).

PAP/Sport/RIRM