fot. R. Sobkowicz/Nasz Dziennik
Ks. bp I. Dec w Polanicy-Zdroju Sokołówce wygłosił homilię pt. „Aniołowie w misji Jezusa, Kościoła i Maryi”
Homilia wygłoszona przez ks. bp. Ignacego Deca w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Polanicy-Zdroju Sokołówce w pierwszą sobotę miesiąca pt. „Aniołowie w misji Jezusa, Kościoła i Maryi”.
Wstęp
Tegoroczna październikowa I. Sobota ;przypadła w liturgiczne wspomnienie Świętych Aniołów Stróżów. Dlatego też dzisiejszą refleksję maryjną połączymy z aniołami. Najpierw powiemy o naturze i misji aniołów w dziele zbawienia. Następnie podejmiemy refleksję nad aniołami w życiu Kościoła i Maryi i w trzeciej części powiemy o rolii współpracy aniołów z ludźmi.
- Istnienie, natura i misja aniołów
a). Aniołowie Bożym stworzeniem
W katolickim Wyznaniu wiary, które powtarzamy i odnawiamy w każdą niedzielę i podczas uroczystości, wypowiadamy słowa: „Wierzę w jednego Boga Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych”. Rzeczy widzialne poznajemy naszymi zmysłami. Natomiast rzeczy niebieskie poznajemy przez wiarę. Niebo ma swoich mieszkańców. Pierwszym niewidzialnym dla nas obecnie mieszkańcem nieba jest Bóg w Trójcy Jedyny. Bóg nie jest w niebie samotnikiem, stworzył sobie mieszkańców. Są nimi aniołowie. W aniołach, podobnie jak w ludziach, Bóg ukrył swoje podobieństwo. W aniołach to podobieństwo jest doskonalsze, gdyż nie mają oni materii, która ogranicza ducha. Aniołowie są bytami osobowymi, mającymi rozum i wolę. Stawiamy pytanie: w jakim celu stworzył Bóg aniołów?
b). Ogólne zadanie aniołów
Odpowiadamy, że aniołowie są stworzeni do oddawania Bogu chwały i do podejmowania na Boże polecenie, jakichś misji w stosunku do ludzi. W dzisiejszej Ewangelii słyszeliśmy słowa: Aniołowie w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie (Mt 18,10). U proroka Izajasza czytamy zaś, jak to ów prorok ujrzał tron Boży otoczony chórami aniołów, którzy wyśpiewują Bogu hymn chwały: „Święty, Święty, Święty….”. Wyrażamy tę prawdę w liturgii w końcowych słowach prefacji, gdy mówimy lub śpiewamy: „Dlatego z aniołami i archaniołami, z błogosławionym duchami oraz ze wszystkimi chórami niebios, śpiewamy hymn ku Twojej chwale nieustannie wołając: święty, święty, święty”. Liturgia ziemska przyłącza się w tym momencie w szczególny sposób do liturgii niebieskiej. Oprócz wielbienia Boga, Bóg zlecał aniołom różne ważne zadania wobec wybranych ludzi.
c). Rola aniołów w dziejach zbawienia
Bóg wysyłał aniołów do ludzi z określoną misją. Samo słowo „anioł” znaczy „posłany”, „wysłany”. W Starym Testamencie spotykamy aniołów przychodzących od Boga ze specjalnym posłaniem. Np. w Księdze Tobiasza jest mowa o aniele Rafale, który prowadził Tobiasza przez trudne życiowe drogi. W Nowym Testamencie dowiadujemy się, że anioł Gabriel został posłany do kapłana Zachariasza, aby go powiadomić o poczęciu i narodzeniu poprzednika Mesjasza – Jana Chrzciciela. Pół roku później anioł Gabriel przyniósł Maryi radosną wieść o tym, że została wybrana przez Boga na matkę Mesjasza. Aniołowie pojawili się przy narodzeniu Jezusa w Betlejem, potem towarzyszyli Mu, gdy oddalał pokusy szatana na pustyni i przed męką w Ogrodzie Oliwnym. Anioł ukazał się we śnie św. Józefowi i to kilka razy: najpierw, żeby wziął Maryję, będącą już w stanie błogosławionym, do siebie, a potem, po narodzeniu Jezusa, żeby udał się z Dzieciątkiem do Egiptu, by je uchronić przez śmiercią ze strony okrutnego Heroda. Aniołowie byli widziani w pustym grobie, po zmartwychwstaniu Jezusa, a potem w czasie wniebowstąpienia Chrystusa. Aniołowie mają także towarzyszyć Chrystusowi w czasie Jego powtórnego przyjścia na ziemię, na Sąd Ostateczny.
- Aniołowie w życiu Kościoła i Maryi
- a) Aniołowie w liturgii Kościoła
Aniołowie zatem z polecenia Bożego niosą duchowe dary ludziom. W dzisiejszy dzień Kościół nam przypomina, że każdy człowiek, każdy z nas, ma swego anioła stróża. Także każdy naród, każde miasto, każda miejscowość ma swojego anioła stróża. Przed chwilą słyszeliśmy słowa z Księgi Wyjścia: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym… bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu…będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół…” (Wj.23,20-22). A więc mamy w niebie i na ziemi niebieskich opiekunów, aniołów stróżów. Bóg każe nam słuchać ich wskazań. Pamiętamy tę jedną z pierwszych, wyuczonych w dzieciństwie modlitw: „Aniele Boże, Stróżu mój, ty zawsze przy mnie stój. Rano, we dnie, wieczór, w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy. Strzeż duszy, ciała mojego, zaprowadź mnie do żywota wiecznego”. Znamy ludzi, którzy mówią nam wiele o swoich widzeniach i rozmowach z aniołem stróżem. O takich spotkaniach i przeżyciach znajdziemy np. wiele na kartach „Dzienniczka” bł. s. Faustyny, wielkiej apostołki Miłosierdzia Bożego.
Aniołów Kościół przywołuje w obrzędach pogrzebowych. Podczas ostatniego pożegnania osoby zmarłej w kościele lub w kaplicy cmentarnej kapłan z ludem śpiewa następujące pieśni; na samym początku tego obrzędu pieśń: „Przybądźcie z nieba na głos naszych modlitw, mieszkańcy chwały, wszyscy Święci Boży. Z obłoków jasnych zejdźcie aniołowie, z rzeszą zbawionych spieszcie na spotkanie. Anielski orszak niech twą duszę przyjmie, uniesie z ziemi ku wyżynom nieba, a pieśń zbawionych niech ją zaprowadzi, aż przed oblicze Boga Najwyższego”. Przed wyprowadzeniem trumny ze świątyni lub z kaplicy kapłan z ludem śpiewa pieśń, w której są słowa: „Niech aniołowie zawiodą cię do raju, a gdy tam przybędziesz, niech przyjmą cię męczennicy i wprowadzą cię do krainy życia wiecznego. Chóry anielskie niechaj cię podejmą i z Chrystusem zmartwychwstałym miej radość wieczną”. W czasie pogrzebu dziecka śpiewany jest refren; „Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu”.
- b) Anioł poprzedzający zjawienie się Maryi w Fatimie
Wiemy, że Maryja w roku 1917 zjawiła się dzieciom 6 razy: każdego 13dnia miesiąca – od maja do października, z wyjątkiem sierpnia, kiedy objawienie miało miejsce 6 dni później – zamiast 13 19 sierpnia. Przygotowaniem to tych objawień było trzykrotne objawienie się anioła w roku 1916.
- Nasze naśladowanie aniołów
Moi drodzy, możemy naśladować aniołów w oddawaniu Bogu chwały. Panu Bogu oddajemy chwałę z aniołami podczas liturgii, o czym już zostało wspomniane. Możemy naśladować aniołów w udawaniu się do ludzi z misją, którą odkrywamy w naszym sumieniu. Aniołowie z Bożego zlecenia są posłańcami do nas. My też jesteśmy posłani do innych. Nasze posłanie wiąże się z naszym powołaniem. Są różne powołania i posłania. Warto się zapytać czy i jak wypełniamy tę misję.
Aniołów możemy naśladować w pełnieniu pokornej służby wobec innych. Wskazuje nam dziś na to Chrystus, gdy w kontekście spojrzenia na świat anielski, tłumaczy nam na czym polega prawdziwa wielkość w królestwie niebieskim, a więc w gronie Jego uczniów, przyjaciół: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim (Mt.18,3-4). Któż z nas nie chciałby być wielkim. Dążymy do znaczenia, do wielkości. Tak często oczekujemy na pochwały i uznanie. Szukamy naszej wielkości na różnych drogach. Widzimy jak niektórzy dążą do wielkości zabiegając o mienie materialne, o władzę, o sławę. Są to drogi nie ewangeliczne. Chrystus proponuje nam inną drogę do wielkości. Każe nam stawać się jako dzieci, to znaczy zdobywać wielkość przez posłuszeństwo Bogu, zdobywać wielkość przez służbę drugim.
Zakończenie
Módlmy się w tej Eucharystii, abyśmy doświadczali przy sobie naszych aniołów stróżów, abyśmy wspólnie z nimi oddawali Bogu cześć i chwałę, abyśmy za ich wzorem służyli drugim. Amen.
Ks. bp. Ignacy Dec, biskup-senior diecezji świdnickiej
