Największe bogactwo Brazylii!
Popatrz Brazylio, ta młodzież, której przedstawiciele przybyli na spotkanie z Ojcem Świętym, to twoje największe bogactwo! Papież dał przykład, jak je zagospodarować. Nie można go trwonić, ale skierować na tory dobra. A być otwartym na dobroć oznacza przyjmować Boga.
„Kościół żyje! Kościół jest młody! Niesie on w sobie przyszłość świata!” – te słowa Benedykta XVI z inauguracji pontyfikatu w 2005 r. stają się doskonałym komentarzem do papieskich spotkań z młodymi. Tak było na Światowych Dniach Młodzieży w Kolonii, tak było na wspaniałym spotkaniu z polską młodzieżą w Krakowie i tak było w czasie spotkania z młodymi Brazylii i Ameryki Łacińskiej.
Kościół żyje i ma oblicze tych młodych. Zawsze zachwycał nas wspaniały kontakt Jana Pawła II z młodzieżą. Młodzi garnęli się do Papieża Polaka, choć przecież zawsze stawiał im wysokie wymagania. Młodzież doskonale wyczuwała, że wysoko postawiona poprzeczka to wyraz papieskiej wiary w siłę młodości, wyraz jego bezinteresownej ojcowskiej miłości do nich i przejaw pragnienia ich autentycznego szczęścia. Benedykt XVI także zyskał zaufanie i miłość młodych. Widać to było doskonale w czasie pięknego spotkania na stadionie w Săo Paulo, które można nazwać inauguracją brazylijskiej pielgrzymki Benedykta XVI. Tajemnica tego jest prosta i dotyczy zarówno Jana Pawła II, jak i Benedykta XVI. Obaj Papieże pragnęli, aby z ich ust młodzi usłyszeli słowa samego Jezusa. Tak się działo w czasie poprzedniego pontyfikatu i tak się dzieje w czasie tego. A na Prawdę, Dobro i Życie nie można pozostać obojętnym.
Trudno po spotkaniu Benedykta XVI z młodzieżą nie wspomnieć Jana Pawła II. Owacje, jakimi młodzi odpowiedzieli na wypowiedziane przez Ojca Świętego imię swego poprzednika, nie pozostawiają wątpliwości. To kolejna pielgrzymka dwóch Papieży, chociaż jeden z nich jest już w domu Ojca. Poza tym, gdy słyszy się papieskie przemówienie, oparte na zapisanej przez ewangelistę rozmowie Chrystusa z młodzieńcem, nie można nie powrócić do Listu do młodych całego świata „Parati Semper” Jana Pawła II, w którym rozważa on dokładnie ten sam fragment Ewangelii.
Benedykt XVI za Janem Pawłem II nazwał młodych pierwszymi protagonistami trzeciego tysiąclecia. Wskazał też dziedziny szczególnie wymagające obrony, aby dobrze wytyczyć losy ludzkości: głoszenie i przestrzeganie Przykazań Bożych; wielka misja ewangelizowania chłopców i dziewcząt, którzy błądzą na tym świecie; bycie mężczyznami i kobietami wolnymi i odpowiedzialnymi; małżeństwo; uczynienie z rodziny ośrodka promieniującego pokojem i radością; wspieranie życia od początku do jego naturalnego końca opieka nad osobami w podeszłym wieku i wreszcie – uświęcanie swej pracy.
Benedykt XVI nie pozostawia jednocześnie młodym złudzeń: ich „jutro” zależy w dużym stopniu od tego, jak przeżywają „dziś” swej młodości. Życie jest jedno: od człowieka zależy, czy upłynie nadaremnie, czy zostanie zmarnowane, czy raczej stanie się pięknym i doprowadzi do szczęścia wiecznego. Papież wskazuje też, gdzie należy szukać odpowiedzi na pytanie, jak żyć: chcesz szczęśliwej rodziny, szacunku od innych, miłości bliskich, wierności, uczciwości – szukaj odpowiedzi nie u fałszywych proroków, ale u Tego, który jest jedynym ukazującym sens obecnego życia i nadającym mu pełnię treści – u Jezusa.