Italia Roberto Baggio we łzach
W 1994 roku po raz czwarty mistrzostwo świata zdobyli piłkarze Brazylii. W finale turnieju, którego gospodarzem były Stany Zjednoczone, wygrali po rzutach karnych z Włochami 3:2.
To były świetnie zorganizowane mistrzostwa, przy wysokiej frekwencji, zakończone jednak rozczarowującym, bezbramkowym finałem.
W kraju koszykówki, baseballu, hokeja na lodzie, golfa i futbolu amerykańskiego, europejski „soccer” ściągnął na trybuny 3 587 538 widzów. Do eliminacji przystąpiła rekordowa liczba 147 krajów, w tym RPA po latach banicji w międzynarodowym sporcie.
Kwalifikacji nie przebrnęły m.in. Anglia, Dania – mistrz Europy z 1992 roku, Portugalia, Francja (wyeliminowana przez Bułgarię po golu w ostatniej minucie meczu eliminacyjnego) i Polska. W Jugosławii trwała wojna domowa i zespoły z tego regionu nie uczestniczyły w rozgrywkach.
Jedną z rewelacji turnieju była Bułgaria, która z poprzednich 16 meczów w MŚ nie wygrała żadnego, a w USA wywalczyła czwarte miejsce, eliminując po drodze m.in. Niemców.
Bohater Argentyny z 1986 roku Diego Maradona miał pozytywny wynik testu antydopingowego i został w niesławie wykluczony z imprezy.
Niespodzianką pierwszej rundy był awans do grona 16 najlepszych zespołów Arabii Saudyjskiej, a bramka zdobyta przez Saeda Owairana w meczu z Belgią pretendowała do miana najpiękniejszej w turnieju.
Na nic zdało się pięć goli Rosjanina Olega Salenki w spotkaniu z Kamerunem (6:1), gdyż „Sborna” odpadła już w pierwszej rundzie. Salenko wspólnie z Bułgarem Christo Stoiczkowem został królem strzelców turnieju. Obaj strzelili po sześć bramek.
W meczu z Rosją honorową bramkę dla Kamerunu zdobył Roger Milla. Mając 42 lata, miesiąc i 8 dni został najstarszym strzelcem gola w finałach mistrzostw (najmłodszym był Pele w Szwecji w 1958 roku, miał wtedy 17 lat).
Jeszcze nie zakończyły się mistrzostwa, gdy z Kolumbii nadeszła wstrząsająca wiadomość o zamordowaniu Andresa Escobara, piłkarza, który strzelił samobójczą bramkę w meczu z USA, przegranym przez jego drużynę 1:2. W kraju obciążano go winą za szybkie odpadnięcie z imprezy.
W 1/8 finału Włosi, 90 sekund przed końcem gry z Nigerią, osłabieni liczebnie, zdołali doprowadzić do wyrównania 1:1 i wygrać w dogrywce 2:1. Obie bramki zdobył Roberto Baggio, który ratował zwycięstwa także w spotkaniach z Hiszpanią 2:1 (druga bramka w 87. minucie) i Bułgarią 2:1 (dwie bramki).
W ćwierćfinałach zagrało siedem drużyn europejskich i Brazylia. Ćwierćfinał Brazylia – Holandia uznano za najlepszy mecz turnieju. 2:0 dla „Canarinhos”, niedługo później 2:2 i wreszcie decydujący strzał Branco z rzutu wolnego. Telewidzowie całego świata widzieli, jak po strzeleniu gola cieszył się Bebeto, kołysząc symbolicznie niedawno narodzonego syna. Do tego gestu dołączyli dwaj koledzy napastnika i od tego czasu stał się on powszechny na piłkarskich stadionach.
W finale spotkały się zespoły trzykrotnych mistrzów świata – Brazylia kontra Włochy. Wielkie zasługi z przeszłości nie miały wpływu na poziom gry. Mecz rozczarował. Po raz pierwszy w historii przez 120 minut gry (90 plus dogrywka) nikt nie zdobył gola i zwycięzca miał zostać wyłoniony w serii rzutów karnych.
Szczęśliwy do tej pory i bramkostrzelny Roberto Baggio miał tym razem pecha; jego strzał z karnego poszybował nad poprzeczką. 3-2 w karnych dla Brazylii i po raz czwarty Puchar Świata pojechał do Rio de Janeiro.
Mecz otwarcia:
17.06.1994, USA, Chicago: Niemcy – Boliwia 1:0 (0:0)
Mecze o trzecie miejsce:
USA 1994 – w Pasadenie:
Szwecja – Bułgaria 4:0 (4:0)
Spotkanie finałowe:
USA 1994 – w Los Angeles:
Brazylia – Włochy 0:0, 3:2 w karnych
Sędzia: Puhl (Węgry). Widzów: 94 tys.
Brazylia: Taffarel – Aldair, Marcio Santos, Mauro Silva – Jorginho (21. Cafu), Dunga, Branco – Mazinho, Zinho (106. Viola) – Bebeto, Romario
Włochy: Pagliuca – Mussi (34. Apolloni), Maldini, Baresi, Benarrivo – Donadoni, Albertini, Dino Baggio (95. Evani), Berti – Roberto Baggio, Massaro
PAP/Sport/RIRM