Rozważania adwentowe: Kim jest ten facet znad Jordanu?

Kim jest ten facet znad Jordanu?

Nie wiem.

Czytali dziś o nim w kościele.

Jakiś ekolog.

Ubiera się w skórę wielbłąda.

Jest jaroszem,

bo żywi się miodem leśnym,

szarańczą i korzonkami drzew.

Dziwak jakiś!

Ale słucha go cała stolica – Jerozolima.

Ty wiesz, jak on mówi?

Słuchają go profesorowie, uczeni,

oficerowie i biedota.

Nie chce powiedzieć, kim jest.

Mówi, że jest głosem wołającym

na pustkowiu,

że on tylko obmywa wodą,

a po nim przyjdzie Ten,

który będzie chrzcił Duchem,

że on nie jest godzien nawet

rozwiązać Mu rzemyka u sandałów.

Ja tylko przygotuję Mu drogę.

On będzie coraz większy,

ja odejdę w cień, będę coraz mniejszy.

Ciekawy człowiek,

ale nazywać siebie – głosem?

Głos przeleci, uleci i zapomną.

Nie zapomną.

On porusza sumieniem.

Czasem ubliża.

Plemię żmijowe – krzyczy.

Uciekacie przed gniewem Boga.

Nic wam nie pomoże to,

iż ojcem waszym jest Abraham.

Bóg nawet z tych pustynnych kamieni

może wzbudzić synów Abrahama,

a wy zginiecie jak gałąź

wrzucona w ogień.

Można by sobie to wszystko darować,

ale sam Nauczyciel przyszedł

do niego i prosił o chrzest.

Bronił się, ale posłuchał i wyznał:

To jest Baranek Boży,

który gładzi grzechy świata!

Sam Nazarejczyk dał mu

taką pochlebną recenzję:

Nie narodził się z niewiasty

nikt większy nad Jana Chrzciciela.

Ja zawsze czekam, jaki będzie

koniec takich demagogów.

Skończyło się nieciekawie.

Herod wsadził go do więzienia,

bo Jan krzyczał: Nie wolno

ci mieć za żonę żony twego brata!

Herod czuł respekt, nawet bał się Jana.

Herodiada była sprytniejsza.

Kiedy w urodziny piękna Salome

tańczyła przed Herodem,

Herod zachwycony powiedział:

Proś o co chcesz.

Dam ci nawet

połowę królestwa.

Ta, za namową matki,

poprosiła o głowę Jana Chrzciciela.

Kat przyniósł głowę Jana na misie,

a Salome oddała ją matce.

Taki jest los proroków,

ale teraz został Głos wołający.