Anioł Pański z Ojcem Świętym Benedyktem XVI

Drodzy Bracia i Siostry

Fragment ewangelii z dzisiejszej niedzieli rozpoczyna się wskazaniem regionu gdzie Jezus
podążał: Tyru i Sydonu, na północnym zachodzie Galilei, na ziemi pogańskiej. I to właśnie tutaj Jezus spotyka kobietę kananejską, która zwracając się do Niego, prosi Go, aby uwolnił jej córkę, dręczoną przez złego ducha. Już w tej prośbie, możemy zauważyć początek drogi wiary, która w dialogu z Bożym Mistrzem wzrasta i umacnia się. Kobieta nie lęka się krzyczeć do Jezusa
"Ulituj się nade mną!”, to wyrażenie, które pojawia się w Psalmach, nazywa go ona
"Panem” i Synem Dawida”, wyrażając w ten sposób nadzieję, że jej prośba będzie wysłuchana. Jaka wiec jest postawa Jezusa wobec krzyku cierpienia pogańskiej kobiety? Milczenie Jezusa może się wydawać nam mylne, kiedy z interwencją przychodzą uczniowie, choć nie chodzi tu o brak wrażliwości na cierpienie tej kobiety.
Św. Augustyn tak oto komentuje ten fragment: "Jezus wydawał się obojętny wobec prośby poganki, nie po to, by odmówić jej miłosierdzia, ale by pogłębić w niej pragnienie uzdrowienia”

Pozorny dystans Jezusa, który mówi: "Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela” -nie zniechęca
Kananejki, która nalega, "Panie, pomóż mi!” I nawet wówczas, kiedy uzyskuje odpowiedź, która wydaje się nie dawać nadziei na pomoc-
"Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom” – nie rezygnuje.

Nie chce niczego nikomu odbierać: w swej prostocie i pokorze wystarczy jej niewiele, wystarczą jej okruchy, wystarczy spojrzenie, dobre słowo Syna Bożego. I Jezus jest zaskoczony odpowiedzią silnej wiary i mówi jej:
"niech ci się stanie, jak chcesz!”

Drodzy przyjaciele, także i my jesteśmy wezwani do wzrostu w naszej wierze, do otworzenia się i przyjęcia
w wolności daru Boga, jesteśmy wezwani do ufności i :Krzyku do Jezusa "daj nam łaskę wiary, pomóż odnaleźć drogę!” To jest droga jaką Jezus wyznaczył swoim uczniom, kananejskiej kobiecie ale także ludziom każdych czasów i każdego narodu, każdemu z nas. Wiara otwiera nas na poznanie i przyjęcie prawdziwej tożsamości Jezusa, jedności, tego co ma nam do zaoferowania, swojego Słowa, które jest źródłem życia, które pozwala na prawdziwą relacje z Bogiem. Poznanie wiary wzrasta, wzrasta
z pragnieniem odnalezienia drogi i wreszcie jest też łaską Boga, który zwraca się do nas, nie jako coś abstrakcyjnego, bez oblicza, bez imienia, wiara to odpowiedź na Osobę, która pragnie nawiązania z nami relacji
prawdziwej miłości, która obejmie całe nasze życie.

Dlatego też każdego dnia nasze serce powinno żyć nadzieją nawrócenia, każdego dnia powinno widzieć naszą drogę przechodzenia od człowieka zwróconego ku sobie do człowieka otwartego na działanie Boga, człowieka uduchowionego, który pozwala otoczyć się Słowem Boga i
otworzyć własne życie na Jego Miłość.

Drodzy Bracia i Siostry, każdego dnia umacniajmy naszą wiarę poprzez słuchanie i rozważanie Słowa Bożego, korzystanie z Sakramentów Świętych i osobistą modlitwę jako
"krzyk” do Niego i jako miłość ku przyszłości. Wzywajmy wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny. Jutro będziemy obchodzić uroczystość wspomnienia wzięcia Maryi do nieba z duszą i ciałem. Niech Ona pomaga nam głosić Słowo Boga i własnym życiem dawać świadectwo radości spotkania z Panem Jezusem.

Tłumaczenie: Radio Maryja