Widzieliśmy w nim Ojca naszego Narodu

Ksiądz biskup Edward Frankowski, sandomierski biskup pomocniczy:

Bardzo boleśnie odczuliśmy śmierć Ojca Profesora Mieczysława Alberta Krąpca, w którym widzieliśmy ojca naszego Polskiego Narodu. Ojciec bardzo troszczył się o to, abyśmy byli Narodem o wielkiej kulturze polskiej, chrześcijańskiej, wskazując na jej źródła, którymi są: wiara, nadzieja i miłość. Jesteśmy pod wrażeniem jego wspaniałych felietonów na antenie Radia Maryja, które formowały ducha Narodu do życia w prawdzie i wolności. Nobilitowały one rozgłośnię i wszystkie dzieła, które wokół niej powstawały. Czekaliśmy na te felietony, bo wiedzieliśmy, że głosi je człowiek o niezwykłej głębi i odwadze mówienia prawdy. Człowiek nieprzeciętny, jakiego określa się mianem „rodzącego się raz na sto lat”. Miał odwagę mówić prawdę zarówno rządzącym, jak i rządzonym, władzy, jak i obywatelom, hierarchom i wiernym. Odważnie wskazywał nie tylko na współczesne zagrożenia i kryzysy, ale także kierunki rozwoju. Pokazywał na zagrożenia – karkołomne pomysły wypaczonych prądów ideologicznych. Pozwalał nam się w tym wszystkim orientować. Był dla nas busolą – pokazywał kierunki, aby się nam one nie poplątały, sposób spojrzenia na siebie, innych ludzi, Ojczyznę, Kościół.

Pokolenia obecne i następne otrzymały od Ojca Profesora w darze Powszechną Encyklopedię Filozofii po to, abyśmy mieli podstawy kształtowania wspaniałej kultury. Encyklopedia – pierwsze takie przedsięwzięcie w dziejach naszego Narodu – rodziła się w niezwykle trudnych warunkach. Podziwialiśmy determinację Ojca Profesora w działaniu, gdy nie miał wsparcia od władz. Dziękujemy mu za jego długomyślność, którą wykazał, powołując dzieło w postaci Powszechnej Encyklopedii Filozofii. Dziękujemy mu za jego trud uczenia nas, jak unikać przewrotnych ideologii, a jednocześnie mieć za przewodnika filozofii chrześcijańskiej świętego Tomasza z Akwinu. Tylko przez nią możemy odzyskać kulturę życia społecznego.
Dziękujemy Ojcu za wielką przyjaźń, jaką darzył Sługę Bożego Jana Pawła II, dziękujemy za to, że pomagał nam analizować to wspaniałe nauczanie. Na tej podstawie tworzył wielką syntezę, którą się z nami dzielił. Przypominał nam nie tylko prawa, ale też obowiązki. Z tej głębokiej wiedzy obficie mogli korzystać wszyscy, którzy tylko chcieli. Jego rozległe nauczanie było prorocze, bo zakorzenione w głębokiej więzi człowieka z Bogiem, która przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym podnosi nas do stanu nadludzkiego, promując naszą godność i dając nam nieskończone perspektywy.