[TYLKO U NAS] Mec. P. Zieliński: Nie ma żadnych podstaw ku temu, by portal Radia Maryja musiał publikować sprostowanie żądane przez TVN. Wyrok jest prawomocny

Nie wykazano, aby opinie dr. Michała Skwarzyńskiego były niezgodne z prawdą. Nie ma więc żadnych podstaw ku temu, by portal Radia Maryja musiał publikować sprostowanie, którego oczekiwał TVN. Wyrok jest prawomocny – podkreślił mec. Paweł Zieliński, adwokat kancelarii Kopeć & Zaborowski oraz pełnomocnik redaktora naczelnego portalu Radia Maryja, podczas „Aktualności dnia” na antenie toruńskiej rozgłośni. Odniósł się do oddalonego przez sąd powództwa TVN w sprawie wymierzonej przeciwko portalowi Radia Maryja, a dotyczącej reportażu przedstawionego przez tę komercyjną stację na temat ks. kard. Stanisława Dziwisza.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku prawomocnie oddalił w piątek powództwo TVN S.A. w sprawie wymierzonej przeciwko portalowi Radia Maryja, uznając, że apelacja od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu była bezzasadna. Kwestia dotyczy artykułu dr. Michała Skwarzyńskiego [zobacz], w którym autor wykazuje argumenty świadczące za brakiem rzetelności filmu „Don Stanislao” Marcina Gutowskiego. Sądy zasądziły też na rzecz redaktora naczelnego portalu Radia Maryja zwrot wszelkich kosztów procesu.

Portal Radia Maryja wygrał proces ze stacją #TVN ws. reportażu „Don Stanislao” https://t.co/aEWiM0ILnp

— Radio Maryja (@RadioMaryja) September 16, 2021

– W listopadzie 2020 roku na antenie TVN i TVN24 wyemitowano reportaż „Don Stanislao” o kardynale Stanisławie Dziwiszu. Następnie na portalu Radia Maryja opublikowano artykuł, w którym zawarto bardzo kompleksową, szeroką, krytyczną dla tego reportażu opinię naukową. Treść opinii naukowej zwróciła uwagę TVN-u, który postanowił wystąpić przeciwko redaktorowi naczelnemu portalu radiomaryja.pl, a nie przeciwko dr. Skwarzyńskiemu – mówił pełnomocnik redaktora naczelnego portalu Radia Maryja w tej sprawie.

TVN oczekiwał, że Sąd nakaże publikację sprostowania na portalu www.radiomaryja.pl, z którego to sprostowania będzie wynikać, iż w artykule tym zawarto szereg informacji nieprawdziwych. Przykładowo, w sprostowaniu miały znaleźć się następujące komunikaty: <<Nieprawdą jest, że dziennikarze programu „Czarno na Białym” przy realizacji reportaży „Don Stanislao” i „Don Stanislao Postscriptum” nie przestrzegali standardu rzetelności>> oraz <<Nieprawdą jest, że dziennikarze „chcieli sporządzić materiał prasowy pod tezę „Dziwisz z Janem Pawłem II tuszowali pedofilię>>.

Żądanie opublikowania sprostowania było całkowicie bezpodstawne. Zarówno sprostowanie jak i samo postępowanie strony żądającej sprostowania obarczone było różnego rodzaju wadliwościami merytorycznymi i formalnymi.

– Szczerze mówiąc budzi zdumienie, że to sprostowanie oraz wniosek o sprostowanie są aż tak źle przygotowane. Mówimy o TVN-ie, czyli wydawcy wielu tytułów prasowych, który doskonale wie, jakimi zasadami kieruje się sprostowanie prasowe – zwrócił uwagę mec. Paweł Zieliński.

Kwestionowany przez TVN artykuł nadal może być swobodnie publikowany na stronie portalu, bez żadnych sprostowań czy innych ograniczeń.

– Udało się przekonać sąd – najpierw Sąd Okręgowy w Toruniu, a następnie Sąd Apelacyjny w Gdańsku – do tego, że to sprostowanie nie musiało się ukazać. Argument sądu I instancji za oddaleniem był taki, że sam wniosek o sprostowanie nie został skierowany do odpowiedniej osoby. Zamiast do redaktora naczelnego portalu został skierowany do o. Tadeusza Rydzyka CSsR, czyli do osoby, która w tę sprawę w żaden sposób nie była zaangażowana. Sąd uznał, że TVN nie wyczerpał obligatoryjnego trybu przedsądowego i już z tego powodu należało oddalić powództwo. TVN zakwestionował taki obrót sprawy, natomiast Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił w całości apelację – poinformował gość „Aktualności dnia”.

Dr Michał Skwarzyński jest gotowy spotkać się z TVN-em w sądzie ws. wspomnianego artykułu, natomiast stacja nie sformułowała do tej pory żadnego pozwu za treść opinii naukowej wobec jego autora.

– Jest wolność słowa. Jeżeli stwierdzenia dr. Skwarzyńskiego nie naruszają żadnych norm, to ma prawo do takich stwierdzeń i opinii. Nie wykazano, aby jego opinie były niezgodne z prawdą (…). Nie ma żadnych podstaw ku temu, by portal Radia Maryja musiał publikować sprostowanie. Wyrok jest prawomocny – zaznaczył mec. Paweł Zieliński.

 

***

Poniżej przypominamy treść artykułu zamieszczonego na naszym portalu:

[TYLKO U NAS] Dr M. Skwarzyński: Braki w rzetelności i staranności dziennikarskiej są w istocie konsekwencją, że dziennikarze stali się zakładnikami w szerszej grze. Chcieli oni sporządzić materiał prasowy pod tezę „Dziwisz z Janem Pawłem II tuszowali pedofilię”

Braki w rzetelności i staranności dziennikarskiej są w istocie konsekwencją, że dziennikarze stali się zakładnikami w szerszej grze. Chcieli oni sporządzić materiał prasowy pod tezę „Dziwisz z Janem Pawłem II tuszowali pedofilię”. Posługując się przy tym jednostronnym przekazem, który musiał być opublikowany przed tzw. Raportem McCarricka. Chodziło o to, aby nadać narrację, o czym jest ten raport. Potwierdza to druga część filmu „Don Stanislao. Postscriptum”, która nie mierzy się z istotą Raportu i jest nadal zbiorem jednostronnych opinii – napisał dr Michał Skwarzyński z Katedry Praw Człowieka i Prawa Humanitarnego, WPPKiA KUL, w sprawie raportu McCarricka i zarzutów kierowanych wobec ks. kard Stanisława Dziwisza.

Raport McCarricka - Komentarz ... wobec Kardynala Dziwisza

Adwokat dr Michał Skwarzyński zwrócił uwagę na dziennikarskie braki w przygotowaniu zarzutów wobec ks. kard. Stanisława Dziwisza.

– Dziennikarz zadał kilka grup pytań Kardynałowi, w filmie podano ich liczbę, a także to, że Kardynał się nie odniósł do żadnego z nich. Otóż z nieopublikowanej, a pokazanej w filmie nieczytelnej formie odpowiedzi jasno wynika, że abp Stanisław kardynał Dziwisz, w trzech punktach wskazał pytającemu materiały, z jakimi powinien się zapoznać, bo z pytań wynika, że miał dostęp tylko do części z nich, które mają charakter fragmentaryczny. Redaktor nigdy nie ponowił pytań, wskazując na zapoznanie się ze źródłami wskazywanymi przez Kardynała. Nigdy nie skonfrontował on założonych przez siebie tez, a forsował przyjęte bez całościowego spojrzenia na sprawę. Trudno mieć zatem pretensję, że Kardynał nie chciał się spotkać z dziennikarzem, który nie słuchał wyjaśnień. W obecności autora opinii Kardynał widział się z dziennikarzem, który przygotowuje materiał prasowy w tej sprawie i spokojnie wyjaśniał wszelkie zarzuty pod swoim adresem – napisał adwokat.

Trzeba mieć świadomość, że Kardynał ma 81 lat, nie jest sprawny, jak młody człowiek, szybko się męczy, łatwo wybić go z ciągu myśli, wiele kwestii nie pamięta i odtwarza je z dokumentów, nie odpowie na jednym spotkaniu na wszystkie pytania, bo fizycznie nie da rady tego zrobić – kontynuował.

– Kardynał wskazywał pytającemu dziennikarzowi, na konieczność zapoznania się z szeregiem dokumentów w sprawie, bowiem zadawane pytania sugerują oparcie się na jednostronnych źródłach. Pytający tego nie zrobił, a przynajmniej nie wynika, aby tak było z korespondencji z Kardynałem. Dotyczy to zwłaszcza sprawy w prokuraturze z 1993 r. przeciwko ks. W. oraz publikacji zagranicznych, które kwestionowały publikacje, na jakie powoływał się pytający. W filmie nie ma wzmianki, że w 1993 r. umorzono postępowanie prokuratorskie wobec ks. W., co wpływa na ocenę, co rzekomo miał zrobić Kardynał. Nie ma także rzetelnej analizy faktograficznej dotyczącej zarzutów związanych z kontaktami z założycielem Legionistów Chrystusa Marcialem Macielem Degollado, czy Theodorem McCarrickiem, a film opiera się w istocie o plotki bez podania rzetelnych źródeł – podkreślił dr Michał Skwarzyński.

Braki w rzetelności i staranności dziennikarskiej są w istocie konsekwencją, że dziennikarze stali się zakładnikami w szerszej grze. Chcieli oni sporządzić materiał prasowy pod tezę „Dziwisz z Janem Pawłem II tuszowali pedofilię” – akcentował

– Posługując się przy tym jednostronnym przekazem, który musiał być opublikowany przed tzw. Raportem McCarricka. Chodziło o to, aby nadać narrację, o czym jest ten raport. Potwierdza to druga część filmu „Don Stanislao. Postscriptum”, która nie mierzy się z istotą Raportu i jest nadal zbiorem jednostronnych opinii. Oczywiste jest, że ks. S. Dziwisz był cieniem Papieża, jego najbliższym współpracownikiem i był zawsze wobec Papieża lojalny. Gdyby nie był, kurialiści w Rzymie w oczywisty sposób rozegraliby ks. S. Dziwisza i pozbyliby się go z Rzymu. Jest to tym bardziej oczywiste, że był on nielubiany, zwłaszcza za to, że jako sekretarz osobisty pilnował kalendarza i skracał czy przerywał spotkania, pilnując planu dnia – stwierdził.

Metodologicznie poprawnie przygotowujący Raport powinni wyjść od odpowiedzi na pytanie, kto miał interes, aby czynnego homoseksualistę wypromować na arcybiskupa Waszyngtonu? Is fecit cui prodest. Kto mógł odnieść korzyść z tego, że arcybiskup Waszyngtonu jest homoseksualistą i można go będzie szantażować? – pytał.

– (…) Jeśli chodzi o T. McCarricka następuje nagle pomroczność jasna dziennikarzy, zwłaszcza z redakcji z kapitałem zagranicznym, i niemożliwym jest dostrzeżenie, że służby specjalne USA musiały wiedzieć o homoseksualizmie T. McCarricka; że amerykańskie służby specjalne miały interes w tym, aby arcybiskupem Waszyngtonu był ktoś, na kogo mają wpływ i mogą go szantażować. Czy naprawdę w Watykanie agentów w sutannach umieszczał wyłącznie wywiad PRL, jak np. Pana Tomasza Tadeusza Turowskiego? Inne służby tego nie robiły? T. McCarrick miał zbyt duże wpływy, zbyt duże interesy, aby nie zajmowały się nim służby macierzystego państwa. Nie był on żadnym agentem KGB i słynny już przypis 127 Raportu McCarricka, dokładniej taka jego interpretacja, wydaje się mało prawdopodobna – wskazała autor dokumentu.

Przejęcie przez służby amerykańskiego arcybiskupa Waszyngtonu pozwalało w doskonały sposób zyskać agenta, który pod obcą – watykańską flagą będzie działał na rzecz interesów USA – kontynuował.

– Historia życia McCarricka to przecież potwierdza – zaangażowanie w Rosji i Chinach. Zakres działalności McCarricka i jego wpływy w USA tłumaczy właśnie osłona jaką zapewniały służby. Jego wieloletnią bezkarność za przestępstwa seksualne wobec dorosłych a potem dzieci na gruncie prawa amerykańskiego również to tłumaczy. Tych pytań nikt jednak nie stawia, podniecając się tym, że w raporcie nazwisko Dziwisz wymienione jest 45 razy. Jest to dziennikarstwo na poziomie „ctr+f”. Pytań analitycznych brak – podsumował dr Michał Skwarzyński.

 

radiomaryja.pl