Ewangelia na XVIII Niedzielę zwykłą
Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: „Rabbi, kiedy tu przybyłeś?” W odpowiedzi rzekł im Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec”. Oni zaś rzekli do Niego: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?” Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: „Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał”. Rzekli do Niego: „Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”. Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu”. Rzekli więc do Niego: „Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!” Odpowiedział im Jezus: „Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”.
J 6, 24-35
* * *
Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął;
a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie (J 6, 35).
W dzisiejszych czasach ciężko jest nam zrozumieć pragnienie chleba. Nie rozumiemy do końca, co to znaczy „brak chleba”. Bowiem w dzisiejszych czasach znajdziemy dziesiątki rodzajów chleba: biały, czarny, duży, mały itd. Wystarczy wejść do pierwszego lepszego supermarketu, odnaleźć dział z pieczywem, by móc przekonać się na własne oczy, że „brak chleba” raczej nam dzisiaj nie grozi. Przyzwyczailiśmy się do tego, że chleb jest w zasięgu ręki i zawsze i wszędzie można go kupić.
Może dlatego właśnie słowa Jezusa o chlebie życia nam także spowszedniały.Nie rozumiemy ich sensu. Przyzwyczailiśmy się bowiem, że i ten chleb życia dostępny jest dla każdego niemal w każdym dogodnym momencie. Przyzwyczailiśmy się do tego, że w każdym kościele pracuje kilku księży, że Msza Święta odprawiana jest co godzinę. Przyzwyczailiśmy się do tego, że można wybierać kościół, do którego pójdzie się na Mszę Świętą, oraz wybrać sobie godzinę, która będzie najwygodniejsza. Nie trzeba się nawet szczególnie wysilać, zwłaszcza w dużych miastach, w których niedzielne Msze Święte „dla zapracowanych” celebrowane są nawet w późnych godzinach wieczornych.
Aby poczuć wartość chleba albo poczuć wartość drugiego człowieka, potrzeba doświadczyć ich braku, potrzeba zrozumieć, że w każdej chwili może zabraknąć kogoś albo czegoś. Wszystko może się skończyć nagle, tak jak skończyła się manna i przepiórki na pustyni, którymi Bóg karmił Izraelitów. Dlatego tak ważny jest ten chleb, który nie tylko daje życie wieczne, ale także nigdy nie przeminie.
Kiedyś zapytałem moją parafiankę, dlaczego w niedziele nie było jej na Mszy Świętej – wcześniej nigdy to się nie zdarzało. W odpowiedzi usłyszałem:
„Ojcze, miałam do wyboru: albo kupić bilet i pojechać na Mszę, albo kupić bochenek chleba dla moich dzieci”. Stawałeś kiedyś przed takim wyborem?
Jezus jest chlebem dającym życie wieczne. Zstąpił z nieba, aby nam dać życie wieczne, a więc po to, aby nas wprowadzić do nieba. Jego słowo jest pokarmem, który zaspokaja wszelkie pragnienia i potrzeby – nawet te najbardziej fundamentalne. Jeśli będziemy słuchać słowa Bożego i przyjmować Ciało Chrystusa, posiądziemy życie wieczne.
Powtórzmy więc za tłumem z dzisiejszej Ewangelii:
Panie, dawaj nam zawsze tego chleba (por. J 6, 34)
o. Tomasz Jakubczak CSsR
slowo.redemptor.pl