„Z Ojczyzny Jezusa”
Pokój i Dobro!
Serdecznie pozdrawiam wszystkich wiernych słuchaczy felietonów z Ojczyzny Jezusa, które przygotowuję specjalnie dla Radia Maryja i telewizji Trwam. Po wakacyjnej przerwie zapraszam ponownie do cotygodniowego pielgrzymowania szlakami „Piątej Ewangelii”. Urlop w Polsce był dla mnie radosnym czasem doświadczania miłości najbliższych oraz poznawania piękna rodzinnej ziemi. Wędrówki po malowniczych bieszczadzkich połoninach i szczytach majestatycznych Tatr na długo pozostaną w pamięci. Gościnne progi klasztoru Braci Mniejszych w Wetlinie czy też życzliwe przyjęcie w sanktuarium Matki Bożej, Pani Podhala, w Ludźmierzu są jedynie przykładem bogactwa przeżyć jakich doświadczyłem w czasie urlopowego wypoczynku.
Po powrocie do Ziemi Świętej zastałem kuriozalną sytuację. Otóż w Autonomii Palestyńskiej, czyli również w Betlejem, obowiązywała już godzina czasu słonecznego. Od początku Ramadanu, tzn. od pierwszego września cofnięto zegarki o godzinę do tyłu i w ten sposób mamy ten sam czas co w Polsce. W Izraelu obowiązuje jednak nadal czas letni i dlatego często jest to powodem niemałego zamieszania. Pielgrzymi, którzy przyjeżdżają do Betlejem i pragną uczestniczyć w naszej codziennej procesji są zaskoczeni, że nie rozpoczynamy jej w południe. W bazylice bowiem jest dopiero godzina 11. Podobnie zdarza się z programem otwarcia sanktuariów oraz godziną rezerwacji Mszy świętych. Ten kuriozalny podział Ziemi Świętej na dwie strefy czasowe będzie trwał aż do 5 października, kiedy Izrael powróci do czasu słonecznego.
Miesiąc wrzesień jest naznaczony tajemnicą zbawiennego Krzyża, dlatego zapraszam na krótkie nawiedzenie Golgoty w bazylice Zmartwychwstania w Jerozolimie. W minioną niedzielę w całym Kościele obchodziliśmy święto Podwyższenia Krzyża Świętego, które w Jerozolimie obchodzone jest jako uroczystość. Początki tej liturgicznej uroczystości sięgają IV wieku. 14 września 335 roku została konsekrowana wspaniała bazylika wybudowana nad Kalwarią i Grobem Bożym przez pierwszego chrześcijańskiego cesarza Konstantyna Wielkiego. W Jerozolimie uroczystość Podwyższenia Krzyża obchodzono zawsze z wielkim splendorem i szczególną radością. Dla chrześcijan ten dzień był porównywany z żydowskim świętem Namiotów, które obchodzi się mniej więcej w tym samym okresie roku. Obchodzone na jesieni święto Sukkot, czyli święto Szałasów, zwane też świętem Kuczek jest przypomnieniem wędrówki Narodu Wybranego przez pustynię oraz objęcia w posiadanie ziemi obiecanej. W chrześcijańskiej liturgii konsekracji kościoła można dostrzec wiele elementów pochodzących z tradycji tego żydowskiego święta Szałasów.
Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego w Jerozolimie tradycyjnie została odprawiona na Kalwarii przy ołtarzu Ukrzyżowania. W tym roku dodatkowym wyrazem podniosłości tej celebracji było nowe oświetlenie, które zachęca do odkrycia niegasnącego blasku Chrystusowego Krzyża. Franciszkanie, jako kustosze Miejsc Świętych, mają potrójną misję do spełnienia; dbają o liturgiczną modlitwę w sanktuariach, organizują duchową animację oraz troszczą się o piękno i funkcjonalność ich materialnej struktury. Kustodia Ziemi Świętej, wierna temu zadaniu, które realizuje z ramienia Stolicy Apostolskiej, podjęła się w ostatnich miesiącach instalacji nowego oświetlenia kaplicy Ukrzyżowania na Kalwarii. Jak zapewne wszyscy pamiętają, w bazylice Bożego Grobu obowiązuje reguła Status quo, która ustala zasady współpracy 5 wspólnot w tej najważniejszej bazylice chrześcijańskiej. Status quo jest swego rodzaju regulaminem dla współlokatorów, który między innymi określa miejsca wspólnej administracji oraz te przynależne do poszczególnych wspólnot. Na Golgocie są obecnie dwie kaplice. Pierwsza, znajdująca się po prawej stronie, czyli od strony południowej, należy do franciszkanów. Wspomina się w niej zdjęcie szat z Jezusa oraz przybicie do krzyża. Druga kaplica, oddzielona dwoma potężnymi filarami przechodzącymi w łukowe sklepienia, należy do Greków prawosławnych. To tutaj czci się miejsce śmierci Pana Jezusa na krzyżu. Pod ołtarzem znajduje się niewielki otwór pozwalający dotknąć skały Golgoty. Jest ona widoczna wokół ołtarza pod grubą szklaną płytą. Pomiędzy kaplicami jest ponadto nieduży ołtarz Matki Bożej Bolesnej, ze stacją zdjęcia z krzyża, należący również do franciszkanów.
Katolicką część sklepienia zdobią pięknie mozaiki. Zostały one wykonane w czasie prac renowacyjnych przeprowadzonych na Kalwarii w 1937 roku. Dotychczasowe oświetlenie tradycyjnymi jarzeniówkami oraz reflektorami miało dwie wady. Było ono mało efektowne oraz emanowało dużą ilość ciepła, które wpływało niszcząco na mozaikowe dekoracje. Ten ostatni aspekt był głównym powodem podjęcia decyzji o zmianie systemu oświetlenia. O. Michele Piccirillo wraz z komisją kustodialną, która jest odpowiedzialna za wystrój artystyczny sanktuariów, stał się promotorem nowoczesnego i funkcjonalnego oświetlenia. Prace powierzono włoskiej firmie, mającej długoletnie doświadczenie w realizacji oświetlenia i nagłośnienia w kościołach. Tradycyjne żarówki zostały zastąpione diodami (Led), które odznaczają się bardzo niskim zużyciem energii elektrycznej i co najważniejsze nie emanują ciepła. Przy nowym oświetleniu mozaiki nie będą więc wystawione na negatywny wpływ podwyższonej temperatury. Ponadto odpowiednie rozmieszczenie lamp diodowych podkreśliło walory artystyczne samej architektury kaplicy oraz jej mozaikowej dekoracji. Kaplica Ukrzyżowania na Kalwarii ma teraz całkowicie nowy wygląd. Podświetlone rozszczepionym i równomiernym źródłem światła mozaiki stały się o wiele bardziej wyraziste i przez to również czytelniejsze dla pielgrzymów.
Kilka dni po celebracji Podwyższenia Krzyża Świętego, 17 września, obchodziliśmy święto stygmatów św. Franciszka z Asyżu. Według biografa Biedaczyny z Asyżu, brata Tomasza z Celano: „nic nie mówi o Franciszku prawdziwiej, jak opowieść o stygmatach krzyża” (3C 3).? Ten Boży znak szczególnego przywileju udziału w tajemnicy Ukrzyżowanego św. Franciszek otrzymał na górze Alwernii w 1224 roku, na dwa lata przed śmiercią. Udał się on na Alwernię z bratem Leonem, aby odprawić tam czterdziestodniowy post ku czci św. Michała Archanioła. Wyciśnięcie ran Chrystusa na rękach, na nogach i na boku miało miejsce w czasie tego postu i modlitwy. Nieustanne rozważanie męki Jezusa Chrystusa oraz oryginalne przeżywanie świąt Bożego Narodzenia w Greccio w roku 1223, wskazują jak wielką rolę odgrywała w życiu św. Franciszka kontemplacja Wcielenia Syna Bożego. Prowadziła go ona do ciągłego wzrostu w świętości. Owocem tej świętości było między innymi tworzenie przez Biedaczynę prawdziwej harmonii pokoju i dobra. Była ona dominującym stylem życia Franciszka nie tylko na płaszczyźnie międzyludzkiej, ale i w relacji z wszelkim innym stworzeniem, które w sposób zadziwiający garnęło się do niego.
Charyzmat Franciszka z Asyżu jest nadal aktualny i pociągający. W dniu święta stygmatyzacji Biedaczyny z Asyżu czterech postulantów Kustodii Ziemi Świętej otrzymało zakonny habit. Brat Albert z Włoch, brat Luai z Jordanii, brat Radamez z Brazylii oraz brat Tomasz z Polski w tym dniu rozpoczęli w Betlejem nowicjat, czyli rok formacji otwierający im drogę do służby Panu Bogu i ludziom w zakonie Braci Mniejszych. Otoczmy tych młodych kandydatów naszą modlitwą, by wiernie odpowiedzieli na powołanie zakonne i kapłańskie we wspólnocie Kustodii Ziemi Świętej.