Z Ojczyzny Jezusa
Pokój i Dobro!
To dla mnie szczególny przywilej móc, za pośrednictwem fal Radia Maryja, gościć w wigilię Bożego Narodzenia w waszych domach. Nie przychodzę do was z pustymi rękami. Pragnę złożyć pod choinką symboliczny prezent. Jest nim zaproszenie do betlejemskiej Groty, na chwilę adoracji Boga, który objawia się jako małe Dziecię. Nie zdążycie już kupić biletu na samolot, by skorzystać z mojego zaproszenia. Grota jest też zbyt ciasna, by was wszystkich razem pomieścić. Wypełnijcie ją jednak waszą miłością i hymnem wdzięczności Panu nieba i ziemi, który zechciał zejść do ludzi i przyjąć postać bezbronnego noworodka. Kiedy przy wigilijnym stole lub podczas celebracji Pasterki będziecie śpiewać „Dzisiaj w Betlejem wesoła nowina, bo Panna czysta porodziła Syna…” niech choć na chwilę wasza wyobraźnia połączy was ze mną w adoracyjnej modlitwie przy żłóbku Bożej Dzieciny w Betlejemskiej Grocie.
Moje zaproszenie do duchowej łączności z Betlejem w wigilię i święta Bożego Narodzenia jest podyktowane nie tyle sentymentalną pobożnością, zadowalającą się powierzchownymi oznakami wiary, lecz pragnieniem autentycznego spotkania z tajemnicą miłości Boga. Przykładem takiego świętowania Bożego Narodzenia jest św. Franciszek z Asyżu, który sam nawiedził Miejsca Święte w Palestynie oraz pozostawił swoich braci, aby byli strażnikami chrześcijańskiej wiary i śladów obecności Boga na tej błogosławionej ziemi. Franciszek kochał Dzieciątko Jezus ponieważ w nim dostrzegał wielką tajemnicę Wcielenia Słowa Bożego i początek naszego odkupienia. Przyjmując postać dziecka Bóg objawił swoją pokorę. Przychodząc na świat w ubóstwie stajni zniżył się do poziomu ludzkiej nędzy.
Boże Narodzenie przeżywane w trwającym obecnie Roku Wiary mobilizuje nas do głębszego poznania geografii wiary. Głównym źródłem informacji o Jezusie są cztery kanoniczne ewangelie. W tekstach zapisanych przez św. Marka i św. Jana nie ma przekazu o narodzinach Jezusa. Natomiast ewangeliści Łukasz i Mateusz, którzy relacjonują to wydarzenie wskazują jednoznacznie na Betlejem jako miejsce narodzin. Św. Mateusz pisze ogólnie, że „gwiazda zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię” (Mt 2, 9), zaś u św. Łukasza mamy bardziej precyzyjne określenie miejsca: „uboga izba”, w której był żłób. Łukaszowe stwierdzenie: „położyła [Go] w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w mieszkaniu” (Łk 2, 7) nie oznacza niegościnności mieszkańców Betlejem, jak często powtarza się w kazaniach czy myśli śpiewając popularną kolędę: „Nie było miejsca dla Ciebie, w Betlejem w żadnej gospodzie, więc narodziłeś się Jezu, w stajni w ubóstwie i chłodzie”.
Święta rodzina wybrała na czas rozwiązania miejsce odosobnione, ale stanowiące prawdopodobnie – jak sugeruje ostatni tom papieża Benedykta XVI o dzieciństwie Jezusa Chrystusa – część domu, w którym zatrzymali się Maryja i Józef. Również dzisiaj liczne domy w Palestynie budowane są nad grotami, które stanowią jakby zaplecze głównej izby nie wiele różniącej się od niej skrajnym ubóstwem. Grota ponadto mogła służyć w niektórych okolicznościach za stajnię dla osiołka lub owieczek, stąd obecność żłobu. Jest zrozumiałe, że „mieszkanie”, a raczej główna i jedyna izba gościnnego domu, biorąc pod uwagę dużą ilość przebywających w niej osób, nie stanowiła wygodnych warunków dla mającej rodzić matki oraz jej mieszkańców. Tego typu wyjaśnienie łagodzi stawiany „niegościnnym” Betlejemitom zarzut, jakoby odmówili przyjęcia ubogich przybyszów z Nazaretu.
Chociaż w opisach ewangelicznych nie wymienia się żadnej groty, począwszy od połowy II wieku palestyńska tradycja wskazuje grotę jako miejsce narodzin Zbawiciela. Ok. 160 r. św. Justyn w traktacie skierowanym do żyda Tryfona napisał: „Ponieważ w Betlejem Józef nie miał gdzie zamieszkać, zatrzymał się w pobliskiej grocie; gdy tam przebywali, Maryja porodziła Mesjasza i położyła Go w żłobie” (Dialog z Tryfonem 78). Świadectwo Justyna jest o tyle istotne, iż jako chrześcijański filozof i apologeta był człowiekiem wykształconym i co najważniejsze urodził się w Nablus w Samarii, więc musiał dobrze znać palestyńską ziemię i związaną z nią chrześcijańską tradycję. Warto również przytoczyć świadectwo św. Hieronima, który pod koniec IV wieku tak relacjonuje dzieje miejsca narodzin Jezusa: „Od czasu Hadriana [135 rok po Chr. ] aż do panowania Konstantyna, przez około 180 lat […] Betlejem, teraz nasze i ziemskie najświętsze miejsce […] było zaćmione lasem Tammuza, który jest Adonisem, a w grocie, gdzie kiedyś płakało dzieciątko Mesjasz, opłakiwany był kochanek Wenus” (List 58).
Od prawie 1700 lat betlejemską grotę chroni chrześcijańska bazylika, wyrażająca wiarę i pobożność wyznawców Jezusa Chrystusa. Ta święta Grota jest w tym szczególnym czasie zaproszeniem do wniknięcia w istotę naszej wiary.
Życzę wam na ten świąteczny czas pokory św. Franciszka adorującej niezgłębioną miłość Boga w tajemnicy Bożego Narodzenia. Zapraszam do modlitwy o pokój w ludzkich sercach, w naszej Ojczyźnie oraz na Bliskim Wschodzie. Wyrażam nadzieję, że spełni się wasze pragnienie przybycia do Ziemi Świętej i pielgrzymowania szlakami „Piątej Ewangelii”.
Niech Maryja, Boża Matka nauczy nas kontemplacji Boga przychodzącego w ludzkim ciele oraz wspiera w odważnym kroczeniu śladami Jezusa.
J. Kraj OFM